Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας συνέπεσε εδώ με τον απόηχο της προσταγής Κυριαζίδη προς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου «κάνε κανένα παιδί», που έφερε τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία.
Διαγραφή, την οποία είχε αποφύγει πέρσι, όταν είχε εκφράσει τον προβληματισμό του για το άρθρο «ο» ή «η» που πρέπει να χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του τότε προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη.
Πριν κοπάσει ο θόρυβος για το νέο σεξιστικό ξέσπασμα του βουλευτή Δράμας, έγινε η έφοδος στην Εθνική Πινακοθήκη από βουλευτή της Νίκης, ο οποίος βανδάλισε εκθέματα τα οποία θεωρεί βλάσφημα.
Τα εκθέματα είναι έργα σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών, που συμμετέχουν σε έκθεση για την οποία το υπουργείο Πολιτισμού είχε ήδη απαντήσει σε ερώτηση του βουλευτή της Νίκης, αναφέροντας μεταξύ άλλων τα εξής:
«Με κινητήριο μοχλό τις σειρές των χαρακτικών έργων του Goya στην Εθνική Πινακοθήκη και συνεπείς στην πρόθεση να ανανεώσουμε τα εργαλεία ανάγνωσης των ιστορικών συλλογών με το πρόγραμμα δράσεων του Ενδιάμεσου Χώρου, παρουσιάζουμε, παράλληλα με την έκθεση των 80 χαρακτικών της σειράς Los Caprichos, ένα θεματικό αφιέρωμα στην ελληνική τέχνη με τίτλο "Η Σαγήνη του Αλλόκοτου". Στην ομαδική έκθεση περιλαμβάνονται έργα δέκα καλλιτεχνών που από διαφορετικές αφετηρίες εναγκαλίζονται και εικονίζουν το αλλόκοτο, το υβριδικό και το γκροτέσκο».
Προφανώς, ο κ. Παπαδόπουλος δεν αντέχει ούτε το αλλόκοτο, ούτε το υβριδικό, ούτε το γκροτέσκο. Εμείς οι υπόλοιποι, όμως, που όχι μόνο το αντέχουμε αλλά το βρίσκουμε και ενδιαφέρον, έχουμε την απαίτηση να μπορούμε να το βλέπουμε σε μια αίθουσα τέχνης, στην οποία ο κ. Παπαδόπουλος δεν έχει κανέναν λόγο να μπει και να περιηγηθεί.
Το δικό μας δικαίωμα διακυβεύεται, εν προκειμένω, με την αναστολή λειτουργίας της έκθεσης λόγω του βανδαλισμού κι όχι του κ. Παπαδόπουλου που τη θεωρεί βλάσφημη.
Αν αναρωτιέστε, τώρα, τι σχέση έχουν ο κ. Κυριαζίδης με τον κ. Παπαδόπουλο, αναλογιστείτε όλη αυτή τη συζήτηση που γίνεται στη χώρα μας περί δήθεν άκρατου δικαιωματισμού, woke ατζέντας κ.λπ.
Και τα δύο παραδείγματα (Κυριαζίδη, Παπαδόπουλου) επιβεβαιώνουν ότι, σε αντίθεση με την κινδυνολογία περί των υπερβολών του άκρατου δικαιωματισμού, στην Ελλάδα τίθενται ακόμη στην πράξη εν αμφιβόλω αυτονόητα δικαιώματα. Υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει πρόβλημα έμφυλης ανισότητας, επιθετικότητας απέναντι στη διαφορετικότητα, αποκλεισμών και καταπίεσης των μειοψηφιών, σεξισμού και ρατσισμού, μισογυνισμού και αναπαραγωγής πατριαρχικών στερεοτύπων.
Η Σοφία Ζαχαράκη θύμισε από το βήμα της Βουλής ότι και η ίδια έχει καταγγελθεί ως... άγαμη και άκληρη, ενώ οι περισσότερες γυναίκες πολιτικοί εξακολουθούν να κρίνονται περισσότερο για την εμφάνισή τους παρά για τις θέσεις τους, εφόσον ξεφύγουν από τις επιλογές του μέσου όρου.
Θύμα του κανιβαλισμού των γυναικών έπεσε ακόμη και η Μαρία Καρυστιανού με τη διασπορά fake news για τη δήθεν απώλεια της επιμέλειας των παιδιών της και με δηλητηριώδη σχόλια για την κόμμωση, το πρόσωπο και τα ρούχα της.
Αν γυναίκες με δύναμη, επιρροή και καταξίωση αντιμετωπίζουν τέτοιες επιθέσεις, μπορεί κανείς εύκολα να υποθέσει τι συμβαίνει σε μια ταμία σουπερμάρκετ που αντιδρά στην παραβίαση εργασιακών δικαιωμάτων, σε έναν ομοφυλόφιλο ντελιβαρά ή σε μια τρανς σεξεργάτρια.
Είναι παράλογο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα να θεωρούν κάποιοι ότι κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή από τον άκρατο δικαιωματισμό. Αυτό που εξακολουθεί, δυστυχώς, να κινδυνεύει είναι τα ίδια τα δικαιώματα. Και εκεί, όταν υπάρχουν κρούσματα παραβίασης, πρέπει όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις να δείχνουν μηδενική ανοχή.