Αντιφατικά και παράδοξα χαρακτήρισε τα συγχαρητήρια Κασσελάκη σε Ανδρουλάκη σε συνέντευξη του στην εκπομπή Κοινωνία Ωρα MEGA, ο υποψήφιος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κι Ευρωβουλευτής Νικόλας Φαραντούρης.
Ο κ. Ανδρουλάκης ευθύς μόλις αμφισβητήθηκε από τους συντρόφους του, παρ’ ότι είχε αυξήσει έστω οριακά τα ποσοστά του κόμματος, προσέφυγε στις κάλπες. Η ηγεσία στο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το αντίθετο. Αντί να οδηγήσει το κόμμα που υποτίθεται ότι αγαπά σε μια εκτόνωση της κατάστασης ενεπλάκη σε ένα σπιράλ εσωστρέφειας με κατηγόριες προς όλους. Με απολίτικη υπεράσπιση του τεράστιου ΕΓΩ, με κλάψα και κακομοιριά ηττοπάθειας.
Ένας ηγέτης όταν θέλει να πολλαπλασιάσει δεν διαιρεί. Όταν θέλει να ενώσει δεν διχάζει. Ο ηγέτης πρέπει να έχει τη δυνατότητα σύνθεσης. Ένας ηγέτης που δεν μπορεί να συνθέσει απλά δεν είναι ηγέτης.
Τί είναι η θολή "αδιαμεσολάβητη σχέση των μελών". Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Δεν λειτούργησε πουθενά. Δεν υπήρξε καμία πολιτική πρόταση. Δεν λειτούργησε κανένα όργανο. Ήταν μια ανάγκη αδιαμεσολάβητου μονομερούς θαυμασμού τελικά;
Προσωπικά υπέβαλα την υποψηφιότητά μου όταν ο κ. Κασσελάκης είχε δηλώσει την πρόθεσή του να είναι εκ νέου υποψήφιος. Και θα προτιμούσα να αντιπαρατεθούμε πολιτικά, να αναδειχθούν όλες οι διαφορές, τώρα που ο κόσμος τον έμαθε. Αλλά ο ίδιος φώναζε "καταθέστε τώρα πρόταση μομφής" επισπεύδοντας τις εξελίξεις καταστροφής μας. Λέγεται αυτό πολιτική οξυδέρκεια της ηγεσίας;
Καταθέτω το σχέδιό μου. Τους 10 πολιτικούς προγραμματικούς άξονες. Πρώτα για την κοινωνία, γιατί αυτό που ενδιαφέρει είναι η κοινωνία, οι λύσεις για τα προβλήματα της κοινωνίας, για την περιφέρεια, για την ακρίβεια, το δημογραφικό, την υγεία, τους νέους, τη στέγαση, τα κόκκινα δάνεια.
Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω, ο προοδευτικός δημοκρατικός κόσμος, που ζητά ελπίδα, προτάσεις και αποτελεσματικότητα. Αυτή την ελπίδα φαίνεται ότι δεν μπορεί να τη βρει με ενθουσιασμό ούτε στα κόμματα της ήσσονος Αντιπολίτευσης, ούτε σήμερα όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, εξ ού και τα χαμηλά εκλογικά και δημοσκοπικά δεδομένα.
Μπορούμε δώσουμε ελπίδα σε αυτόν τον κόσμο. Και την ελπίδα δεν τη δίνεις μονάχα με αγκαλιές. Τη δίνεις με όραμα και με πολιτική πρόταση. Και με τη δυνατότητα να ανατρέψεις τους συσχετισμούς.
Καταθέτω το σχέδιό μου για το κόμμα. Που προβλέπει την περιφερειακή ανασυγκρότηση δηλαδή σημαίνει η φωνή και όχι οι κραυγές στην περιφέρεια. Στις οργανώσεις, στα μέλη. Με τα μέλη πραγματικά στο επίκεντρο της λήψης αποφάσεων Δεν καταργείς τις οργανώσεις, τους δίνεις φωνή. Κάνουν προτάσεις και ανεβαίνουν προς τα πάνω. Αναστρέφουμε το πυραμιδικό μοντέλο. Το κόμμα δεν είναι ενός ανδρός αρχή.
Έχω μάθει να κερδίζω όταν κατεβαίνω σε κούρσες. Και δεν έχω μάθει να καταθέτω τα όπλα μου αλλά ούτε και να κρύβω τα λόγια μου. Ούτε να εξυμνώ ούτε να υπονομεύω. Αλλά να μάχομαι και να κερδίζω.
Όραμά μου ένα νέο κόμμα, σύγχρονο, της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, με ορμή και ενθουσιασμό να ξαναμπεί σε κυβερνητική τροχιά και να συμμετέχει στον πυρήνα των εξελίξεων στην Ευρώπη και την Ελλάδα.