Είκοσι και κάτι μέρες έχουν απομείνει ως τις ευρωεκλογές και κατά γενική ομολογία πρόκειται για την πιο flat προεκλογική περίοδο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων επιτελείων. Σε τίποτα το 2024 δεν θυμίζει παλαιότερες θορυβώδεις, πολωτικές και συγκρουσιακές εκλογικές μάχες.
Κάποιοι πολιτικοί αρχηγοί μάλιστα είναι σαν να λείπουν αυτή την περίοδο. Αν εξαιρέσει κανείς τον Μητσοτάκη (που εργάζεται έξυπνα και μεθοδικά για το επιθυμητό εκλογικό αποτέλεσμα) ή τον Κασσελάκη (που προκαλεί ακατάπαυστο θόρυβο γύρω από την περσόνα του), οι υπόλοιποι αρχηγοί έχουν εξαερωθεί. Ο Νατσιός, η Ζωή και τα άλλα τα παιδιά είναι σχεδόν απόντες.
Βέβαια, τα πάθη και οι εντάσεις προηγούμενων περιόδων πλέον απουσιάζουν. Η διακυβέρνηση της χώρας κρίθηκε μόλις τον περασμένο χρόνο με 41%. Στο τιμόνι βρίσκεται ένας πανίσχυρος πολιτικός (Μητσοτάκης), παρά τις αναπόφευκτες φθορές, και κανείς λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει σήμερα ότι η πολιτική σταθερότητα της Ελλάδας κινδυνεύει από τον Κασσελάκη ή τον Ανδρουλάκη.
Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ του 2019 έχει πάθει μετάλλαξη, ο αντισυστημισμός, τα χολερικά ξεσπάσματα και τα πολωτικά πάθη του Αλέξη Τσίπρα εξέλιπαν. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, φάντασμα του εαυτού του, είναι ένα απολιτίκ και άνευρο μόρφωμα που έχει εγκαταλείψει τις μάχες της Αριστεράς. Με αποτέλεσμα οι οπαδοί που απέμειναν να ασχολούνται περισσότερο με τα tuxedo του Κασσελάκη σε εφοπλιστικούς γάμους, παρέα με τον Ρουβά και τον Αργυρό, παρά με τα πολιτικά προγράμματα και τις ευρωπαϊκές ανησυχίες.
Και τρίτον, στις δημοσκοπήσεις η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να εμφανίζεται με διπλάσιο ποσοστό έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός έχει καταλάβει ηγεμονικά την περιοχή του Κέντρου και έχει εξουδετερώσει τις μεγαλοστομίες της αντιπολίτευσης για «ανατροπή πολιτικού σκηνικού» και άλλα τέτοια που αυτή τη στιγμή ακούγονται ως φαντασιώσεις.
Ουσιαστικά, οι ευρωεκλογές θα δείξουν ποια κόμματα και αρχηγοί θα αντέξουν στην κατακερματισμένη και αδύναμη πολυκατοικία της αριστερής αλλά και της ακροδεξιάς αντιπολίτευσης. Από την άποψη αυτή οι κάλπες της 9ης Ιουνίου μπορεί να μοιάζουν αδιάφορες στο ευρύ κοινό, αλλά θα σηματοδοτήσουν πολλά και σημαντικά για την επόμενη τριετία. Κυρίως, θα κρίνουν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ ως τις επόμενες εθνικές εκλογές. Συγχωνεύσεις, ανακατατάξεις, αμφισβητήσεις και αναδυόμενες προσωπικές φιλοδοξίες θα μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον, ανάλογα με τα ποσοστά.
Όπως και να το δει κανείς, θα είναι μια πικρή αποτυχία για το ΠΑΣΟΚ να το ξεπεράσει το κόμμα ενός απολιτίκ ινφλουένσερ. Η ρητορική αλλά και ο επικεφαλής ενδεχομένως να αμφισβητηθούν το ίδιο βράδυ. Σίγουρα η τακτική Ανδρουλάκη θα δεχθεί κριτική: δεν αλλάζεις το πολιτικό περιβάλλον με αντιμητσοτακικά συνθήματα και πολεμική του '80, ούτε παριστάνοντας τον «θυμωμένο» ΣΥΡΙΖΑ -ειδικά αφότου αυτός έχει αποτύχει και καταποντιστεί.
Με τις ευρωεκλογές θα κλείσει και μια περίοδος μανίας καταδίωξης. Τα φαντάσματα των Τεμπών και των υποκλοπών, που μας ταλαιπώρησαν όλο το προηγούμενο διάστημα, θα ζυγιστούν στην κάλπη και θα σταλούν τα αντίστοιχα μηνύματα. Θα κριθεί αν θα συνεχίσουμε να ζούμε με μίζερες διαβολές, καχυποψία και διώξεις. Και θα μετρηθεί η τακτική των κομμάτων που διαβάζουν την κοινωνία έχοντας πάντα να καταγγείλουν κάτι.
Οι ευρωεκλογές θα είναι επίσης μια ευκαιρία να τελειώνουμε και με τις μούφες. Η ελληνική κοινωνία έχει ήδη απαντήσει στα ερωτήματα υπέρ ή κατά της Δύσης, του Πούτιν, της Ευρώπης ή της Χαμάς. Και δείχνει αποφασισμένη να κρατηθεί στον ορίζοντα ενός σύγχρονου ρεαλιστικού κόσμου.
Όσοι λογικοί συμπολίτες μας πίστεψαν κατά καιρούς τη θεωρία του «νέου εκπολιτισμένου ΣΥΡΙΖΑ» (και έχουν βαρεθεί να απογοητεύονται) βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει στον δρόμο των ευρωεκλογών απαράλλακτος, όπως πάντα ήταν: ο Κασσελάκης ντυμένος Πολάκης. Ο νέος αρχηγός εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή ως κόπι πέιστ του Μητσοτάκη, με τα άψογα αγγλικά και τα σιδερωμένα πουκάμισα και στην πορεία προέκυψε αψύς, στην κωμική βεβαίως version. Ο ένας στην απόλυτη ασυδοσία του θεωρούσε όλους τους άλλους «λαμόγια», απειλούσε ότι θα μας φάνε, θα μας θάψουν τρία μέτρα κάτω από τη γη, θα μας ρίξουν στην πηγάδα. Στην τελευταία εκδοχή ο άλλος ότι θα μας ξεσκίσουν.
Επομένως, οι αδιάφορες φαινομενικά εκλογές της 9ης Ιουνίου πολλά θα σηματοδοτήσουν και ακόμη περισσότερα θα κρίνουν. Αξίζει να μην απέχουμε, για να έχουμε!