Δεν είναι ότι δεν λέει και κάποια σωστά πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ ή ότι δεν ασκεί σε ορισμένα θέματα σωστή κριτική.
Το πρόβλημά του, που τον καθιστά αναξιόπιστο και χωρίς ανταπόκριση στην κοινωνία, είναι πως τα 5 σωστά που επισημαίνει, τα σερβίρει… γαρνιρισμένα με 95 ψέματα, ανακρίβειες, ηθελημένες διαστροφές, μικροπολιτικάντικη λαϊκίστικη εμμονικότητα κόντρα στην πραγματικότητα, που κάνει το «πιάτο» του να μην τρώγεται και να πετιέται στα σκουπίδια…
Ανάλογης ποιότητας αντιπολίτευση άσκησε και την περίοδο 2012-14. Διχαστική, αφοριστική, μισαλλόδοξη, εμφυλιοπολεμική. Του «βγήκε» στις εκλογές του 2015, και νομίζει ότι θα… του βγει και πάλι. Δεν αντιλαμβάνονται στο επιτελείο του κ. Τσίπρα (ή το αντιλαμβάνονται, αλλά είτε δεν ξέρουν είτε δεν τους αφήνουν να ασκήσουν διαφορετική αντιπολίτευση, υπεύθυνη και επί της συγκεκριμένης πραγματικότητας…) ότι άλλες οι συνθήκες τότε, τελείως διαφορετικές σήμερα. Τότε η κοινωνία σε παρακμιακή απογοήτευση ήθελε «να εκδικηθεί» το σύστημα.
Τώρα προσδοκά την ουσιαστική και σχεδιασμένη ανασυγκρότησή της, να βγει με τις λιγότερες απώλειες από την πανδημία, να μπορέσει να αρχίσει να απολαμβάνει τους καρπούς των 10ετών θυσιών της. Δεν θέλει άλλους «εμφύλιους», μηδενιστικά «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν…».
Και κυρίως: «παραβλέπει» ο κ. Τσίπρας ότι σήμερα πια δεν μπορεί να ευαγγελίζεται την ουτοπία, δεν μπορεί να υπόσχεται «έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός!», γιατί ο κόσμος του έδωσε (για τους όποιους λόγους…) την ευκαιρία, κι αυτός τον εξαπάτησε (υπό τον μανδύα της… «ψευδαίσθησης»!), του είπε χυδαία ψέματα, τον κορόιδεψε. Η «κυβερνώσα αριστερά» της εκδοχής ΣΥΡΙΖΑ δοκιμάσθηκε, «εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής…». Το κυβερνητικό παρελθόν της είναι άκρως τοξικό και λίαν πρόσφατο για να λησμονηθεί, και απαιτεί έμπρακτη και εκ βάθρων μεταμέλεια. Που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διανοείται καν…
Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτεύεται υπερασπιζόμενος με πάθος κάτι, και την επόμενη μέρα, με το ίδιο πάθος, το… εντελώς αντίθετό του! Διακηρύσσει ως αλήθεια (του…) ένα πράγμα, και όταν διαπιστωθεί πως ήταν ένα αρλουμποειδές ψέμα κάνει ως να μην συμβαίνει τίποτε! Αντιπολίτευση του τύπου «είπα, ξείπα… βράζω την παρόλα μου!», λέμε και καμιά σαχλαμάρα να περνάει η ώρα.
Στις 2 Νοεμβρίου Τσίπρας και κομπανία μέμφονταν την κυβέρνηση επειδή… «υπόσχεται ένα εμβόλιο που δεν υπάρχει!», και όταν ήρθε… κατάπιαν τη γλώσσα τους κι έπιασαν άλλον αμανέ: «είπαν ότι θα έρθουν 100.000 εμβόλια και ήρθαν μόλις 9.000, τέτοιες συμφωνίες κλείνουνε…». Σήμερα συμπληρώθηκαν σχεδόν 100.000, αλλά… κάνουν πως δεν το άκουσαν! Και ούτε συγγνώμη που κατηγόρησαν την κυβέρνηση για «ολιγωρία», ενώ ήταν γνωστό (και αποδείχθηκε και στην πράξη) πως η διανομή των εμβολίων αποφασίσθηκε και εκτελέστηκε από την ΕΕ, ανάλογα με τον πληθυσμό κάθε χώρας-μέλους…
Και δεν είναι μόνον ότι (αντι)πολιτεύονται μέσα σε ένα βαθύ σκοτάδι φανατισμού, ιδεοληψίας, ψεμάτων, άρνησης και διαστροφής της πραγματικότητας. Το χειρότερο, ίσως, είναι η απύθμενη μιζέρια που αποπνέει ο τρόπος τους. Δεν τους αρέσει τίποτα, όλα τα βρίσκουν λάθος, ακόμη και… τα σωστά που αναγνωρίζουν μέσα τους και οι ίδιοι! Δεν τους πάει να το πουν -ή έστω να μην πουν, να σωπάσουν! «Σόου» ο δημόσιος εμβολιασμός της πολιτικής ηγεσίας, στο οποίο… μετέσχε και ο κ. Τσίπρας για να μην κατηγορηθεί! Χωρίς κάμερες, όμως, γιατί είναι… σεμνός και σιχαίνεται τους επικοινωνισμούς! Στο χαροκαμένο Μάτι, όμως, πήγε με κάμερες και με συνοδεία συντρόφου που του κράταγε… την ομπρέλα, και ενώπιον των καμερών είπε «δεν σας δίνω επίδομα, γιατί… θα το φάτε!».
Εμβολιάσθηκε, λοιπόν, για να μην του χρεώσουν το αντιεμβολιακό κίνημα, αλλά… βγαίνοντας δήλωσε (στις κάμερες, φυσικά…) ότι ο κόσμος πρέπει να νιώθει ανασφάλεια (!) «από τις παραλείψεις και το δημοκρατικό έλλειμμα της κυβέρνησης…»! Κατηγόρησε (αναπόδεικτα, φυσικά…) την κυβέρνηση ότι εμφανίζει παραπλανητικά μειωμένους τους αριθμούς κρουσμάτων και θυμάτων. Εμβολιάσθηκε, αλλά ταυτόχρονα… κατήγγειλε ότι ο Μητσοτάκης «κάνει σόου με τους επώνυμους εμβολιασμούς και… καθυστερεί τους μαζικούς του λαού!», που θα προχωρήσουν κανονικά και οργανωμένα με τις παρτίδες εμβολίων που θα παραλαμβάνει η χώρα.
Ανυπόφορη μιζέρια. Κραυγαλέα αδυναμία αναγνώρισης και προσαρμογής στην πραγματικότητα -την… πραγματική, όχι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ! Εμφανίζεται απρόθυμος και ανίκανος για μια από κοινού δράση, σε κλίμα σύμπνοιας, προ μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Διατυμπανίζει ότι δεν μπορεί να τον συνετίσει, να τον κάνει… κανονικό άνθρωπο, ούτε μια τέλεια απειλή και τέλεια ελπίδα σαν αυτή που βιώνουμε…
Μιζέρια αυτεπίστροφη…