Από το πρωί που σηκώθηκα κι’ άνοιξα ραδιόφωνο, μια σειρά καυτών διλημμάτων βομβαρδίζουν το μυαλό μου και μου ασκούν αφόρητη πίεση να πάρω ξεκάθαρη θέση.
Το να πετάς τσιμεντόλιθους εναντίον αστυνομικών, τι είναι ρε παιδιά, εγκληματική πράξη που έτσι και σε πιάσουν σε χώνουν μέσα μέχρι να δικαστείς, ή απλό πλημμέλημα (κάτι παραπάνω από χοντρή πλάκα, δηλαδή…) που αφού μεταφερθείς στο αστυνομικό τμήμα σ’ αμολάνε ελεύθερο μέχρι (και αν…) να σε στείλουν δικαστήριο;
Εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και ολόκληρο το διαδίκτυο, δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο από το καίριο αυτό και δισεπίλυτο εθνικό πρόβλημα, με αφορμή την επιχείρηση-μάχη ανακατάληψης της κατάληψης που έκαναν κάτι αληταράδες, μετά την πρώτη επέμβαση της αστυνομίας το Κουκάκι και τους έδιωξε από την κατάληψη! Πώς λέμε το έπος του Ρούπελ, ε κάτι ανάλογο…
Μέχρι και κοτζάμ προϊστάμενος της εισαγγελίας βγήκε επίσημα και δημόσια, και εξήγησε ότι κακώς μέμφονται την δικαιοσύνη γιατί κατηγόρησε τα συλληφθέντα κακοποιά για πλημμέλημα και όχι κακούργημα, επειδή… πλημμέλημα “έδειχνε” το αποδεικτικό υλικό που προσκόμισε η αστυνομία στους εισαγγελείς! Μόνο που… εισαγγελείς ήταν παρόντες, εν υπηρεσία, στην μάχη του Κουκακίου! Αυτοί… δεν είδαν τίποτε; Κι’ άντε οι εισαγγελείς που αργότερα σύνταξαν το κατηγορητήριο, είχαν ας πούμε ελλιπή αποδεικτικά στοιχεία. Καλά, το βράδυ σπίτι τους τηλεόραση δεν βλέπουν, δεν είδαν ότι είδε το πανελλήνιο από το μέτωπο του Κουκακίου, ώστε να ζητήσουν από τις αστυνομικές αρχές πρόσθετα στοιχεία. Δεν προβληματίστηκαν (αυτό μόνο, βρε αδερφέ, τίποτε πιο απαιτητικό!), από το γεγονός ότι τα τσογλάνια που μετείχαν και συνελήφθησαν στην… προηγούμενη μάχη του Κουκακίου και αφέθησαν ελεύθερα, είναι τα ίδια που ξανασυνελήφθησαν στην προχθεσινή νέα πετώντας τσιμεντόλιθους;
Σ’ αυτή την χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, δεν σκέφθηκε κανείς ότι ένα συντεταγμένο κράτος λειτουργεί με βάση τους νόμους και τις ανάγκες τις κοινωνίας, και δεν… παίζει “κλέφτες κι’ αστυνόμους” με τα κακοποιά στοιχεία. Κοινή λογική δεν διαθέτει κανείς “αρμόδιος”;
Θα μου πείτε, όλοι οι… αρμόδιοι, είχαν πέσει με τα μούτρα στην αντιμετώπιση ενός άλλου μείζονος εθνικού θέματος που από χθες ταλανίζει εξ ίσου το έθνος και κυριαρχεί στα ΜΜΕ, το διαδίκτυο και τα υπουργικά επιτελεία: έπρεπε ή δεν έπρεπε να επιτραπεί η ανάρτηση αφισών στο “μετρό” με προτροπές εναντίον των αμβλώσεων; Έλα μου ντε! Κι’ αφού αναρτήθηκαν, καλώς ή κακώς έπραξε ο υπουργός Μεταφορών που λόγω των αντιδράσεων κάποιων “προοδευτικών” και φεμινιστικών κέντρων διέταξε την αποκαθήλωσή τους (σοβαρό καθήκον ενός υπουργού, δεν λέω…);
Μην παρεξηγηθούμε: οι γυναίκες έχουν το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα στο σώμα τους, και πολύ καλά έχει κάνει η πολιτεία και έχει νομιμοποιήσει δεκαετίες τώρα τις αμβλώσεις. Αλλά, όσο δικαίωμα των προοδευτικών, φιλελεύθερων, φεμινιστών, αντικληρικών κ.λ.π. είναι να φωνάζουν και να δημοσιοποιούν τις απόψεις τους, άλλο τόσο δικαίωμα έχουν και οι της άλλης πλευράς (συντηρητικοί, ακροδεξιοί, “θεούσες”, σωματεία πολυτέκνων, ακόμη και οι υποστηρικτές της… απελευθέρωσης της Β. Ηπείρου- γιατί και τέτοιο σωματείο “υπέγραφε” τις συγκεκριμένες αφίσες!) να εκφράζουν δημόσια τις δικές τους απόψεις, εφ’ όσον το κάνουν με τρόπο κόσμιο και μη προσβλητικό.
Μόνο σ’ αυτή την χώρα ένα τέτοιο θέμα θα έπαιρνε τέτοιες διαστάσεις … αντιπαράθεσης, σχεδόν εμφύλιου! Και σε ποια χρονική συγκυρία, ε;
Όταν η “απομονωμένη και σε διεθνή δυσμένεια” Τουρκία επιβεβαιώνεται, με τις ευλογίες όλων, ως περιφερειακή υπερδύναμη και ρυθμιστικό παράγοντα των εξελίξεων στην εύφλεκτη περιοχή μας! Στην Μόσχα, με συμμετοχή της Τουρκίας (που τον υποδαυλίζει!) οι προσπάθειες εξεύρεσης κάποιας λύσης στον εμφύλιο της Λιβύης. Το παράνομο “σύμφωνο” Τουρκίας-Λιβύης για κοινή ΑΟΖ, δεν απασχολεί πια κανέναν (έργο της Άγκυρας κι’ αυτό…)! Η Ελλάδα που κατά κύριο λόγο αμφισβητούνται κυριαρχικά της δικαιώματα από το “σύμφωνο”, δεν… κλήθηκε καν να μετέχει των διεθνών διαβουλεύσεων αποκλιμάκωσης!
Η καγκελάριος Μέρκελ και οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες (χάριν των οποίων υπογράψαμε στο πόδι, χωρίς περίσκεψη και χωρίς κανένα ουσιαστικό εθνικό αντάλλαγμα την συμφωνία των Πρεσπών, με την τότε κυβέρνηση να.. επαίρεται ότι μ’ αυτήν “κόβει τα σχέδια της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια…”- και η Μόσχα δεν ξεχνά…) πηγαινοέρχονται στην Άγκυρα και την Μόσχα, και διαπραγματεύονται ερήμην ημών των… εταίρων τους, με τον Ερντογάν και τον Πούτιν για το πως θα εξασφαλίζουν τα συμφέροντά τους. Οι ΗΠΑ μας… στηρίζουν γενικώς, αορίστως και αφηρημένα, κι’ εμείς (εκ των πραγμάτων…) μιλάμε με τον υπουργό εξωτερικών της αδελφής Κύπρου, στέλνουμε τον Δένδια σε Τυνησίες και Αλγερίες, και παραμένουμε ανήσυχοι και ουσιαστικά άπραγοι και παρακολουθούμε τις ραγδαίες εξελίξεις να περνούν μπροστά μας…
Εμάς, άλλωστε, μας νοιάζει να λύσουμε το αν η δολοφονική ρίψη τσιμεντόλιθων είναι κακούργημα ή… πλάκα, κι’ αν η δημοκρατίας μας αντέχει ή όχι στην ελευθερία ο καθένας να λέει την άποψή του με αφίσες στο μετρό…