Ο ορισμός του λαϊκισμού, να λες ό,τι είναι ευχάριστο και θέλει να ακούσει ο κόσμος, αδιαφορώντας αν είναι εφικτό ή όχι. Στόχος, η εντύπωση της στιγμής.
Υπουργοί που «σκοτώνουν παιδιά!», διπλασιασμός των δαπανών για το ΕΣΥ (να γίνει πρώτο στην Ευρώπη!), αύξηση των συντάξεων με παράλληλη δραματική μείωση του ΦΠΑ, και υψηλή φορολόγηση των εταιρικών κερδών, πλαφόν στα κέρδη των επιχειρήσεων (σε μια ευρωπαϊκή ελεύθερη οικονομία…), πρόθυμος «να ξεσκίσει» όσους νομίζει ότι απειλούν τον κόσμο, «αριστερός» στα λόγια αλλά… «Ιερά Συμμαχία» το ΝΑΤΟ, όταν έλθει εν τη βασιλεία του, θα «απαλλαγεί από τα κακά παιδιά…», με τα οποία, όμως, συνεργάζεται αρμονικά και τα στηρίζει!
Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή, από ένα κόμμα… που δεν υπάρχει. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, μπορεί να έχει πιένες στις δημοσκοπήσεις, αλλά κόμμα δεν είναι! Είναι.. κάτι σαν νέο πολιτικό προϊόν. Απολύτως προσωποπαγές, υπό τον απόλυτο έλεγχο ενός προσώπου με τόσες αντιφάσεις, λάθη, κακές εκτιμήσεις, ανυπαρξία και του στοιχειωδέστερου πολιτικού σχεδιασμού και προγραμματισμού μέχρι να φθάσει εδώ που έφθασε…
Ο κ. Κασσελάκης, εξ Αμερικής αλεξιπτωτιστής, απλώς… βρήκε ευκαιρία («αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αυτός που κατάντησε, εμένα θα έκαναν αρχηγό;»), τρούπωσε, και κάνει παιχνίδι όπως ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία και τη χολυγουντιανή γοητεία που ασκεί στα κουρασμένα και απογοητευμένα πλήθη, με ακκισμούς, καταπάτηση κάθε σύμβασης και… επικοινωνισμούς που τον αναγκάζουν… να πέφτει και να κυλιέται στα πεζοδρόμια αγκαλιά με σκύλους Κατόρθωσε να γίνει χαριτωμένο είδωλο άνευ ουσιαστικού περιεχομένου, αποδεκτό από μια κατηγορία, κατά βάση απολιτίκ, κοινού. Εκμεταλλευόμενος την αποτυχία και έλλειψη συγκροτημένου λόγου από το ΠΑΣΟΚ του κάθε άλλο παρά επικοινωνιακού κ. Ανδρουλάκη, στις δημοσκοπήσεις τα πάει καλά - και πάντως καλύτερα από ό,τι ήλπιζε. Και συνεχίζει τις… παραστάσεις του με το ίδιο έργο και τις ίδιες ατάκες…
Γοητεύει ως είδωλο, εντάξει. Απομένει να φανεί πόσοι θα φανούν αποφασισμένοι πάνω από την κάλπη να επιλέξουν ένα… είδωλο αντί για αρχηγό σοβαρού και συγκροτημένου κόμματος, που επιμένει ότι θα είναι η επόμενη κυβέρνηση σε… τρία χρόνια. Γνωστό ότι «όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα» - αλλά γι’ αυτό ο κ. Κασσελάκης δεν χολοσκάει προκαταβολικά. Προσώρας, θέλει τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές (γενικώς - γι’ αυτό αποφεύγει πλέον τις υψιπετείς προβλέψεις καθώς και τη διαφορά του από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Προεκλογικά και δημοσκοπικά τού αρκεί να προβάλλει «τη στιγμή» και… ό,τι ήθελε προκύψει.
Άλλο ίδιον του λαϊκισμού του να καταγγέλλει τα ΜΜΕ ότι «δεν προβάλλουν» τις θέσεις του, ενώ αποδεδειγμένα τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και το καταλυτικό διαδίκτυο (στο οποίο τόσο στηρίζεται) τον «παίζουν» προνομιακά και τον προβάλλουν όλο το 24ωρο. Το αν προβάλλουν τα «κατορθώματά» του και την εικόνα που εκπέμπει συνειδητά, δεν φταίνε τα… μέσα, φταίει ο ίδιος και το «προϊόν» που πλασάρει, αντί για λύσεις, ιδέες, πρόγραμμα…
Λαϊκιστές και γραφικοί υπάρχουν σε όλα τα κόμματα. Και δεν μπορούν να… εξαερωθούν! Το ζητούμενο είναι ποιος δίνει τον «τόνο», ποιος εκφράζει το κόμμα. Και στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, οι «αρχιερείς» του λαϊκισμού είναι ο κ. Κασσελάκης και ο κ. Βελόπουλος. Θα πει κανείς ότι αυτοί οι δύο λαϊκισμοί δεν απειλούν άμεσα τη σταθερότητα και την κανονικότητα της χώρας. Αλλά, ο κάθε λαϊκισμός, έστω και χωρίς άμεσο αντίκρισμα, κάθε άλλο παρά ακίνδυνος είναι. Τρυπώνει ύπουλα και διαβρωτικά στην κοινωνία, φωλιάζει, περιμένει και χτυπά, ακόμη και αν ηττηθεί συγκυριακά στις κάλπες, όταν προκύψουν… πρόσφορες συνθήκες. Γιατί, σε μακροπρόθεσμη βάση έχει στήσει… υποδομές!