Στην έξαρση του φαινομένου της βίας μεταξύ των ανηλίκων, αλλά κυρίως στις αιτίες που την προκαλούν, αναφέρθηκε η υποψήφια για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ Άννα Διαμαντοπούλου, σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξή της στον ρ/σ Notos.
«Το θέμα της εφηβικής βίας είναι ένα τεράστιο ζήτημα πολιτικής που αφορά τη νέα γενιά… Βλέπουμε στο Ηράκλειο, στη Γλυφάδα, στη Βούλα, στη Σπάρτη, σε όλα τα σημεία της Ελλάδας, ακραία βία σε παιδιά 14, 15, 16 χρόνων. Ένα κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ τού "αύριο", το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας, πρέπει όχι απλώς να περιγράφει τα γεγονότα, αλλά να έχει συγκεκριμένες απαντήσεις… » επισήμανε η Άννα Διαμαντοπούλου.
Με αφορμή την πρόσφατη εμπειρία της, πριν από δύο χρόνια, ως επικεφαλής, σε «Επιτροπή Σοφών» στην Ευρώπη για τη μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους, κατέθεσε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο για τον εντοπισμό των αιτιών που οδηγούν σε αυτό το φαινόμενο και διευκολύνουν την πρόληψη.
«Κάναμε λοιπόν διαβούλευση σε 27 χώρες με οργανώσεις νεολαίας. Ξέρετε τι μας είπαν, ποιο είναι το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι άνθρωποι; Τα ψυχολογικά προβλήματα» είπε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε με την ίδια ειλικρίνεια: «Αυτό δεν το περιμέναμε κι εμείς και οι ειδικοί που είχα μαζί μου. Περίμεναν να πουν για τα οικονομικά, για τη δουλειά, για την ανασφάλεια… Προσέξτε λοιπόν τώρα, η γενιά αυτή, η γενιά που είναι σήμερα 14, 15, 16, 18 χρόνων, είναι η γενιά που έζησε τον εγκλεισμό του Covid σε πάρα πολύ ευαίσθητη ηλικία».
Μετά από αυτές τις επισημάνσεις, η κ. Διαμαντοπούλου εκτίμησε πως οι απαντήσεις είναι πολύ διαφορετικές. «Εδώ και πέντε χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση γινόταν μια πολύ μεγάλη διαβούλευση για νόμο που αφορά την τεχνητή νοημοσύνη για μια ευρωπαϊκή οδηγία, μεταξύ των οποίων αφορά και τον έλεγχο της πληροφορίας και του περιεχομένου που φτάνουν στα παιδιά. Στην Ελλάδα δεν έγινε η παραμικρή συζήτηση, δεν ξέρουμε καν ότι πέντε χρόνια τώρα γινόταν αυτή η συζήτηση στην Ευρώπη. Αυτό έχει ολοκληρωθεί ως Οδηγία και πρέπει να κατανοήσουμε ότι πρέπει να το φέρουμε στην Ελλάδα με μεγάλη επίταση, για να δούμε και τι πληροφορία φτάνει στα παιδιά, στις παιδικές ψυχές και πώς διαμορφώνεται».
Αφού διευκρίνισε ότι τη βρίσκει σύμφωνη η ρύθμιση για τον περιορισμό των κινητών στα σχολεία, η κ. Διαμαντοπούλου συμπλήρωσε: «Υπήρχε, όπως ξέρετε, αυτή η απαγόρευση αλλά δεν είχε εφαρμοστεί ποτέ. Είναι πολύ ουσιαστικό, αλλά χρειαζόμαστε και μια διαφορετική διοίκηση στα σχολεία. Χρειαζόμαστε μια ισχυρή διεύθυνση στα σχολεία και, οπωσδήποτε πια, η πρόσληψη παιδοψυχολόγων και ψυχολόγων είναι απαραίτητη πλέον όπως οι καθηγητές της γλώσσας και των μαθηματικών».
Στο σημείο αυτό η κ. Διαμαντοπούλου έβαλε με έμφαση στο τραπέζι του διαλόγου την ανάγκη για σχολή γονέων. «Πρέπει να έχει πλέον υποχρεωτικά χαρακτηριστικά, να γίνεται διαδικτυακά αλλά να συμμετέχουν. Δεν ξέρουν οι γονείς να διαχειριστούν τα προβλήματα, δεν είναι το θέμα της παιδικής βίας, ούτε είναι μόνο θέμα της Αστυνομίας, ούτε θέμα των δημοτικών αστυνόμων, ούτε πειθαρχικό θέμα που θα τους βάλει στα αναμορφωτήρια».
Και σε μια προσπάθεια για επανεκκίνηση της ιεράρχησης των θεμάτων που άπτονται του πολιτικού διαλόγου που είναι σε εξέλιξη, υπογράμμισε: «Όταν θέλουμε να μιλάμε για πολιτική, να μιλάμε για συγκεκριμένα ζητήματα, τι θα κάνουμε και πώς θα αντιμετωπίζουμε μείζονα προβλήματα της κοινωνίας και όχι να μαλώνουν οι υποψήφιοι μεταξύ τους για το τι κάνει ο ένας και τι κάνει ο άλλος».