«Βούτυρο στο ψωμί» ήταν για τον Αλέξη Τσίπρα η αδιανόητη (πολιτικά, μα και σε ανθρώπινο επίπεδο…) χυδαιότητα του κ. Παναγιώτη Κουρουμπλή στην ολομέλεια της Βουλής να χαρακτηρίσει «δολοφόνους αθώων ανθρώπων» όλα τα μέλη της κυβέρνησης αλλά και των βουλευτών της ΝΔ, για τα θύματα από τον κορωνοϊό!
Φίλης και Σκουρλέτης, «άδειασαν» μεγαλοπρεπώς και δυναμικά τον κ. Κουρουμπλή, ενώ την δυσφορία τους εξέφρασαν και άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πρόεδρος της Βουλής ζήτησε από τον βουλευτή να ανακαλέσει, εκείνος αρνήθηκε οργίλος φωνάζοντας «ξέρω καλά ελληνικά και ξέρω πολύ καλά τι λέω!», του επεβλήθη μομφή (σιγά μην νοιάστηκε ο Κουρουμπλής…) και το ζήτημα… μεταφέρθηκε στις Βρυξέλλες όπου βρισκόταν ο Αλέξης Τσίπρας.
«Ευαισθησίες» για την πολιτική χυδαιότητα, την περιφρόνηση του Κοινοβουλίου, την προσβολή των θεσμών, την τσογλανίστικη συμπεριφορά των βουλευτών του, δεν έχει ο κ. Τσίπρας. Αλλά χαζός δεν είναι. Κατάλαβε ότι η ποταπότητα του Κουρουμπλή (που Κύριος οίδε τι σατανικό σκαρφίστηκε στο κεφάλι του, με τις διαμάχες τον ΣΥΡΙΖΑ και την ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ και σκέφθηκε να το εκμεταλλευτεί…), αποτελεί την σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της εσωκομματικής αντίδρασης για την ανερμάτιστη, καταστροφική και υπονομευτική για το ίδιο το κόμμα «αντιπολίτευση» που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα της πανδημίας. Και … αποφάσισε να αντιδράσει «θεσμικά», ειδοποιώντας τηλεφωνικά, μέσω Γεροβασίλη, τον κ. Κουρουμπλή ως αν δεν ανακαλέσει επισήμως από του βήματος της Βουλής, θα… «θέσει εαυτόν εκτός κόμματος» (που έλεγε και ο… μέντορας του Αλέξη, Αντρέας!). Όπερ και εγένετο…
Δεν μπορεί παρά να το περίμενε ο κ. Κουρουμπλής- που ξαναλέμε μέσα στο μυαλό του ποιος ξέρει πού αποβλέπει με το «ανταρτιλίκι» του. Από την άλλη, όσο και αν λόγω συγκυριών και μαζεμένων αντιδράσεων, ο κ. Τσίπρας εκών άκων σύρθηκε στον… θεσμικό κοινοβουλευτικό και πολιτικό καθωσπρεπισμό, η υποκρισία και η χυδαιότητα της αντιπολίτευσης που ασκεί για την πανδημία, δεν μπορεί να κουκουλωθεί. Ο ίδιος έσπευσε να υιοθετήσει τις αθεμελίωτες συνδικαλιστικές καταγγελίες για «κλίνες ΜΕΘ για VIP!» καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για τον θάνατο του «απλού κοσμάκη!), με αποτέλεσμα ν’ αντιδράσει επίσημα ο κ. Ξανθός, πρώην υπουργός υγείας, λέγοντας ότι « δεν πιστεύω αυτές τις καταγγελίες που υιοθέτησε ο κ. Τσίπρας…», προκαλώντας σεισμό στο εσωτερικό του κόμματος, με τον κ. Τσακαλώτο να συμφωνεί μαζί του, και τον κ. Φίλη να καταγγέλλει δημόσια ότι «δεν βοηθάει η αντιπαράθεση για το θέμα των θανάτων, δεν μπορούμε ως κόμμα να ασκούμε… τηλεοπτική αντιπολίτευση!»
Αν ο κ. Τσίπρας άφηνε «ατιμώρητο» τον κ. Κουρουμπλή, όχι μόνο στο εσωτερικό του κόμματος, αλλά και στην κοινωνία ο ΣΥΡΙΖΑ( και ο ίδιος ο Τσίπρας…) θα γινόταν ρεντίκολο των σκυλιών… Και μάλιστα σε μια συγκυρία, που οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ δείχνουν ότι η κεντροαριστερά έχει καλές προοπτικές να εκπροσωπηθεί με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και σχεδιασμένη αντιπολίτευση από ένα πιο σοβαρό πολιτικό φορέα… Από την άποψη αυτή λέμε ότι η χυδαιότητα Κουρουμπλή αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Βέβαια, από την άλλη πλευρά «βλέπουμε» τον «αψύ Σφακιανό» Παύλο Πολάκη σε κάποια γωνιά της Βουλής να… σκάει στα γέλια για την αποπομπή Κουρουμπλή, σε μια κίνηση που εκ των πραγμάτων (και τον… ρουν της πολιτικής «σταδιοδρομίας» του!) καταδεικνύει και από μιαν άλλη οπτική την υποκρισία του Τσίπρα, που δεν επέδειξε τα ίδια «θεσμικά» και πολιτικά αντανακλαστικά στις άπειρες (και επί της ουσίας πολύ σοβαρότερες παρεκτροπές, χυδαιότητες, και προβοκάτσιες του ίδιου! Που όχι μόνο τις ανέχθηκε αλλά προκάλεσαν και εύλογες υποψίες ότι… διεπράχθησαν κατ’ εντολή του!
Υποτίθεται ότι θέλει να «εκσυγχρονίσει» το κόμμα του ο κ. Τσίπρας, να το κάνει… προοδευτικότερο αριστερό, μπας και σταματήσει την δημοσκοπική κατρακύλα του, την παντελή αδυναμία του να καρπωθεί το παραμικρό από την κυβερνητική φθορά μιας αβάσταχτης σε κρίσεις και προβλήματα πορείας 2,5 ετών, να προσελκύσει ψηφοφόρους και να μην πασχίζει μονάχα να συγκρατήσει τους «ριζοσπάστες» που του έχουν απομείνει. Ιδίως με τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ…
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με βεβαιότητα αν πραγματικά θέλει κάτι τέτοιο, αλλά και αν ακόμη υποτεθεί ότι θέλει, αν το μπορεί με όλες αυτές τις δομικές αντιφάσεις και τις ιδεοληπτικές εμμονές που κουβαλάει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις αντιμαχόμενες ιδεολογικά «σέχτες» του, αλλά και την δική του αδυναμία να κατανοήσει την… πραγματική πραγματικότητα, τις απαιτήσεις της κοινωνίας αλλά και των διαρκώς μεταβαλλόμενων συνθηκών μιας απαιτητικής και σε μεγάλο βαθμό απροσδιόριστης νέας εποχής που ανατέλλει…