Παρακολούθησα μια βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να βάζει τα κλάματα on air με τις εικόνες από το νοσοκομείο στη Γάζα. Περίεργο πώς κάποια δάκρυα κυλούν επιλεκτικά, επιδεικτικά και κατά παραγγελία.
Διότι δεν θυμάμαι τη συριζαία βουλευτή να δακρύζει την προηγούμενη εβδομάδα με τη σφαγή μικρών παιδιών και αμάχων Ισραηλινών από τους τρομοκράτες της Χαμάς. Ούτε θυμάμαι να είχε κλάψει πέρυσι με τη σφαγή παιδιών και αθώων πολιτών από Ρώσους εισβολείς στην Μπούτσα της Ουκρανίας.
Θα μου πείτε, τι σημασία έχουν τα δάκρυα όταν πέφτουν από τέτοια μάτια. Δεν θα διαφωνήσω. Εδώ κανείς δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητος ποιος ανατίναξε το νοσοκομείο στη Γάζα, ούτε τον ακριβή αριθμό των θυμάτων, αλλά κάποιοι κλαίνε εκ των προτέρων. Δεν είναι 500, όπως ισχυρίζονται οι Παλαιστίνιοι, αλλά μάλλον 50, δήλωσε Ευρωπαίος αξιωματούχος [Liberation, 19/10]. Ο παγκόσμιος Τύπος και οι μυστικές υπηρεσίες ακόμα ψάχνονται για τη ρουκέτα, αλλά η ελληνική Αριστερά έβγαλε οριστικά συμπεράσματα. «Έγκλημα πολέμου σε νοσοκομείο» γράφει η ΕφΣυν. «Εθνοκάθαρση», αποφαίνεται ο Καρτερός [Αυγή, 19/10]. «Συγκλονιστικό ποτάμι αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης», γράφει σήμερα ο Ριζοσπάστης.
Είναι τρομακτικό και απάνθρωπο να διαφωνούμε ακόμη και στα αυτονόητα: ότι το να σφάζει γυναικόπαιδα, μωρά παιδιά, ηλικιωμένους και άμαχο πληθυσμό η Χαμάς είναι έγκλημα. Το να βεβηλώνει τα νεκρά σώματα είναι αίσχιστη πράξη και ανοσιούργημα. Όποιος δικαιολογεί αυτούς που διαπράττουν τα παραπάνω αδικήματα είναι πέραν κάθε λογικής, κατατάσσεται σε άλλη κατηγορία.
Σημείωση προς δακρύζοντες «συντρόφους»: Ακόμη και ο αντίστοιχος Ριζοσπάστης της Γαλλίας [L'Humanité] έχει μυριστεί ότι «Η Χαμάς είναι εχθρός των Παλαιστινίων» και ότι η Χαμάς ΔΕΝ είναι κίνημα αντίστασης. Υπάρχουν και Αριστεροί που παίρνουν αποστάσεις από το παράλογο.
Για μια ακόμη φορά, η επικαιρότητα αποτυπώνει με τόση σαφήνεια τα ζητούμενα δύο διαφορετικών κόσμων. Από τη μια ο δυτικός κόσμος, που στηρίζει το Ισραήλ και καταδικάζει την καραμπινάτη εγκληματική επίθεση της Χαμάς εναντίον αμάχων. Από την άλλη οι μουλάδες του Ιράν, η κυβέρνηση Ερντογάν και κάποιας μορφής Αριστερά, που υποστηρίζουν και διαδηλώνουν υπέρ των μακελάρηδων.
Είναι δύο αντιλήψεις που δεν θα συναντηθούν ποτέ. Δύο διαφορετικές θεωρήσεις για την Ιστορία.
Εμείς, επί δέκα χρόνια, ζήσαμε τη μια αντίληψη, με την Άνω και Κάτω Πλατεία, το Αντιμνημόνιο, το Δημοψήφισμα, τον Αντιευρωπαϊσμό, τα λοκντάουν, τον εμβολιασμό, τη ρωσική εισβολή και τώρα με τους τρομοκράτες της Χαμάς. Παρότι στα περισσότερα από τα παραπάνω νίκησε η λογική και το παράλογο μειοψήφησε ηθικά, ιδεολογικά και εκλογικά στην κοινωνία, η «άλλη άποψη» βρίσκει πάντα τον τρόπο να το επαναφέρει στην ατζέντα.
Είναι η «άλλη άποψη» που οι περισσότεροι θέλουμε να βρεθεί πίσω μας.
Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι μόνον οι αριστεροί «σύντροφοι» που διαδηλώνουν με τις μαντήλες. Ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει Χαμάς, Φατάχ ή Χεζμπολάχ των μουλάδων.
Πιο επικίνδυνες από τις μαντήλες είναι οι προεκτάσεις αυτής της άκριτης στήριξης των παλαιστινιακών διεκδικήσεων. Στο Βερολίνο φιλο-Χαμάς διαδηλωτές σημάδεψαν εβραϊκά σπίτια με το αστέρι του Δαυίδ. «Κάψτε τους Εβραίους», φώναζαν Παλαιστίνιοι στο Σίδνεϊ. Ένα κύμα νέου αντισημιτισμού χτυπάει τον πλανήτη, από το Λονδίνο ως την Αυστραλία και από την Ισπανία ως τη δομή της Σάμου, στην Ελλάδα.
Τα κράτη, το ένα μετά το άλλο, παίρνουν μέτρα προφύλαξης από έναν μεταδοτικό παραλογισμό που ξεκινάει από τη Λωρίδα της Γάζας και φτάνει στην καρδιά της Ευρώπης, όπου ζουν πάνω από 25 εκατομμύρια μουσουλμάνοι [Pew Research Center].
«Μια μακρινή ηχώ του χιτλερικού αντισημιτισμού» διακρίνει, σε άρθρο της, η ιστορικός Annette Wieviorka. Και δεν ξέρω αν η Αριστερά ταυτίζεται με αυτή την ηχώ όταν ψευτοδακρύζει στα πάνελ.
*Για το άρθρο γνώμης της κυρίας Σοφίας Γιαννακά λάβαμε και δημοσιεύουμε την άποψη της κυρίας Ελενας Ακρίτα
