Φαίνεται πως το αφεντικό έδωσε την εντολή: «Ξαμολήστε τους!» Κι αυτοί ξεχύθηκαν στους δρόμους βρίζοντας, απειλώντας, «γαυγίζοντας και δείχνοντας δόντια…»!
Μετά τον αενάως… αψύ και τραμπουκίζοντα Πολάκη, το νέο «αστέρι» Τσαπανίδου, ιδού τώρα και ο κ. Σπίρτζης που κουνάει απειλητικά το δάκτυλο και… προειδοποιεί ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποκαταστήσει τη δημοκρατία, είτε με το καλό είτε με το άγριο!» Κάτι σαν τον… άλλον, που μας έλεγε ότι «θα μείνουμε στον γύψο, μέχρι να συνέλθουμε»!
Ο ίδιος ο Τσίπρας έδωσε πρώτος το σύνθημα της «σύγκρουσης με κάθε μέσο». Αφού η καταγγελία του περί δημοκρατικής εκτροπής της κυβέρνησης με αποκορύφωση την πρόταση δυσπιστίας, μια κορυφαία θεσμική διαδικασία που ο ίδιος προκάλεσε, έπεσε στο κενό, κατέφυγε σε μια αυταπόδεικτα εξωθεσμική κίνηση πεζοδρομίου, την περιφρόνηση-αποχή από το Κοινοβούλιο!
Τι δείχνουν όλα αυτά; Ότι ο κ. Τσίπρας έχει αποφασίσει να βάλει μπουρλότο στα προεκλογικά τόπια, και γαία πυρί μειχθήτω! Αφού χάνει ο ίδιος, ας τινάξει (αν μπορεί, όπως ονειρεύεται…) τη χώρα στον αέρα! Ποντάρει στην όξυνση, την τοξικότητα, τον διχασμό, μεθοδεύει έναν ακτιβίστικο εξωκοινοβουλευτικό τυχοδιωκτισμό, στα προσφιλή του πεζοδρόμια… Με ξεπερασμένες ρητορικές και μεθόδους-«διλήμματα» της εντελώς διαφορετικής περιόδου 2012-2015.
Μια λογική απορία: μα, τον συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ μια τέτοια στρατηγική, που αμφισβητεί θεσμούς, σύνταγμα, κανόνες και ποντάρει σε… εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα. «Θα σας… εκδημοκρατίσουμε είτε με το καλό είτε με το άγριο…»; Με διακηρυγμένη (μέχρι πρόσφατα) στόχευσή του τη δημιουργία της «προοδευτικής κεντροαριστεράς», που -γιατί όχι- θα μπορούσε να συνεργασθεί μετεκλογικά σε κυβερνητικό επίπεδο, πώς στην ευχή με τέτοιες διακηρύξεις ευελπιστεί να προσελκύσει κεντρώους ψηφοφόρους; Θυμίζει, δηλαδή, τα… κλάματα της Περιστέρας Μπαζιάνα επειδή, «δυστυχώς, πήραμε μόνο την κυβέρνηση αλλά δεν κατακτήσαμε την εξουσία…»; Τις απόπειρες ελέγχου των «αρμών της εξουσίας»; Την ειλικρινή ομολογία της κ. Αχτσιόγλου ότι «η κανονικότητα δεν ήταν ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά»;
Είναι χαζός ο κ. Σπίρτζης που λέει ότι… θα μας βάλει εν ανάγκη στον γύψο; Πάει κόντρα στη «γραμμή»; Το ίδιο και η νεόκοπη «φράου» Τσαπανίδου; Όχι, φυσικά. Ξέρουν πολύ καλά ότι τέτοιες μέθοδοι και αγριάδες απωθούν τον κόσμο του Κέντρου και ταυτόχρονα συσπειρώνουν όσους ψήφισαν ΝΔ (Μητσοτάκη, δηλαδή…), και σήμερα είναι δυσαρεστημένοι λόγω κυβερνητικών λαθών, ακρίβειας, παρακολουθήσεων. Τους… μαντρώνει ο φόβος της «εναλλακτικής ΣΥΡΙΖΑ»…
Τότε; Απλώς, ο κ. Τσίπρας είδε κι απόειδε ότι η τακτική προσέλκυσης (απορρόφησης, αν προτιμάτε) του ΠΑΣΟΚ δεν του βγήκε, για αντικειμενικούς λόγους αλλά και λόγω λάθος χειρισμών του ΣΥΡΙΖΑ, και αναπροσαρμόζεται. Βλέπει, επίσης, τις δημοσκοπήσεις, που, παρά την κυβερνητική φθορά, δείχνουν τη ΝΔ να «κρατάει» κάτι παραπάνω από… αξιοπρεπώς.
Έτσι, νέος στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να συγκρατήσει όσο περισσότερους μπορεί από τους «ριζοσπαστικούς» ψηφοφόρους του, που, παρά τη ραγδαία πτώση και απαξίωση του κόμματος στις εκλογές του 2019, του εξασφάλισαν ένα σημαντικότατο σχεδόν 32%, παρά τα αυταπόδεικτα… σημεία και τέρατα της τετραετίας 2015-2019. Και ακόμη και σήμερα ο «σκληρός πυρήνας» αυτού του ριζοσπαστικού κοινού, δημοσκοπικά, δείχνει να αντέχει…
Ο Τσίπρας δεν είναι ανόητος. Ξέρει ότι στις προσεχείς εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει. Και αντιλαμβάνεται άριστα ότι μια δεύτερη ευκαιρία στον Μητσοτάκη (ιδίως αν η οικονομία πάρει τα πάνω της) είναι πολύ πιθανόν να… αποξηράνει τη μάζα των ριζοσπαστικοποιημένων, με κίνδυνο το κόμμα να πισωδρομήσει για το μονοπάτι του… 3%! Αν, όμως, κατορθώσει να εξασφαλίσει το «3» ως πρώτο νούμερο της ποσοστιαίας εκλογικής δύναμής του, καταλαβαίνει ότι α) δεν πρόκειται να τον αμφισβητήσει κανείς εσωκομματικά (χαρακτηριστικό: εκτός από Τσακαλώτο, Φίλη και λοιπούς, και ο Ξανθός παραδέχθηκε δημόσια τις προάλλες ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει την κοινωνία, όσο δε για τη διεύρυνση προς το ΠΑΣΟΚ είναι μια τρύπα στο νερό…»), β) θα είναι σε θέση να ασκήσει σκληρή αντιπολίτευση, προσβλέποντας σε αλλαγή των συσχετισμών στο μέλλον.
Το πρόβλημα που θέλει να αντιμετωπίσει άμεσα εν όψει εκλογών ο κ. Τσίπρας, αφού απέτυχε να εξασφαλίσει προσέλκυση νέων ψηφοφόρων από το Κέντρο, είναι η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση του… πεπεισμένου αριστερού-ριζοσπαστικού κοινού του. Γι’ αυτό και καταφεύγει στην όξυνση και το εμφυλιοπολεμικό-εκφοβιστικό κλίμα. Ταιριάζει πιο πολύ στην πολιτικο-ιδεολογική ψυχοσύνθεσή του.
Αλλά πιστεύω ότι αντιμάχεται τις πολιτικές-προεκλογικές ανάγκες του. Σε μερικές εβδομάδες θα κληθεί να κάνει ταμείο…