Το πώς η Ελλάδα θα αξιοποιήσει τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, έπρεπε να είναι το καταστάλαγμα ενός ανοιχτού εθνικού διαλόγου, τόσο με όλα τα πολιτικά κόμματα, όσο και με τις παραγωγικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας.
Γιατί μόνο με την συνεργεία όλων θα πετύχουν οι στόχοι: Η παραγωγική ανασυγκρότηση, η προσαρμογή στην ψηφιακή εποχή, η οριστική έξοδος από την κρίση.
Η Κυβέρνηση δεν το έπραξε. Αισθάνθηκε λανθασμένα ότι της ανήκει, για να το διαχειριστεί εν λευκώ. Και παρουσίασε ένα σχέδιο χωρίς όραμα και πνοή, για την διασφάλιση του μέλλοντος της παραγωγής και της απασχόλησης στη χώρα μας.
Ένα σχέδιο που δεν συνοδεύεται από τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στο κράτος, στη δικαιοσύνη,στο φορολογικό σύστημα,στη λειτουργία των τραπεζών,δεν προωθεί μια νέα δημιουργική σχέση του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα.
Σίγουρα το θέμα δεν προσφέρεται για στείρες αντιπολιτευτικές προσεγγίσεις. Όμως είναι υποχρέωση όλων μας να προβάλλουμε και να διεκδικήσουμε αυτό που πρέπει να γίνει.
Θέλω ιδιαίτερα να επισημάνω 7 σημεία:
1) Οι νέες επενδύσεις να δώσουν δυναμική στην εγχώρια παραγωγή ,να έχουν ελληνική προστιθέμενη αξία ,να δημιουργούν νέες ποιοτικές θέσεις εργασίας. Η πλήρης απασχόληση πρέπει να είναι πάντα στόχος μας. Λέμε για παράδειγμα «ναι» στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στην ηλεκτροκίνηση, αλλά θα έρθουν όλα απ' έξω ή θα παράγουμε - έστω τμήματα και ανταλλακτικά τους - και στην Ελλάδα; Δημιουργώντας σύγχρονη και δυναμική βιομηχανία, συνδεδεμένη με την έρευνα, πρωτοπόρα στις τεχνολογικές εφαρμογές.
2) Να βοηθήσουν οι νέοι πόροι τις βιώσιμες ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις να μεγαλώσουν,να συνεργαστούν,να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Δεν μπορεί να οικοδομηθεί το νέο πάνω στα ερείπια ενός μαζικού κύματος λουκέτων, όπου θα επιβιώσουν μόνο οι μεγάλοι και ισχυροί.
3) Ο τουρισμός και η αγροτική παραγωγή,έχουν ισχυρή θέση και στη νέα εποχή. Όμως, χρειάζονται στήριξη για να αποτελέσουν μέρος του Green Deal, της πράσινης συμφωνίας και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες της ψηφιακής εποχής.
4) Σε μια εποχή έντασης στα εθνικά θέματα,είναι αδιανόητο να μην υπάρχουν προβλέψεις για την ενίσχυση και αναβάθμιση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Οι αγορές για την αμυντική θωράκιση μας,πρέπει να συνοδεύονται και από μεταφορά τεχνογνωσίας και παραγωγή μέρους των εξοπλισμών στη χώρα μας.
5) Οι κοινωνικές υποδομές έχουν δραματικά υποβαθμιστεί μέσα στην δεκαετή κρίση.
Δυστυχώς στο κυβερνητικό σχέδιο τα κονδύλια για την αναγκαία αναγέννηση του ΕΣΥ,για την αναβάθμιση της Παιδείας,για την πολιτική προστασία ,για την κοινωνική πρόνοια,είναι ανεπαρκή,δεν μπορούν να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες.
6) Η κρίση στο δημογραφικό είναι απειλή για το μέλλον της χώρας μας. Είναι επιβεβλημένο να υπάρξουν ουσιαστικές θεσμικές παρεμβάσεις και υποδομές. Όχι μόνο βρεφονηπιακοί για όλα τα παιδιά,αλλά και ειδικά στεγαστικά προγράμματα για τα νέα ζευγάρια.
7) Και το πιο σημαντικό η ανάπτυξη πρέπει να αφορά όλους. Να συνοδεύεται με κοινωνική δικαιοσύνη και μείωση των ανισοτήτων.
Όταν όμως το μοντέλο που προωθεί η Κυβέρνηση αντί να αναβαθμίζει το ανθρώπινο δυναμικό στηρίζεται στην φθηνή και απαξιωμένη εργασία,και μεταβάλλει το ωράριο και την ζωή του εργαζομένου σε λάστιχο,για ποια κοινή προσπάθεια θα μιλάμε;
Συμπερασματικά: Πιστεύω ότι έστω και τώρα πρέπει η ιδιοκτησιακή αντίληψη που διέπει το κυβερνητικό σχέδιο να αλλάξει. Χρειάζεται όσο ποτέ η αλλαγή κατεύθυνσης για την χώρα και την κοινωνία μας. Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί.
Σήμερα όσο ποτέ είναι αναγκαία μια Εθνική Παραγωγική Συμμαχία, μια μεγάλη συμφωνία για τους στόχους και τις προτεραιότητες του προγράμματος, με ευθύνες αλλά και προσδοκίες -οφέλη για όλους. Με τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα λειτουργήσουν ως επιταχυντές της ανάπτυξης.
Από την δυνατότητα μας να την πετύχουμε θα κριθούμε όλοι. Εμείς, στο Κίνημα Αλλαγής, ήδη το επιχειρούμε.
*Ο Χρήστος Πρωτόπαππας είναι πρώην υπουργός, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος Αλλαγής