Καλοκαίρι και τούτο…
Καθισμένοι σε… διασπορά στην πλατεία του χωριού, με τους νιόφερτους αυγουστιάτικους «Αθηναίους» να αντιμετωπίζονται δύσπιστα, έως και εχθρικά, από τους μόνιμους κατοίκους κι όσους βρίσκονται ήδη στο χωριό για πάνω από δύο εβδομάδες: «Κάτσε μακριά ή φόρα μάσκα μέχρι να σιγουρευτούμε ότι δεν μας τον έφερες…»!
Πανδημικές… αβροφροσύνες μεταξύ συντοπιτών, με δεσμούς συγγενικούς και φιλικούς δεκαετιών, με κοινές αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια στο χωριό, πριν φύγουν οι περισσότεροι για «την πόλη», σε αναζήτηση μέλλοντος.
Τα κεράσματα καλά κρατούν, πάντως, τα τσίπουρα και οι μπύρες καλμάρουν κάπως τους φόβους και τις αγωνίες, και μόλις εξαντληθούν τα «τοπικά» (από νέα μέχρι… κουτσομπολιά!), αρχίζουν τα σοβαρά: «Για πες μου στ’ αλήθεια, τι τρέμεις περισσότερο, τον ιό ή τον Τούρκο; Θα μας ξανακλείσουν μέσα, αυτή τη φορά και τα χωριά έτσι όπως πάει, κι όσοι δεν πεθάνουμε θα πούμε το ψωμί-ψωμάκι; Ή δεν θα… προλάβουν, γιατί ο Ερντογάν θα τον ανάψει τον πόλεμο;».
Πραγματικοί οι φόβοι και οι αγωνίες, αγχωμένα τα ερωτήματα, που δεν σηκώνουν… ασφαλείς απαντήσεις. Αλλά η κουβέντα εξελίσσεται… σε πανηγύρι, μια… αναρχική δημοκρατία του καφενέ, τόσο γνώριμη και χαρακτηριστική στη νεοελληνική ιδιοσυγκρασία! Ψυχραιμία (και στομάχι…) να ’χεις να απολαμβάνεις τις αντιτιθέμενες «απόψεις» (που τις περισσότερες φορές δεν στηρίζονται σε γνώση -αλλά τις προασπίζουν με απολυτότητα και φανατισμό ειδημόνων!), και κέφι να «τσιγκλάς» τους ένθεν κακείθεν για να φουντώνει ο… «διάλογος» -και τα κεράσματα να δίνουν και να παίρνουν!
Ο ιός δεν υπάρχει -κι αν υπάρχει, είναι ελεγχόμενος και προϊόν των πολυεθνικών του φαρμάκου, για να πουλήσουν εμβόλια! Και τότε, γιατί φοβάσαι, ζητάς από… τους άλλους να φορούν μάσκα και να κάθονται σε απόσταση; Ετσι είπε ο Τσιόδρας -παίζεις μ’ αυτά; Ποιος Τσιόδρας, και τι ξέρει αυτός, βαλτός από την κυβέρνηση είναι! Καλά, και οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί σε ολόκληρο τον κόσμο; Τρίχες -είδες εσύ με τα μάτια σου κανέναν πεθαμένο;
Αθάνατη Ελλάδα! Του «κάνε με εμένα πρωθυπουργό για μια μέρα και θα δεις…», των πανεπιστημόνων του διαδικτύου αλλά και των τηλεπαραθύρων -από σεισμολόγους, λοιμωξιολόγους, ειδικούς ενεργειακών κοιτασμάτων, δασοπυροσβέστες, διεθνολόγους, «στρατηγούς», διαστημολόγους οικονομολόγους! Ο,τι απαιτεί η επικαιρότητα, πάρε κόσμε…
Θα βαρέσει ο Τούρκος, δεν κωλώνει -γιατί, βλέπεις τόσα χρόνια να τον κοντράρει κανένας; Αμερική και Ευρώπη μισόλογα για την πλάκα -πολλά τα συμφέροντα! Σώπα ρε, που θα βαρέσει! Συνεννοημένα είναι όλα, στήνουν σκηνικό ρήξης για να δικαιολογήσουν το ότι θα πάμε σε διάλογο! Σε διάλογο δεν πάμε, δεν απεμπολούμε… την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα μας, τα χωρικά μας ύδατα (όλα μαζί, αχταρμάς -και ανάθεμα αν ξέρει τι σημαίνουν…), το Αιγαίο είναι ελληνικό! Ας τολμήσει να βαρέσει, θα του αλλάξουμε τον αδόξαστο, όλοι στην πρώτη γραμμή! Μα είσαι σοβαρός, είναι λύση ο πόλεμος; Και είναι δυνατόν οι Τούρκοι να έχουν σε όλα… άδικο; Βέβαια και είναι, αυτοί είναι… Τούρκοι! Είμαστε Ελληνες ρε, δεν προσκυνάμε, θα πέσουμε μέχρις ενός! Και τι θα κερδίσουμε, ρημαγμένοι όπως θα βγούμε από τον πόλεμο; Την περηφάνια μας!
Φυσικά και η διαμάχη περνάει και στην κομματο-πολιτικολογία! Γιατί δεν τα ’κανε και επί Τσίπρα ο Ερντογάν; Τολμούσε; Πώς δεν τολμούσε, βρε! Ξεχνάς τις συγκρούσεις των πολεμικών, που από θαύμα δεν είχαμε ναυάγια; Ποιος έφερε τον «σουλτάνο» στην Αθήνα για να μας… απειλήσει μέσα από το προεδρικό στην Ηρώδου Αττικού, παρουσία ενός ανύπαρκτου Προέδρου; Ναι, αλλά τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι είναι χρέος της κυβέρνησης να σταματήσει τον Τούρκο! Το… πώς» το προτείνει, γιατί πολιτικές και διπλωματικές πρωτοβουλίες του Μητσοτάκη τις καταγγέλλει, και διακηρύσσει ότι τυχόν σύγκρουση θα είναι εθνική τραγωδία…
Η ώρα έχει περάσει. Επιχειρήματα, «βεβαιότητες», «βρε εμένα να μ’ ακούς, ξέρω εγώ!», δαιμονολογίες, συνωμοσιολογίες, μαζεύονται για… το επόμενο απόβραδο. Το… καφενοβούλιο διαλύεται ράθυμα, και καθώς παίρνει ο καθείς τον δρόμο για το σπίτι, ακούγεται ο θυμόσοφος: «Βρε, εμείς να ’μαστε καλά…».
Να είμαστε, αλλά πώς με τέτοια μυαλά;