Δεν λέει να τελειώσει ο «εμφύλιος» ανάμεσα στις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ καθώς συνεχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια οι μεγάλες διαφορές τόσο για την περίοδο διακυβέρνησης όσο και για τον τρόπο άσκησης της αντιπολίτευσης.
Αυτή τη φορά ήταν η σειρά των «Πολακικών» να πυροβολήσουν, απαντώντας στο κείμενο υπεράσπισης του Ευκλείδη Τσακαλώτου από τους «53+». Το κείμενο «Ας συνεννοηθούμε λοιπόν καλύτερα… έστω και δημοσίως !» Υπογράφουν οι Μάρκος Χατζησάβας και Χαράλμαπος Λυμπεράς και αναρτήθηκε από τον βουλευτή Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ. «Και πόσα άλλα μπορεί να πει κανείς που τα έζησε από μέσα .....αλλά είπαμε ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ.... και στο συνέδριο θα πάρουμε ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ...δεν θα ανακυκλώσουμε τη ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ!!! Αρκετά και ΩΣ ΕΔΩ !!», γράφει ο Παύλος Πολάκης στο κείμενο που συνοδεύει την ανάρτηση του.
Οι Χατζησάβας και Λυμπεράς, ανάμεσα σε άλλα, εξαπολύουν βολές κατά του Ευκλείδη Τσακαλώτου γιατί αγνόησε, όπως λένε τις προτάσεις για οικονομική ενίσχυση των δημοσίων υπαλλήλων θεωρώντας τις λαϊκιστικές. «Και μιας και ο λόγος περί των αιτιών εκλογικής ήττας, ας μας πει ο σ. Υπουργός γιατί ο ίδιος αγνόησε και περιφρόνησε πλήρως τις προτάσεις που του τέθηκαν…, πχ να αφήσει το οικονομικό επιτελείο ανοιχτή έστω μια χαραμάδα αισιοδοξίας για οικονομική ενίσχυση των εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων (που έχασαν στα χρόνια του μνημονίου πάνω από το 40% του εισοδήματός τους), από την στιγμή μάλιστα που η χώρα βγήκε από τα μνημόνια. Αλλά αυτά για τον σ. Υπουργό Οικονομικών αποτελούσαν δείγματα «απαράδεκτου λαϊκισμού», στα οποία δεν επιτρεπόταν να υποκύψει.
Παράλληλα, του καταλογίζουν άρνηση να συναντηθεί με τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζόμενων, κωλυσιεργία για την ίδρυση της Αναπτυξιακής Τράπεζας, ενώ αναφέρονται και στο ζήτημα της «κάθαρσης της Δικαιοσύνης». «Χάθηκε πολύ μελάνι και κοινή λογική για να αποδοθεί στο αίτημα για κάθαρση στη Δικαιοσύνη το όνομα «αξίωση επιτάχυνσης απόδοσης Δικαιοσύνης, ως μνημονιακό προαπαιτούμενο»! Αναρωτιόμαστε, δεν έχουν ξανακούσει άλλη φορά οι συγγραφείς του κειμένου σχετικές προτάσεις για πολύ συγκεκριμένες ριζοσπαστικές θεσμικές τομές ανανέωσης του δικαστικού σώματος, που θα παρείχαν οξυγόνο στη λειτουργία της Δικαιοσύνης και θα την αντιστοίχιζαν στο αίτημα κοινωνικών εξελίξεων προς όφελος των πολλών;», σημειώνουν οι συγγραφείς του κειμένου.
Ολόκληρο το κείμενο:
Πριν δύο μέρες αναρτήθηκε σε ιστοσελίδα πολιτικού περιεχομένου ένα κοινό κείμενο τριών συντρόφων με τίτλο «ας συνεννοηθούμε λοιπόν…δημοσίως», ως «απάντηση» στην «στοχοποίηση» του πρ. Υπουργού Οικονομικών σ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, ενώ επιλέχτηκε ως βάση της στοχοποίησης αυτής η κριτική που άσκησε από τα socialmedia ο σ. Παύλος Πολάκης σε πλευρές της διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Καταρχήν και παρά την φιλότιμη προσπάθεια που καταβλήθηκε στο κείμενο να αιτιολογηθεί το τσουβάλιασμα μιας σειράς αντιρρήσεων ή και διαφορετικών απόψεων που έχουν εκφραστεί και δημόσια (ούτε πανομοιότυπες, αλλά και ούτε από την ίδια ιδεολογικοπολιτική αφετηρία ή στόχευση) στις επαρκώς αιτιολογημένες αιτιάσεις του Παύλου Πολάκη(γραπτά και προφορικά, πριν και μετά, στα εσωκομματικά όργανα, στη Βουλή και σε συγκεντρώσεις)…, αναιρεί κάθε αναφορά σε «δημοκρατικές διαδικασίες» και πόσο μάλλον σε «διαφύλαξη ιδεών και αξιών της αριστεράς οι οποίες ηθελημένα (!) ή αθέλητα έτσι πλήττονται». Τέλος, για να συνεννοηθούμε καλύτερα, πρόκειται για την επιτομή της στοχοποίησης !
Όσο για την ουσία, τι να πει κανείς… Χάθηκε πολύ μελάνι και κοινή λογική για να αποδοθεί στο αίτημα για κάθαρση στη Δικαιοσύνη το όνομα «αξίωση επιτάχυνσης απόδοσης Δικαιοσύνης, ως μνημονιακό προαπαιτούμενο»! Αναρωτιόμαστε, δεν έχουν ξανακούσει άλλη φορά οι συγγραφείς του κειμένου σχετικές προτάσεις για πολύ συγκεκριμένες ριζοσπαστικές θεσμικές τομές ανανέωσης του δικαστικού σώματος, που θα παρείχαν οξυγόνο στη λειτουργία της Δικαιοσύνης και θα την αντιστοίχιζαν στο αίτημα κοινωνικών εξελίξεων προς όφελος των πολλών;
Χάθηκε πολύ μελάνι και κοινή λογική για να κατανομαστεί το αίτημα για κρατικό έλεγχο μέρους του τραπεζικού συστήματος ως «αποτυχημένη πρακτική στην ΕΕ και τις ΗΠΑ» ή ακόμα και ως παράδοση του χρηματοπιστωτικού τομέα στο «κράτος των τραπεζιτών» (!!). Αναρωτιόμαστε, είναι η πρώτη φορά που έρχονται οι συγγραφείς του κειμένου σε επαφή με το αυτονόητο επιχείρημα που λέει ότι… ακριβώς επειδή έχει περιέλθει στο δημόσιο η πλειοψηφία των τραπεζικών μετοχών μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων από το αίμα του ελληνικού λαού, είναι σχεδόν αυτοκτονία να μην ασκεί και διοίκηση. Κι επειδή για την κρατική διακυβέρνηση ευθυνόμασταν εμείς, για κάθε τι που έγινε ή που δεν έγινε υπάρχει ένα ονοματεπώνυμο…
Χάθηκε πολύ μελάνι και κοινή λογική για να βαυκαλιστούμε για μια Αναπτυξιακή Τράπεζα, που επί 4,5 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ ξεκίναγε και ξεκίναγε και ξεκίναγε… μέχρι που ολοκληρώθηκε επί ΝΔ και Μητσοτάκη !
Έχουμε κι εμείς όμως κάποιες απορίες και δεν μπορούμε να προσπεράσουμε τον πειρασμό να μην τις θέσουμε:
Επειδή τελευταία από αρκετούς συντρόφους και ειδικά από τον σ. Τσακαλώτο έχει αναχθεί σε κομβικό το ζήτημα της δημοκρατίας και των δημοκρατικών διαδικασιών, ας κάνει τον κόπο ο σ. Υπουργός να μας ενημερώσει πως θα χαρακτήριζε τις σχέσεις του κατά την περίοδο της Υπουργίας του με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, αλλά και ειδικότερα με τους συντρόφους που συμμετείχαν σε αυτές (πώς να ξεχάσει κανείς άραγε ότι συναντήθηκε με την ΑΔΕΔΥ μια φορά όλη και όλη κατά την διάρκεια της πολύχρονης θητείας του, κι αυτό μόνο αφότου οι εργαζόμενοι κατεδάφισαν αγανακτισμένοι τα ρολά της εισόδου του Υπουργείου).
Και μιας και ο λόγος περί των αιτιών εκλογικής ήττας, ας μας πει ο σ. Υπουργός γιατί ο ίδιος αγνόησε και περιφρόνησε πλήρως τις προτάσεις που του τέθηκαν…, πχ να αφήσει το οικονομικό επιτελείο ανοιχτή έστω μια χαραμάδα αισιοδοξίας για οικονομική ενίσχυση των εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων (που έχασαν στα χρόνια του μνημονίου πάνω από το 40% του εισοδήματός τους), από την στιγμή μάλιστα που η χώρα βγήκε από τα μνημόνια. Αλλά αυτά για τον σ. Υπουργό Οικονομικών αποτελούσαν δείγματα «απαράδεκτου λαϊκισμού», στα οποία δεν επιτρεπόταν να υποκύψει. Και αυτή άραγε η στρατηγική, να μην υπάρξει δηλαδή ούτε καν υπόσχεση προσπάθειας οικονομικής ενίσχυσης για τους εργαζόμενους στο δημόσιο, σε ποιο συλλογικό όργανο της κυβέρνησης ή του κόμματος ελήφθη ως σχετική συλλογική απόφαση;
Σταματάμε όμως εδώ, γιατί… παιδαριώδεις πολιτικά αναφορές στα δις που δεν ήταν 37 αλλά 20, σε «άγνοια της πραγματικής δημοσιονομικής κατάστασης», σε Υπουργούς που δεν είχαν ιδέα για την οικονομική πολιτική του Πρωθυπουργού αλλά δεν σήκωναν το χεράκι να ρωτήσουν, σε κριτική που είναι ανεύθυνη γιατί γίνεται εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς (!), σε υιοθέτηση «Ανδρεοπαπανδρεικών όρων και αρχηγικών κομμάτων», για μοίρασμα του χρήματος σε όσους/ες το είχαν ανάγκη… που «έχει αποδειχτεί αντίληψη εσφαλμένη», για το ευτυχώς που «δεν τα είχαμε δώσει τότε γιατί δεν θα μπορούσαμε σήμερα να προτείνουμε το πρόγραμμα «ΜΕΝΟΥΜΕ ΟΡΘΙΟΙ» και άλλα τέτοια…, κάνουν το κείμενο να είναι μειωμένης πολιτικής αξιοπιστίας.Και πάντως ουδεμία υπηρεσία προσφέρουν…, ούτε στον ίδιο τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ούτε στην υπεράσπιση του κυβερνητικού μας έργου, ούτε στο βάθεμα ενός δημοκρατικού διαλόγου υψηλού πολιτικού επιπέδου και σίγουρα ούτε σε καμιά «διαφύλαξη αξιών και ιδεών της Αριστεράς».
Αντίθετα, συνιστούν μια κακή αρχή σε μια αδήριτη ανάγκη για νηφάλια αυτοκριτική προσέγγιση και για μια συντεταγμένη συγκρότηση του νέου, πιο αποφασιστικού προγράμματος της δεύτερης φοράς…, καθώς κανένας νομίζουμε δεν αμφισβητεί την ανάγκη να υπάρξει μια σοβαρή και συλλογική συζήτηση για όλα τα σοβαρά ζητήματα που αφορούν την διακυβέρνηση της χώρας και τις τύχες των ανθρώπων της.