Τελικά φάνηκε ότι όλη αυτή η ιστορία με την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, έγινε προκειμένου η αντιπολίτευση (και ιδίως το ΠΑΣΟΚ, που είχε και την πρωτοβουλία) να επιδιώξει την κατάληψη προκεχωρημένων θέσεων εν όψει των ευρωεκλογών, αρχής γενομένης από την… δημοσκοπική τους καταγραφή.
Δεν πίστευε κανείς, βεβαίως, ότι με την πρόταση θα… έπεφτε η κυβέρνηση. Ήλπιζαν με την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή, και μάλιστα σε… προαποφασισμένους υψηλούς τόνους, τεχνηέντως φορτισμένους συναισθηματικά για να συγκινήσουν ακόμη περισσότερο την Κοινή Γνώμη εναντίον της κυβέρνησης, να φθαρεί, να εμφανισθεί ένα χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα ως αναξιόπιστη και φοβική έναντι των όποιων ευθυνών της.
Και, φυσικά, να φθαρεί πρωτίστως ο Κυριάκος Μητσοτάκης που, παρά την κυβερνητική φθορά, τα λάθη και τις ολιγωρίες και τις καθυστερήσεις, εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις ο μόνος πολιτικός αρχηγός που εμπιστεύεται ο κόσμος για την διακυβέρνηση της χώρας…
Ας πούμε «πολιτικά θεμιτός» ο στόχος της αντιπολίτευσης. Πρωτίστως του ΠΑΣΟΚ, που κατάφερε να εμφανισθεί ως ο πυρήνας της «αξιωματικής αντιπολίτευσης», αφού κατόρθωσε να φέρει κοντά του για την υποβολή της πρότασης, όλα τα (γενικώς) αριστερά κόμματα, παρά το γεγονός ότι οι τελευταίες δημοσκοπήσεις το «ρίχνουν» στην τρίτη, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, θέση, από την δεύτερη που είχε καταφέρει για λίγο ν’ αναρριχηθεί.
Αλλά επί της ουσίας, από όλη αυτή την φορτισμένη και «άγρια» τριήμερη μάχη, δεν μάθαμε τίποτε καινούργιο. Δεν κατατέθηκε κάποιο νέο στοιχείο, δεν προέκυψε κάποια συγκλονιστική αποκάλυψη. Ακόμη και η αφορμή για την πρόταση δυσπιστίας, το δημοσίευμα του «Βήματος», στην πραγματικότητα είναι ξαναζεσταμένο φαγητό, περσινά ξινά σταφύλια, απλώς… γαρνιρισμένα με «σκανδαλώδη» καρυκεύματα, έντεχνες δόσεις συνωμοσιολογίας που κατά βάση «στόχευαν» στην κορύφωση της θλίψης των συγγενών των θυμάτων και στην συναισθηματική φόρτιση της κοινωνίας, που ένα χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα, δεν έχει πάψει να αναρωτιέται για αίτια και ευθύνες…
Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι ενώ οι 57 νεκροί των Τεμπών και ο φοβερός συγκλονισμός της κοινωνίας, δεν επηρέασαν δυσμενώς για την κυβέρνηση (το εντυπωσιακά αντίθετο, μάλιστα!) τα’ αποτελέσματα των εκλογών του 2023, λίγους μήνες αργότερα, σήμερα φαίνεται να την πλήττει(δημοσκοπικά, πάντα), και να συνιστά κίνδυνο γι’ αυτήν να αυξηθούν οι «ψήφοι διαμαρτυρίας και δυσαρέσκειας» προς αυτήν στις ευρωεκλογές. Στις οποίες μπορεί, μεν, να μην διακυβεύεται η κυβερνησιμότητα και σταθερότητα της χώρας (άρα «μήνυμα» εκ του ασφαλούς…) , αλλά συνιστούν ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ να ξεφύγει (αν τα καταφέρει) δημοσκοπικά, να αφήσει πολλές μονάδες πίσω του τον ΣΥΡΙΖΑ, να αναδεχθεί σε ουσιαστική αξιωματική αντιπολίτευση, να φιλοτεχνήσει ο κ. Ανδρουλάκης ένα προφίλ «επόμενου πρωθυπουργού»…
Η εξήγηση για τις εκλογές του 2023, είναι πολύ απλή: η κοινωνία, συνηθισμένη, για να μην πούμε… εθισμένη, στην διαχρονική και διακομματική ανικανότητα και προχειρότητα του κράτους, δεν «εντυπωσιάσθηκε» τόσο από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, ώστε να «τιμωρήσει» την κυβέρνηση στην… βάρδια της οποίας συνέβησαν τα Τέμπη, παραβλέποντας ή αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αυτή η ίδια κυβέρνηση ξανάβαλέ την χώρα στον δρόμο της επανόδου στην κανονικότητα,, στην ανάπτυξη, την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης! Και την ξαναψήφισε συντριπτικά…
Στην διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών, ασφαλώς και υπήρξαν λάθη, ολιγωρίες, λανθασμένες εκτιμήσεις και κινήσεις από πλευράς κυβέρνησης. Στην διαχείριση, όμως, όχι σ’ αυτό καθαυτό το τραγικό γεγονός. Η αντιπολίτευση, εσκεμμένα τα… μπουρδουκλώνει όλα αυτά, για να βγάλει σώνει και καλά ένοχη και υπόλογη την κυβέρνηση, να δυσκολέψει την θέση της εν όψει της ευρωκάλπης, με την ελπίδα την «οργή» του κόσμου να την καρπωθεί ο Ανδρουλάκης.
Απομένει να φανεί στις ευρωεκλογές αν και πόσο θα «τσιμπήσει» το εκλογικό σώμα, ή αν θα πρυτανεύσει στον προβληματισμό του πάλι το «σταθερότητα- κανονικότητα ή… περιπέτειες».
Φυσικά, η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι χαλαρή, και προσφέρεται για επίδειξη εκ του ασφαλούς «και προς συμμόρφωση» ψήφο διαμαρτυρίας, απαρέσκειας κ.λ.π. Γιατί με τις κινήσεις της αντιπολίτευσης, ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι από τις ευρωκάλπες, μπορεί… εξ ετερογονίας των σκοπών να προκύψει κάποιο «περίεργο» αποτέλεσμα που θ’ ανατρέψει πολιτικό σκηνικό και συσχετισμούς. Και να… ψαχνόμαστε!
Φαντάζει δυστοπικό σενάριο φαντασίας. Το να «πέσει» τόσο εντυπωσιακά η ΝΔ στις ευρωεκλογές, που να προκληθούν απρόβλεπτες εξελίξεις. Και σ’ αυτό, ευθύνη φέρει (παρά τις προθέσεις της…) και η αντιπολίτευση! Φαντάζεσθε αν η απάντηση στο δίλημμα «αν όχι ο Μητσοτάκης, τότε ποιος;» είναι το «οι άλλοι»; Και ποιοί… άλλοι, ε; Ένα συνονθύλευμα δυνάμεων που… μισούνται μεταξύ τους, ενός ΠΑΣΟΚ με άβουλη ηγεσία, ενός αλλοπρόσαλλου ΣΥΡΙΖΑ που δεν ξέρει… τι θέλει, που πατάει, τι σχεδιάζει (πλην του… οράματος του σαλτιμπάγκου αρχηγού του να γίνουν εκλογές στην Ελλάδα άμεσα, με παρουσία ξένων παρατηρητών- δεν του έχουν πει ακόμη ότι «έπεσε» στην Ελλάδα, όχι στο… Ναγκόρνο Καραμπάχ!) και μιας «Νέας Αριστεράς» σκληροπυρηνικών που ζουν ακόμη με τις φαντασιώσεις του υπαρκτού και πασχίζουν να τις… ρετουσάρουν!
Κάθε άλλο παρά «βαρετές», ανούσιες είναι οι ευρωεκλογές που έρχονται….