Ο Χάρης Δούκας είναι δημιούργημα του… Κώστα Μπακογιάννη.
Αν ο τέως δήμαρχος Αθηναίων δεν είχε υπερεκτιμήσει αλαζονικά την απήχηση που είχε στο εκλογικό σώμα των Αθηναίων και δεν είχε δεχθεί το προεκλογικό debate στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών με τον δεύτερο (και με μεγάλη διαφορά) εντελώς άγνωστο υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ, ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Και, πάντως, ο σημερινός δήμαρχος δεν θα γινόταν από τη μια στιγμή στην άλλη πολιτικό πρόσωπο της «κεντροαριστεράς» (με τη στήριξη που του παρείχε ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Ζαχαριάδης) με αξιώσεις για ενεργό ρόλο.
Με το που ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο κ. Δούκας με μια σειρά ενεργειών και παραλείψεων, αλλά κυρίως με ένα ορυμαγδό δηλώσεων και τοποθετήσεων για μεγάλα προβλήματα της Αθήνας, έστειλε το μήνυμα urbi et orbi ότι έχει φιλοδοξίες πολύ πέραν των δημαρχιακών καθηκόντων του, ότι θα είναι ένας… γενικώς και αορίστως παρεμβατικός παράγων στα δημόσια πράγματα.
Ο κ. Ανδρουλάκης, που από την πρώτη στιγμή «αγκάλιασε» τον νέο δήμαρχο (που είχε εκλεγεί με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ), άργησε να καταλάβει ότι ο κ. Δούκας είναι ένας δυνάμει αντίπαλός του στα ενδοΠΑΣΟΚικά δρώμενα, του οποίου οι φιλοδοξίες ήταν πολύ πέραν των δημαρχιακών του καθηκόντων.
Μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και το τσουνάμι αντιδράσεων που ακολούθησε στο ΠΑΣΟΚ, όπως και στα άλλα κόμματα, ο δήμαρχος Αθηναίων ήταν μεταξύ των πρώτων που εκδηλώθηκε για την επείγουσα ανάγκη αλλαγής ηγεσίας στο κόμμα, ξεκαθαρίζοντας μάλιστα ότι προτίθεται να είναι διεκδικητής του αξιώματος, εξασφαλίζοντας και τη στήριξη συντρόφων του που από καιρό αμφισβητούσαν τον Ανδρουλάκη.
Σήμερα εμφανίζεται ως ο «καταλληλότερος» για να επιχειρήσει το «άνοιγμα» του ΠΑΣΟΚ για «κεντροαριστερές» συγκλίσεις, λόγω της… πρόσφατης ιστορίας του. Το αν αυτό το άνοιγμα το θέλει η πλειοψηφία των στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι αμφίβολο. Το βέβαιο είναι ότι τουλάχιστον δεν το επιδιώκει προσώρας ο ίδιος ο Ανδρουλάκης.
Το… καλοβλέπει, όμως, σαν δυναμική προοπτική, όχι ο «δικός του ΣΥΡΙΖΑ», του κ. Κασσελάκη, αλλά η… απρόβλεπτη «μεταβλητή» του κ. Τσίπρα, που επιμένει να μιλάει, να κάνει όνειρα και να μεθοδεύει, όσο μπορεί, μια «δημοκρατική συμμαχία» που θα ρίξει τον Μητσοτάκη, την οποία θα ελέγχει απολύτως ο ίδιος…
Οι φωνές (και οι κινήσεις…) αμφισβήτησης του κ. Κασσελάκη, που εκδηλώνονται όλο και πιο συντονισμένα και έντονα στον ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως να αφήνουν περιθώρια για ευόδωση των σχεδιασμών Τσίπρα. Και αναμφίβολα, μια νέα ηγεσία (όταν αναπόδραστα θα γίνουν εσωκομματικές εκλογές στο κόμμα) στο ΠΑΣΟΚ θα διευκολύνει τις εξελίξεις.
Όσο παράδοξο και αν ακούγεται, η «περίπτωση Δούκα» θυμίζει πολύ και σε πολλά το «φαινόμενο Κασσελάκη». Βγήκαν και οι δύο στο προσκήνιο κυριολεκτικώς από το πουθενά, και καθίστανται παράγοντες διαμόρφωσης των εξελίξεων! Το βεληνεκές και των δύο είναι προφανώς περιορισμένο και… ευθέως δυσανάλογο των πολιτικών φιλοδοξιών τους!
Ο Κασσελάκης πορεύεται με πυξίδα το «γκελ» που κάνει όχι εσωκομματικά αλλά στα… μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο απολιτίκ κοινό, ενώ ο Δούκας στηρίζεται στη διαπιστωμένη μικρή απήχηση που έχει στην κοινωνία αλλά και στο στελεχιακό μηχανισμό ο Ανδρουλάκης. Ο κ. δήμαρχος, μάλιστα, στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία και… αναμπουμπούλα, φαντασιώνεται ότι ίσως είναι η ώρα από… Δούκας να γίνει βασιλιάς! Το γεγονός ότι το μέχρις στιγμής έργο του στον δήμο είναι αόρατο, ότι θα είναι πρόεδρος… εκτός Βουλής, ότι η Ιστορία λέει ότι δεν μπορείς να πας μακριά κρατώντας δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη, δεν φαίνεται να τον απασχολεί… Στην Ελλάδα είναι, και ζει τον μύθο του!