Έχει το… χάζι του να παρακολουθεί κανείς το τουρλουμπούκι που εξελίσσεται σε «ζωντανή μετάδοση» στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιoς είναι σήμερα (το πρωί, το απόγευμα μπορεί ν’ αλλάξει στρατόπεδο…) με ποιoν, θα διώξουν τον Κασσελάκη, θα αλλάξει ταμπέλα το μαγαζί «υπό νέα διεύθυνση», θα σημάνουν τα τύμπανα του πολέμου μετά τις ευρωεκλογές;
Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η νομοτελειακή του διάλυση, μια εντυπωσιακή εξαέρωση ενός κόμματος που «θα άλλαζε την Ελλάδα», και τώρα δεν μπορεί να διαχειριστεί τον εαυτό του. Όποιος ήθελε να δει το… «προτσές» στο κόμμα, το έβλεπε. Ό,τι περισώθηκε στις εκλογές του 2019, έβαλε τα… χεράκια του και έβγαλε τα ματάκια του. Και ο Κασσελάκης δεν είναι η αιτία για το… μπάχαλο, αλλά το σύμπτωμά του. Ο Πρόεδρος το είπε καθαρά και ξάστερα εξ αρχής: «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε κανονικά και σωστά, δεν θα γινόμουν εγώ Πρόεδρός του»!
Τον έβγαλαν αρχηγό με την εντολή (και πάντως την κρυφή ελπίδα) να τα «αλλάξει όλα»! Kαι τώρα που το επιχειρεί, του την πέφτουν όλοι! Ο άνθρωπος ποτέ δεν έκρυψε την… αντιπάθειά του για όσα εξέφραζε και εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κατάλαβε έγκαιρα τι πραγματικά θέλουν οπαδοί και στελέχη, την επιστροφή στην εξουσία και τη νομή της, και «δεσμεύθηκε» να τους ικανοποιήσει: «μόνον εγώ μπορώ να ρίξω τον Μητσοτάκη!» -μόνο «εγώ», όχι το κόμμα, οι δομές και οι αρχές του, οι διαδικασίες και τα καταστατικά του όργανα!
Σε αυτή την ανταλλαγή πυρών των τελευταίων ημερών, ο Κασσελάκης παραδέχθηκε (με ύφος οιηματικό, σχεδόν προσβλητικό είναι η αλήθεια…) ότι δεν ήρθε να πάρει ένα «έτοιμο κόμμα» (γιατί, αν ήταν έτοιμο, δεν θα τον εξέλεγαν πρόεδρο, κ.λπ. κ.λπ.), αλλά να «ανασυγκροτήσει τον ΣΥΡΙΖΑ».
Τώρα, λοιπόν, γιατί τα στελέχη που τον στήριξαν και πάντως τον ανέχθηκαν, παρά τις συνεχείς πολιτικές αλλά και μη πολιτικές γκάφες του, εξανίστανται;
Στις δημόσιες εμφανίσεις του, ο πρόεδρος άκουγε από τον κόσμο με τον οποίον συνομιλούσε (τον κόσμο που τον εξέλεξε στην ανοικτή ψηφοφορία…) «άλλαξέ τα όλα!». Και στη λογική της «αδιαμεσολάβητης δημοκρατίας», στην οποία λέει ότι πιστεύει ο Κασσελάκης, τι πιο «δημοκρατικό» από το να ζητάς μέσω «δημοψηφίσματος» τη γνώμη του λαού για τις «αλλαγές». Άλλωστε, σε δημοψήφισμα είχε καταφύγει και ο Τσίπρας, το 2015, και όχι για… λάβαρα και λογότυπα, αλλά για το αν θα υπάρχει ή όχι Ελλάδα!
Η απαξίωση, η διάλυση, η εξαέρωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν άρχισε με τη συντριπτική ήττα του στις διπλές εκλογές του 2023. Σηματοδοτήθηκε με τη στενόμυαλη, τοξική, εκτός τόπου και χρόνου πολιτική που ακολούθησε μετά την ήττα του στις κάλπες του 2019. Δεν θέλησε να προβληματιστεί υπεύθυνα και παραγωγικά από αυτήν, να αποδεχθεί ότι οι συνθήκες (απόγνωσης, κατάθλιψης, υστέρησης της κοινωνίας, φόβου και αγωνίας) τις οποίες εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο για να έρθει στην εξουσία το 2015, δεν υφίστανται πλέον. Επέμεινε στην ίδια στείρα, αναποτελεσματική γραμμή του μίσους και της κόντρας, ασκώντας αντιπολίτευση όχι στην κυβέρνηση της ΝΔ και τα πεπραγμένα της, αλλά… προσωπικά εναντίον του Μητσοτάκη! Και όταν δεν πιάνεις τα μηνύματα των καιρών, εισπράττεις τα επίχειρα. Το 2023…
Όλο αυτό το τουρλουμπούκι στο (τυπικά…) κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαδραματίζεται μόλις λίγα 24ωρα πριν από το Συνέδριο. Που, εκ των πραγμάτων πλέον, δεν έρχεται να χαράξει πορεία, πολιτικό και ιδεολογικό προσανατολισμό, εκσυγχρονισμό των οργανωτικών δομών (εδώ… αυτοδιαλύθηκαν τα ίδια τα όργανα!), αλλά να χρησιμεύσει ως… ρινγκ για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών και προσωπικών φιλοδοξιών.
Ο εξάδελφος Τσίπρας ζήτησε δημόσια αλλαγή του Κασσελάκη στην ηγεσία, αν συμφωνηθεί ότι «δεν τραβάει» εν όψει ευρωεκλογών. Ο Νίκος Παππάς, που μας έχει… ζαλίσει με υπέρ Κασσελάκη θέση του τη μια μέρα, και την κατά την επόμενη (ως πολιτικός ιντριγκαδόρος, μάλλον το δικό του μέλλον σκέφτεται), είπε ότι «από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα κριθούμε όλοι!», για να αντιδράσει ο Πρόεδρος, διαμηνύοντας ότι ακόμη και αν χάσει στις ευρωεκλογές με 20 μονάδες, δεν προτίθεται να παραιτηθεί (!), και πως θέλει δέσμευση ότι θα στηριχθεί μέχρι… τις βουλευτικές εκλογές του 2027! Απειλώντας, μάλιστα, ότι, αν δεν πάρει τέτοια διαβεβαίωση (που ουδείς προτίθεται να του δώσει, βέβαια…), θα ζητήσει αναβάπτισή του στην ηγεσία, με ψήφο από τη βάση, «και, όσοι διαφωνούν, ας βρουν ανταγωνιστή» να κονταροχτυπηθούν στο Συνέδριο!
Δεν είναι σπάνιο τα πολιτικά κόμματα να ολοκληρώνουν τον ιστορικό τους κύκλο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, που φιλοδόξησε (στο μυαλό κάποιων ιδεοληπτικών) να γίνει κόμμα, εξάντλησε τον κύκλο του γρήγορα, ως πολιτικό πυροτέχνημα…