Ας μη γελιόμαστε: αν τα Γλυπτά του Παρθενώνα επιστρέψουν από το Βρετανικό Μουσείο στην Αθήνα, θα πρόκειται για τεράστια εθνική επιτυχία. Δικαίως, η επιστροφή τους θα ενισχύσει την εικόνα της κυβέρνησης, θα μετρήσει πολιτικά υπέρ του πρωθυπουργού και θα ανεβάσει τις μετοχές της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη.
Αυτός είναι και ο λόγος που ανέβηκε κατακόρυφα το θερμόμετρο του φθόνου στην αντιπολίτευση. Μα, θα φέρουν τώρα και τα Γλυπτά πίσω, προεκλογικά; σκέφτηκαν κάποιοι κακόβουλα.
Και κάπως έτσι, η προσδοκία μιας εθνικής επιτυχίας, έγινε (για μια ακόμη φορά) αντικείμενο κομματικής κλωτσοπατινάδας. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι όλο αυτό είναι «πυροτέχνημα» και προεκλογικό κόλπο του Μητσοτάκη [ΕφΣυν, 5/1]. Άλλοι άρχισαν να αναμασούν άγνωστες γι'αυτούς έννοιες, όπως «νομή», «κυριότητα», «ιδιοκτησία», «δανεισμός». Είπαν ότι η επιστροφή των Γλυπτών πρέπει να γίνει μέσα από την «καθημερινή ώσμωση των πολιτικών δυνάμεων» (!) Ορισμένοι έφτασαν να γράφουν για «εθνική προδοσία». Ένα κύμα μικροψυχιάς γέμισε τα social media. Αντί να καμαρώνει για ένα θέμα που αγγίζει την καρδιά κάθε Έλληνα, η αντιπολίτευση συντάχθηκε με τη μειοψηφία της γκρίνιας.
Και είναι να απορεί κανείς: Επί πέντε χρόνια διακυβέρνησης, ο Αλέξης Τσίπρας δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Ως πρωθυπουργός δεν ανέβηκε ποτέ στην Ακρόπολη. Πήγε μόνο μια φορά, ως αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν στελέχη του συκοφαντούσαν τη Μενδώνη που δήθεν «την τσιμέντωσε». Το 2018, όταν επισκέφθηκε την Τερέζα Μέι, αναφέρθηκε τυπικά στο θέμα και έκανε την απίστευτη δήλωση ότι «η φυσική τους θέση είναι εκεί όπου χτίστηκαν».
Χτίστηκαν;
Η Αριστερά δεν είχε ποτέ καλή σχέση με την ιστορία και την αρχαιολογία. Ανέκαθεν κατηγορούσε για αρχαιοπληξία και ακροδεξιό εθνικοπατριωτισμό όσους ασχολούνται με το ιστορικό παρελθόν. Επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν τόση η αποστροφή για τα Γλυπτά, που το υπουργείο Πολιτισμού (επί Μπαλτά και Ξυδάκη) αρνήθηκε να παραλάβει το πόρισμα του δικηγορικού γραφείου Ρόμπερτσον-Πάλμερ-Αλαμουντίν, σχετικά με το νομικό καθεστώς του θέματος έρευνας, που είχε αναθέσει ο Κώστας Τασούλας το 2014. Το δικηγορικό γραφείο αναγκάστηκε να καταθέσει το πόρισμά του στην Πρεσβεία μας στο Λονδίνο και από εκεί εστάλη στο ΥΠΕΞ!
Όλοι καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι σκίζουν τα ιμάτιά τους για τα Γλυπτά του Παρθενώνα όσοι δεν ενδιαφέρονται γι' αυτά. Το μυαλό τους βρίσκεται στο προεκλογικό παρασκήνιο και καθόλου στον Πολιτισμό.
Η Ελλάδα έχει, από την πλευρά της, μια μοναδική ευκαιρία και πρέπει πάση θυσία να την κυνηγήσει. Για πρώτη φορά το θέμα βρίσκεται τόσο έντονα στο προσκήνιο, εκτός από την εποχή της Μελίνας Μερκούρη. Η επιστροφή των Γλυπτών βρίσκεται σε θετικά πρωτοσέλιδα μεγάλων ΜΜΕ του εξωτερικού, που ήταν παραδοσιακά κατά της επιστροφής. Ακόμη και πρώην υπουργοί Πολιτισμού της Βρετανίας έκαναν στροφή υπέρ μας. Είναι η κατάλληλη στιγμή: υπάρχουν διάφοροι συνδυασμοί του μακροχρόνιου δανεισμού που μπορούν να αξιοποιηθούν.
Κι ας μείνουν πίσω όσοι αρνούνται κάθε διαπραγμάτευση και αντιπροτείνουν μόνο οργή, ματαίωση, αντίθεση σε όλα.