Επανήλθε η Νάντια Βαλαβάνη σχετικά με το άρθρο της που προκάλεσε σάλο σχετικά με την περίοδο των capital controls.
Η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών δηλώνει πως υποστηρίζει κάθε λέξη του κειμένου της. Ωστόσο, η κυρία Βαλαβάνη υποστηρίζει πως δεν γνώριζε ότι το άρθρο θα δημοσιευόταν στην εφημερίδα Manifesto, καθώς όπως λέει, ο δημοσιογράφος της είπε ότι προορίζεται για το «Έθνος».
Η δήλωση της Νάντιας Βαλαβάνη:
«Μου ζητήθηκε να γράψω ένα "βιωματικό άρθρο" για την περίοδο από τα capital controls μέχρι το Τρίτο Μνημόνιο - και το έγραψα, θεωρώντας ότι προορίζεται για το "Έθνος", καθώς ως δημοσιογράφος του συστήθηκε ο δημοσιογράφος που μου το ζήτησε.
Προοριζόταν τελικά για το "Μανιφέστο", καινούργια ημερήσια εφημερίδα την οποία δε γνώριζα. Αυτό δεν έχει σημασία, γιατί υποστηρίζω έτσι κι αλλιώς κάθε λέξη του άρθρου μου.
Πιστεύω επιπλέον ότι η αφήγηση της ιστορίας διαμορφώνεται πριν απ’ όλα με βάση τα γραπτά ντοκουμέντα της εποχής και κατά δεύτερο λόγο με βάση τη λεγόμενη "προφορική ιστορία", τις προσωπικές εξιστορήσεις των ανθρώπων - γι’ αυτό και δεν πρέπει κανείς να διστάζει ν’ αναφερθεί σε όσα όντως έζησε.
Αυτό ωστόσο που έχει σημασία είναι το πλαίσιο στο οποίο δημοσιοποιήθηκε το κείμενο μου: Aγνοώντας το τίτλο του "Από την τραπεζική αργία στο Δημοψήφισμα - Όταν ακόμα υπήρχε ελπίδα" κι αντικαθιστώντας τον πρωτοσέλιδα με "Αποκαλύψεις-φωτιά" για τη "μεγάλη (αυτ)απάτη των 86 δις". Οι πρωτοσέλιδοι αυτοί τίτλοι, όπως κι οι υπότιτλοι που πρόσθεσε η εφημερίδα τύπου "Η Ελλάδα στο περιθώριο", όχι μόνο δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με το περιεχόμενο του, αλλά αποτελούν σταθερή κεντρική γραμμή επίθεσης της ΝΔ σε αυτό που εξέφρασε η πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και το εγχείρημα του πρώτου εξάμηνου του 2015 από εκείνη την περίοδο μέχρι σήμερα. Πολύ ταιριαστά, καθώς το κείμενο μου πλαισιώνεται από άρθρα γνωστών υπουργών μνημονιακών κυβερνήσεων για το "ψευτοδημοψήφισμα".
Ευχαριστώ λοιπόν τον εκπρόσωπο τύπου της ΝΔ που προβάλλει το κείμενο μου, ωστόσο η αναφορά του σε "αδιανόητες σκηνές" και "ανθρώπους που αντιμετώπιζαν τις τραγικές συνέπειες των capital controls" (που στην πραγματικότητα επέβαλλε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκδικητικά για την απόφαση για Δημοψήφισμα) με κάνει ν’ αναρωτιέμαι: Χάρη στις "αδιανόητες σκηνές" κρατήθηκε κείνες τις μέρες όρθια η χώρα, ενώ υπήρχε αληθινή ελπίδα για αλλαγή της κατάστασης. Σήμερα που τόσοι άνθρωποι αναρωτιούνται αν θα πρέπει να πληρώσουν το λογαριασμό του ρεύματος ή να φάνε, ποια ελπίδα υπάρχει;».