“Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να δημιουργήσει το κατάλληλο πλαίσιο ώστε να μπορεί να συνεργαστεί και να συνδεθεί με τα σύγχρονα ρεύματα, τα δίκτυα πολιτών, κόμματα και προσωπικότητες ικανές και αποφασισμένες να στηρίξουν μια μεταρρυθμιστική ατζέντα προκειμένου να γίνει η ζωή των πολιτών καλύτερη”, έγραφα το 2016 σε άρθρο μου στην εφημερίδα “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” προσθέτοντας ότι “πρέπει να επιτρέπει τη δυνατότητα ύπαρξης ιδεολογικών τάσεων και να γίνει στην πράξη ένας χώρος ιδεολογικής ζύμωσης Κεντρώων, Φιλελεύθερων, Κοινωνικά Φιλελεύθερων, Δεξιών, Μεταρρυθμιστών…”
To άρθρο είχε τίτλο “Μέτωπο Λογικής” και όλα αυτά τα χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να συνθέσει αυτό το μέτωπο. Και το έκανε σταθερά και τολμηρά, πολλές φορές προκαλώντας και τη δυσαρέσκεια πολλών εξ’ ημών που είμαστε χρόνια στην παράταξη.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχοντας πλήρως κατανοήσει την ανάγκη εξορθολογισμού της κοινωνίας και το γεγονός ότι τα παραδοσιακά κόμματα έχουν μεταλλαχθεί από το 2012 και μετά, υλοποίησε κατα γράμμα τη στρατηγική του καθόλη την διάρκεια της διακυβέρνησής του.
Στο προοίμιο αυτής της στρατηγικής έγραφε πως “ένας σύγχρονος πολιτικός οργανισμός για να έχει πιθανότητες κυβερνησιμότητας πρέπει να είναι πλουραλιστικός καθώς τα μονοθεματικά κόμματα έχουν τελειώσει”.
Πρώτον γιατί είναι ξεκάθαρο τα τελευταία χρόνια ότι τα κόμματα πλέον έχουν ένα περιορισμένο πυρήνα παραδοσιακών ψηφοφόρων και αναλόγως τη χρονική συγκυρία προσελκύουν ή απομακρύνουν άλλες ομάδες πολιτών.
Δεύτερον, γιατί δεν υφίσταται πλέον στον ίδιο βαθμό όπως παλιά η ιδεολογική και συναισθηματική ταύτιση των πολιτών με τα κόμματα.
Προχώρησε λοιπόν μπροστά δημιουργώντας οριζόντια άτυπες τάσεις μέσα στη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη ώστε να εκπροσωπούνται όλοι αλλά και να βλέπει ο καθένας μέσα στην κοινωνία έστω έναν πολιτικό της ΝΔ που τον εκφράζει, διατηρώντας βεβαίως αναλλοίωτες τις βασικές ιδέες και αξίες του χώρου μας. Από όλους όσοι βλέπουν τον εαυτό τους στο μεταρρυθμιστικό κέντρο και στο φιλελεύθερο χώρο μέχρι όσους τοποθετούνται στην κεντροδεξιά και τη δεξιά.
Παράλληλα όμως εφάρμοσε και πολιτικές που διέπουν κάθετα την κοινωνία και έγινε συνομιλητής και εκφραστής κοινωνικών ομάδων που δεν έχουν κανένα κομματικό ή πολιτικό πρόσημο και διαχρονικά κινούνταν πέρα από τα όρια της Νέας Δημοκρατίας.
Σχεδίασε Εθνική Στρατηγική για τις κακοποιημένες γυναίκες, αυστηροποίησε τις ποινές για την κακοποίηση των ζώων, έλαβε διεθνείς πρωτοβουλίες για την κλιματική κρίση και την προστασία του Περιβάλλοντος, υλοποίησε προγράμματα “σίτισης και στέγασης” για τους αστέγους, ενώ τέλος θέσπισε το θεσμό του προσωπικού βοηθού για άτομα με αναπηρία.
Όλα αυτά αποτυπώθηκαν τόσο στην επιτυχία του αποτελέσματος όσο και στην σύνθεση των ψηφοδελτίων αλλά βεβαίως και στην σταυροδοσία των υποψηφίων βουλευτών.
Όπως αναλύσαμε και πιο πάνω και αποδείχτηκε και στις εκλογές, τα κόμματα αποτελούνται από περιορισμένους πυρήνες στελεχών στους οποίους είτε προστίθενται είτε αφαιρούνται μετακινούμενες ομάδες ψηφοφόρων. Σε εμάς στη Νέα Δημοκρατία, έχει σημασία από τη μια, να διευρύνουμε αυτόν τον πυρήνα, αλλά από την άλλη, κυρίως μας απασχολεί να διευρύνουμε το φάσμα των πολιτικών μας, προκειμένου να μιλήσουμε ορθολογικά σε όσο το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές ομάδες, πέρα από κομματικές αγκυλώσεις του παρελθόντος. Αυτοί είναι που δίνουν και τη κρίσιμη προστιθέμενη αξία και αποφασίζουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ανάλογα με το ποιος τους εμπνέει “σταθερότητα”, “ασφάλεια”, “καλύτερη καθημερινότητα.
Αυτοί που μπαίνουν στο χορό και θέλουν να ενωθούν, όπως έχει γράψει και ο Διονύσης Σαββόπουλος.
*Ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, είναι δικηγόρος, πρώην πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και πρώην Γραμματέας Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ