Περί ΣΥΡΙΖΑ ο λόγος και τις απίθανες περιπέτειές του να εξελιχθεί από ένας «Σάντσο Πάντσα» της πολιτικής σε ένα κόμμα της λογικής, αλλά ας ξεκινήσουμε με μια βόλτα από τη Βρετανία...
Εκεί λοιπόν, τη δεκαετία του '80 έκανε μεγάλη καριέρα η έκφραση «loony left» -σε ελεύθερη μετάφραση, η «τρελή», «παράλογη» Αριστερά. Τη χρησιμοποιούσαν οι Τόρις και τα φιλικά τους μίντια για το Εργατικό Κόμμα, που αφενός είχε περιπέσει σε κατάσταση αφασίας μετά από 4 διαδοχικές εκλογικές ήττες και αφετέρου είχε αποικισθεί από μια ομάδα νεοαριστεριστών που έλεγαν περίπου ό,τι τους κατέβαινε στο κεφάλι ως «κυβερνητικό πρόγραμμα». Μέχρι να το διασώσει ο Μπλερ, εξαποστέλλοντας βέβαια τους νεοαριστεριστές στην πολιτική λήθη.
Μάλιστα, η ευρηματική «Sun» μοίραζε κάθε μήνα βραβεία για τις πιο ακραίες παλαβομάρες που ξεστόμιζε κάποιος επιφανής Labour. Είναι παράξενο, αλλά φαίνεται ότι μετά από 40 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ και κάποια στελέχη κάνουν οντισιόν για τα... Οσκαρ της «Sun».
Τυχαία και χωρίς εξαντλητικό ψάξιμο -ζητώντας εκ προοιμίου συγγνώμη αν χάσαμε από την πασαρέλα της παλαβομάρας κάποιο «παρατράγουδο»-, ας δούμε τρία μονόπρακτα της εβδομάδας από τον «Ιονέσκο» του ΣΥΡΙΖΑ...
Πρώτο και μακράν κορυφαίο, η ξαφνική απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να κηρύξει την έναρξη του αντιβασιλικού αγώνα. Εγινε κάτι, μυρίστηκαν τα «λαγωνικά» του καμιά επιχείρηση παλινόρθωσης των Βουρβώνων; Μάλλον όχι. Δύο ηλικιωμένες κυρίες, η βασίλισσα Σοφία (βασιλομήτωρ για την ακρίβεια, μην ταραχθεί και ο Χρήστος Ζαμπούνης) και η αδελφή της, Ειρήνη, προσεκλήθησαν στο Μαξίμου και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρότεινε, όταν ξανάρθουν, να τις ξεναγήσει στα πρώην βασιλικά κτήματα του Τατοΐου.
Τι τάραξε τόσο πολύ τη γαλήνη του ΣΥΡΙΖΑ για να χαρακτηρίζουν «αλγεινή» την πρόταση, να μας υπενθυμίζουν ότι «το Τατόι αποτελεί κτήμα του ελληνικού λαού, που πλήρωσε αδρά αποζημίωση στην τέως βασιλική οικογένεια», και να μας καλούν καλοκαιριάτικα σε επαγρύπνηση; Τίποτα άλλο εκτός από το τζίνι της loony left που έχει βγει για τα καλά από το μπουκάλι.
Δεν θα προκαλέσει απορίες αν σε προσεχές πρωτοσέλιδο της «Αυγής» εμπλουτισθούν οι χαρακτηρισμοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Γιατί, εκτός από χουντική, να μην τη χαρακτηρίζουν χουντοβασιλική ή ακόμη και μοναρχοφασιστική, για να θυμηθούμε λίγα πράγματα από παλαιότερες εποχές, που όταν λέγαμε Νίκο δεν εννοούσαμε τον Παππά αλλά τον ατρόμητο αρχηγό Νίκο Ζαχαριάδη.
Απλώς, να υπενθυμίσουμε στα «λαγωνικά» του ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πριν φορέσουν τα φυσεκλίκια του αντιμοναρχικού αγώνα, ότι το πολιτειακό ζήτημα στην Ελλάδα λύθηκε το 1974. Με πρωτοβουλία, μάλιστα, όχι μιας «κυβέρνησης του βουνού», αλλά με το αστικό δημοψήφισμα του Κ. Καραμανλή. Εκτοτε, οι «τέως» μάς έχουν αφήσει ήσυχους και εμείς αυτούς. Στην καλύτερη περίπτωση αποτελούν μια κοσμική παρέα του διεθνούς «τζετ σετ», που παντρεύουν τα «πριγκιπόπουλα» με πολύφερνες νύφες, στις οποίες χαρίζουν τίτλους από ανύπαρκτα βασίλεια. Πάντως, να οργανώνουν σχέδια για «παλινόρθωση της μοναρχίας» δεν προκύπτει.
Από την άλλη πλευρά, ορισμένοι χώροι και υποδομές της πρώην βασιλικής περιουσίας αποτελούν πλέον ιστορικά μνημεία, τα οποία χρειάζονται αξιοποίηση, όπως συμβαίνει σε κάθε πολιτισμένη δυτική χώρα.
Το κτήμα του Τατοΐου, μέσα στον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας, έμεινε κουφάρι για αρκετές δεκαετίες. Αντίστοιχα παλάτια και θέρετρα έχουν αξιοποιηθεί και αποκτήσει σύγχρονες χρήσεις σε όλη την Ευρώπη, χωρίς να υποπτεύεται κανένας λογικός άνθρωπος ότι από μέσα θα ξεπεταχθεί ο «μαρμαρωμένος βασιλιάς».
Διαφωνεί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ με την αξιοποίηση του Τατοΐου, προς όφελος των πολιτών; Προτείνει κάτι άλλο, μια διαφορετική αξιοποίηση, ή το προτιμά κουφάρι; Του αρέσει στην κατάσταση που βρίσκεται, εξαθλιωμένο και λεηλατημένο, μέσα στη μιζέρια της εγκατάλειψης; Αν ναι, να το συζητήσουμε. Πάντως, από τη συνομιλία στο Μαξίμου δεν προκύπτει ούτε ότι ο Μητσοτάκης ετοιμάζεται να το επιστρέψει στους «τέως», ούτε να τους καλέσει για καλοκαιρινές διακοπές. Αρα, μάλλον είναι καιρός οι «Ροβεσπιέροι» να υποστείλουν τις σημαίες της επανάστασης και να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Άλλο ένα «βασιλικό πραξικόπημα» απετράπη. Στα διαταραγμένα τους μυαλά, βεβαίως.
Η Σουλτάνα και ο Καρανίκας
Αν και οι περιπέτειες του ΣΥΡΙΖΑ στο δάσος του Τατοΐου μοιάζουν να είναι το ακλόνητο φαβορί για το βραβείο της τρέλας, υπάρχουν και ένα-δυο ακόμη δυνατές υποψηφιότητες που ξεχώρισαν...
Η μία αφορά τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σουλτάνα Ελευθεριάδου και την «κραυγή αγωνίας» της μέσα στη Βουλή για τον «πολιτικό κρατούμενο», που το μόνο που δεν μας είπε είναι ότι περίπου βασανίζεται στα «Γκουαντανάμο» του Μητσοτάκη.
Για την ευαίσθητη Σουλτάνα, ο Κουφοντίνας ήταν το τρίτο μέρος μιας μικρής «Ανθολογίας» που έχει καταθέσει στη Βουλή, η οποία άνετα θα μπορούσε να προσφέρει πολύτιμο υλικό στις καλοκαιρινές επιθεωρήσεις... Ισως με τίτλο «Τι πίνουν επιτέλους και δεν μας δίνουν».
Ξεκίνησε χαλαρά, προ καιρού, χαρακτηρίζοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη «επιδειξία». Λίγο αργότερα εξήγησε στους εμβρόντητους βουλευτές ότι δεν ήθελε να χαρακτηρίσει τον πρωθυπουργό περίπου ως «καπαρντινάκια», αλλά ήθελε να πει ότι «επιδεικνύει τον πλούτο του». Πάλι καλά που δεν της ξέφυγε τίποτα χειρότερο, γιατί φαίνεται ότι η Σουλτάνα, εκτός από δυσκολίες στα ελληνικά, υποφέρει και από μια δόση λεκτικής ακράτειας.
Mετά τον Μητσοτάκη, το επόμενο θύμα της Σουλτάνας ήταν ο Αλέξανδρος Σβώλος. Πού να το περίμενε ο άνθρωπος ότι, 70 χρόνια μετά το ΕΑΜ, θα τον χαρακτήριζαν «γνωστό υποστηρικτή της Δεξιάς». Και μάλιστα ο χαρακτηρισμός να προέρχεται από τα έδρανα της Αριστεράς.
Ένα είναι βέβαιο. Αν δεν υπήρχε το Τατόι, τώρα η τριλογία της Σουλτάνας «επιδειξίας - Σβώλος - Κουφοντίνας» θα διεκδικούσε άνετα το παράσημο της ελληνικής loony left για την προηγούμενη εβδομάδα στα στήθη. Εκτός αν βέβαια δεν προέκυπτε ξαφνικά ο «σκάουτερ» του Τσίπρα. Ο Καρανίκας άνετα μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο του πατριάρχη της ελληνικής loony left.
Δεν έχει καμιά αξία να επαναλάβουμε τα όσα ξεστόμισε στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη. Κάποιοι σύντροφοί του τον χαρακτηρίζουν ήδη «ο Μοντεστό του ΣΥΡΙΖΑ», συγκρίνοντας με τον ιδιαίτερα επιτυχημένο αρχισκάουτερ του Ολυμπιακού. Ποιος ξέρει, μπορεί να ανακάλυψε και τον Αντετοκούνμπο και να μας το κρύβει από σεμνότητα.
Ας τελειώσουμε λοιπόν όπως ξεκινήσαμε, δηλαδή βρετανικά. Οι Αγγλοι εκτός από τη loony left έχουν καινοτομήσει με μια ακόμη έκφραση στην παγκόσμια γλώσσα της πολιτικής: το «natural party of government». Περιγράφει ένα κόμμα που διαθέτει τις προδιαγραφές να αποτελέσει κόμμα διακυβέρνησης, κόμμα εξουσίας.
Το ερώτημα είναι απλό: έχει ο ΣΥΡΙΖΑ τα χαρακτηριστικά ενός natural party of government ή θα τον απολαμβάνουμε για χρόνια ως μια επιτυχημένη εκδοχή της loony left; Οσο τα bets παραμένουν στο τραπέζι, περιμένουμε με αγωνία την άποψη της Σουλτάνας και την επόμενη συνέντευξη του Καρανίκα.
Στο μεταξύ, καλού-κακού, φυλάμε Θερμοπύλες στο Τατόι. Μη στήσουν κανένα ρέιβ φεστιβάλ η Σοφία με την Ειρήνη…