Οι «100 πρώτες μέρες» είναι κατ’ έθιμο το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο επιχειρείται ένα πρώτο γραδάρισμα της τόλμης, ετοιμότητας και αποφασιστικότητας μιας νέας κυβέρνηση. Τα πρώτα δείγματα συνέπειας μεταξύ προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών πράξεων.
Εκτιμάται ότι ο αέρας νίκης ενός κόμματος στις εκλογές και η συνακόλουθη δυναμική καταγραφή του στο πολιτικό σκηνικό ευνοεί, αυτές τις πρώτες μέρες, την άμεση λήψη απαραίτητων μέτρων κι εφαρμογή πολιτικών αναγκαίων,ίσως, αλλά όχι υποχρεωτικά και φιλολαϊκών. Η «χάρη» που προσφέρει στην νέα κυβέρνηση η κοινωνία, η στήριξη (έστω υπό την μορφή της ανοχής) προς τους «νέους», είναι πολύτιμο κεφάλαιο, που με την πάροδο του χρόνου σπαταλιέται. Σχεδόν νομοτελειακά…
Αλλά, γιατί άραγε σ’ αυτό το ίδιο χρονικό διάστημα να μην αποτιμάται και η συμπεριφορά της αντιπολίτευσης, η προσαρμογή της στην νέα πραγματικότητα; Ο ρόλος της για την ευρυθμία και την αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος, δεν είναι φυσικά ισοβαρής μ’ αυτόν της κυβέρνησης, αλλά είναι εξ’ ίσου σημαντικός. Όχι μόνο σ’ ότι αφορά την θεσμική ευθύνη της για την άσκηση κριτικής και «διόρθωση ημαρτημένων» έναντι της εξουσίας, αλλά και για την διατήρηση ήρεμου, δημοκρατικού και παραγωγικού πολιτικού κλίματος-πάντα στα πλαίσια της αυτονόητης πολιτικής αντιπαράθεσης.
Ίσως οι 100 μέρες να είναι λίγες για την προσαρμογή ενός τέως κόμματος εξουσίας στον νέο του ρόλο. Δεν είναι αυτό που παίρνει πλέον αποφάσεις που επηρεάζουν τον κόσμο, δεν πολυνοιάζεται για «περίοδο χάριτος» που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Έχει την πολυτέλεια της υπομονής και των ήρεμων κινήσεων. Οι προβολείς, δεν είναι στραμμένοι μονίμως επάνω του, όπως συμβαίνει με το κυβερνητικό κόμμα. Έχει και χρόνο και χώρο για αναστοχασμούς, αυτοκριτική, απολογισμό πεπραγμένων.
Το αξιοπρόσεκτο και συνάμα περίεργο με την μετεκλογική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι όχι μόνο δεν… «παίρνει τον χρόνο» του, στην «ασφάλεια» της αντιπολίτευσης, να σκεφθεί και ν’ αποφασίσει πως θα πορευθεί από δω κι’ εμπρός, ν’ αναπροσαρμόσει την στάση τους στις νέες συνθήκες, αλλά δείχνει κι’ όλας σαν αυτή η διαδικασία να μην τον αφορά, να μην τον ενδιαφέρει! Οι λογικές και οι πρακτικές που εφήρμοσε ως κυβέρνηση (και μάλιστα εκ μεταφοράς από την περίοδο που βρισκόταν στην αντιπολίτευση…) κρίνονται όχι μόνο ως «χρήσιμες» αλλά και επιβεβλημένες!
Την ίδια ώρα που σε κάποια κομματικά υπόγεια επιχειρείται μια στοιχειώδης αυτοκριτική για το «γιατί χάσαμε;», (αυτο)κριτική που αποσπασματικά έρχεται και στο φως της δημοσιότητας μέσω «προσωπικών απόψεων» κάποιων στελεχών, ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και οι νέοι «Πραιτοριανοί» του σαλπίζουν…σαν άλλοτε επαναστατικούς θούριους, επιμένουν στον διχαστικό λόγο, εμφανίζονται αρνητικοί στα πάντα, διαστρέφουν την αλήθεια (κι την πραγματικότητα για την οποία και καταψηφίστηκαν), αντιπολιτεύονται με ψέμματα και φληναφήματα.
Αυτοί τα είχαν κάνει όλα τέλεια με το προσφυγικό-μεταναστευτικό, κι’ ήρθε η ακροδεξιά να τα κάνει μπάχαλο. Η καταγραφόμενη βελτίωση του οικονομικού κλίματος (έστω κι’ αν δεν καταγράφεται ακόμη στην πραγματική οικονομία) είναι… δικό τους επίτευγμα που καπηλεύτηκε η ΝΔ. Τα νούμερα, βέβαια, άλλα λένε, αλλά αυτό λίγο μετράει. Για το ευρωπαϊκό ναυάγιο (προσώρας) της συμφωνίας των Πρεσπών, στο άρθρο 2 της οποίας ο κ. Κοτζιάς υπέγραψε ότι «το erga omnes για το όνομα θα ισχύσει ΑΦΟΥ αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις…» ευθύνεται αποκλειστικά ο… ακροδεξιός Μητσοτάκης. Η λήξη των καταλήψεων σε διάφορα ακίνητα στο κέντρο της Αθήνας με πρωτοβουλία της αστυνομίας, είναι η περίτρανη απόδειξη για την… ακροδεξιά πολιτική που θα εφαρμόσει σε όλους τους τομείς η ανάλγητη κι αντιλαϊκή νέα κυβέρνηση. Σάματι δεν είδαμε τι χουντικές μεθόδους και νοοτροπίες λογοκρισίας και καταστολής κατέδειξε με το μείζον εθνικό θέμα του…Joker;
Όταν, επί ΣΥΡΙΖΑ, στην εξεταστική για το ΚΕΛΠΝΟ, το κυβερνών κόμμα είχε ζητήσει επιθετικά την εξαίρεση των μελών της, από πλευράς ΝΔ Γεωργιάδη και Βορίδη, επειδή εφέροντο ως εμπλεκόμενοι, οι δυο βουλευτές της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης παραιτήθηκαν άνευ ετέρου. Τώρα που ΚΙΝ.ΑΛ και ΝΔ ζητούν ακριβώς το ίδιο πράγμα (και μάλιστα για προανακριτική, δηλαδή επιτροπή με καθαρά ανακριτικά εισαγγελικά καθήκοντα) για τους Τζαννακόπουλο και Πολάκη, οι οποίοι έχουν ήδη κληθεί να καταθέσουν ως… μάρτυρες και το ασυμβίβαστο των δύο ιδιοτήτων είναι κραυγαλέο, ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για…«πολιτική σκευωρία» ΚΙΝ.ΑΛ-ΝΔ, ο Πολάκης για «π@π@ριές», ο Τζαννακόπουλος απειλεί «μόνο σηκωτούς θα μάς βγάλετε από την επιτροπή…» Αλήθεια, με τέτοιες μεθόδους θέλει ο κ. Τσίπρας να… απορροφήσει το ΚΙΝ.ΑΛ;
Στο θέμα της ψήφου των αποδήμων, κάνει την μια κωλοτούμπα πάνω στην άλλη, ανάλογα με την στάση των άλλων κομμάτων και με την σκέψη εστιασμένη όχι στην αποτελεσματική λύση ενός προβλήματος ισότητας των πολιτών και δημοκρατίας, αλλά στο… πώς δεν θα εμφανισθεί ο ΣΥΡΙΖΑ το μόνο κόμμα που θα πει όχι και θα μείνει με τον μουντζούρη στο χέρι! Στην συνταγματική αναθεώρηση, δείχνει να διαφωνεί ακόμη και σε όσα… ο ίδιος πρότεινε και ψήφισε στην προηγούμενη Βουλή. Παράλληλα, καταψηφίζει… δικά του νομοσχέδια που δεν συζητήθηκαν και τα επανακαταθέτει η νυν κυβέρνηση!
Μπορεί να θέλει να εκσυγχρονίσει το «μαγαζί» ο κ. Τσίπρας, να το καταστήσει τον πυρήνα της δημοκρατικής κεντροαριστεράς, να το επεκτείνει και σ’ άλλους χρόνους, κατά πως ο ίδιος διατείνεται… από χωρίου εις χωρίον. Μπορεί. Και να μην τον αφήνουν κάποιες εσωκομματικές οπισθέλκουσες….
Αλλά με τις εξαλλοσύνες, τις ιδεοληψίες και την διαστρέβλωση της πραγματικότητας που επιδεικνύει στις «100 πρώτες μέρες», βάζει ο ίδιος τρικλοποδιά στα επόμενα βήματά του προς τον ρεαλισμό.
Αν υποτεθεί ότι έχει σκοπό να κάνει τέτοια βήματα…