Με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ζήτησε με δήλωση από τον Πρωθυπουργό την παραίτηση της Κυβέρνησης και την διεξαγωγή εκλογών, υπό την παρουσία διεθνών παρατηρητών.
Και ενώ το αίτημα παραίτησης μιας πρόσφατα εκλεγείσας Κυβέρνησης με διαφορά άνω των 20 μονάδων από τον δεύτερο, εύκολα διακρίνεται για την πολιτική αστοχία και την κενότητά του, αναρωτιέται εύλογα κανείς με ποιο σκεπτικό ο αρχηγός της μείζονος Αντιπολίτευσης αμφισβητεί τον αδιάβλητο χαρακτήρα της εθνικής εκλογικής διαδικασίας ενός σύγχρονου δημοκρατικού Κράτους, του οποίου μάλιστα ευαγγελίζεται ότι μπορεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση.
Είναι άραγε γνήσια η αμάθεια και η άγνοια του κ. Κασελάκη για τις βασικές παραδοχές και κατακτήσεις της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας ή πρόκειται για δόλια -αλλά απέλπιδα- προσπάθεια συγκίνησης του εκλογικού ακροατηρίου ενός φυλλορροούντος κόμματος; Και στις δύο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Η διεθνής δυσφήμηση της χώρας μας.
Μία από τις βασικές κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης είναι η αδιάβλητη και ορθή λειτουργία του θεσμικού πλαισίου για τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η εκλογική διαδικασία και τα εκλογικά αποτελέσματα να μην έχουν ποτέ αμφισβητηθεί από καμία παράταξη μετά το 1974, ακόμη και σε περιόδους σφοδρότατων πολιτικών συγκρούσεων και κομματικών αντεγκλήσεων. Ακόμα και σε εκλογικές αναμετρήσεις που κρίθηκαν στο νήμα, κανείς ηττηθείς πολιτικός αρχηγός δεν αμφισβήτησε την εκλογική διαδικασία, ούτε προφανώς απαίτησε προκαταβολικά την αποστολή διεθνών παρατηρητών για να διασφαλισθεί η ανεπηρέαστη διεξαγωγή τους.
Γνωρίζει άραγε ο κ. Κασελάκης σε ποιες χώρες και σε ποιες περιπτώσεις αποστέλλονται διεθνείς παρατηρητές σε εθνικές εκλογές; Ενδεικτικά, και μιας και πλησιάζουν και οι ευρωεκλογές, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στείλει διεθνείς παρατηρητές τα τρία τελευταία χρόνια σε χώρες όπως το Εκουαδόρ, το Τιμόρ Λέστε, η Ζιμπάμπουε, η Σενεγάλη, η Νιγηρία, το Μαλάουι, η Κένυα, η Κολομβία και το Μπαγκλαντές. Αντίστοιχα και ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη. Πόσο τον τιμά άραγε η ταύτιση της χώρας μας με τις χώρες αυτές του αναπτυσσόμενου κόσμου όπου απουσιάζουν πλήρως βασικές δημοκρατικές δομές και λειτουργίες; Πώς τοποθετείται η χώρα μας στη συνείδηση της διεθνούς κοινότητας όταν η Αντιπολίτευση συμπεριφέρεται με τόση τοξικότητα;
Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ήρθε στα ελληνικά πολιτικά πράγματα προτάσσοντας τη νεότητα και την «αμερικανική» του εμπειρία και φέρνοντας ένα sui generis «lifestyle» στην πολιτική σκηνή του τόπου. Πέραν όμως από εντατικά μαθήματα της ελληνικής πολιτικής και κοινοβουλευτικής ιστορίας, ίσως θα ήταν καλό ο κ. Κασελάκης να κοιτάξει λίγο και το αμερικάνικο παράδειγμα. Η ομιλία αποδοχής του εκλογικού αποτελέσματος των εκλογών του 2000 από τον Δημοκρατικό Al Gore μετά την απόφαση του Αμερικάνικου Ανωτάτου Δικαστηρίου που κατακύρωνε την Προεδρία στον Ρεπουμπλικάνο Bush μνημονεύεται ήδη στα πολιτικά εγχειρίδια για τη γενναιότητα και τη θεσμικότητα του μη εκλεγέντος υποψηφίου. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και πριν από ενάμιση σχεδόν αιώνα όταν αποδεχόμενος την ήττα του ο Γερουσιαστής Douglas απευθύνθηκε στο νικητή Abraham Lincoln με την ιστορική φράση: «Το κομματικό συναίσθημα πάντα θα κατισχύει του πατριωτισμού».
Εκτός και αν ο κ. Κασελάκης ονειρεύεται σκηνές αμερικάνικου Καπιτωλίου από το πρόσφατο 2021 και στην Ελλάδα, ώστε ως άλλος Donald Trump να προσπαθήσει να επιβάλλει εαυτόν στην διακυβέρνηση του τόπου. Σε αυτή την περίπτωση, η ελληνική πολιτική του καριέρα θα είναι μάλλον (πολύ) σύντομη.
*Ο Ορέστης Ομράν είναι διεθνής δικηγόρος στις Βρυξέλλες και υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας