Στα 830 ευρώ, τελικά, ανεβαίνει από τη Δευτέρα ο κατώτατος μισθός, όπως ανακοίνωσε σήμερα ο πρωθυπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Πρόκειται για αύξηση 50 ευρώ τον μήνα, η οποία θα συμπαρασύρει και τις αυτόματες αυξήσεις των υπόλοιπων μισθών που εμπίπτουν στις τριετίες, όπως και σε μια σειρά από επιδόματα.
Σε ποσοστιαίο μέγεθος, η αύξηση είναι της τάξης του 6,4%, υπερκαλύπτοντας το 4,2% με το οποίο κινήθηκε ο μέσος πληθωρισμός στη χώρα την περασμένη χρονιά.
Σε πρώτη ανάγνωση, πρόκειται για μια πολύ θετική εξέλιξη, καθώς ενισχύονται οι απολαβές των χαμηλότερα αμειβόμενων εργαζομένων σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία, κατά την οποία πλήττεται γενικότερα το εισόδημα των πολιτών από την ακρίβεια και ειδικά από τον πληθωρισμό στα τρόφιμα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, όπως ανακοίνωσε χθες η Τράπεζα της Ελλάδος, οι πολίτες συνεχίζουν για ακόμη έναν μήνα να καταφεύγουν στις αποταμιεύσεις τους, κυρίως για να αντεπεξέλθουν στο αυξημένο κόστος διαβίωσης.
Πάντως, ο ήπιος χειμώνας και οι χαμηλές σε σχέση με πέρυσι τιμές της ενέργειας βοήθησαν κάπως στο να εξισορροπιστεί το κύμα ακρίβειας στα βασικά είδη διαβίωσης.
Για να έχει όμως κάποιος μια συνολική εικόνα, θα πρέπει να συνυπολογίσει και το τι συμβαίνει στις οικονομίες της Ευρωζώνης, καθώς η ελληνική οικονομία λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια σε παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, και είναι αναπόφευκτο να επηρεάζεται από τις ευρύτερες εξελίξεις στην Ευρωζώνη και το παγκόσμιο εμπόριο.
Σε αυτό το πλαίσιο, το ελληνικό ΑΕΠ αυξήθηκε το 2023 κατά 2%, που αντιστοιχεί σε τέσσερις φόρες μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, που ήταν 0,5%.
Η πολύ σημαντική αύξηση των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με σκοπό να τιθασευθεί ο πληθωρισμός, ήταν αναμενόμενο να πλήξει τους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, αλλά, παρ' όλα αυτά, η Ελλάδα κατάφερε να κρατηθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, κάτι που αντικατοπτρίστηκε και στο πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ, το οποίο αυξήθηκε το 2023 κατά 2,5%, ενώ στον μέσο όρο της Ευρωζώνης παρέμεινε στάσιμο.
Οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική οικονομία
Ενώ η κυβέρνηση και οι επιχειρήσεις ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών για ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων, εν τούτοις δεν είναι όλα ρόδινα για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην πρόσφατη έκθεση της Moody's, αλλά και του ΟΟΣΑ, η ελληνική οικονομία έχει να αντιμετωπίσει σημαντικές προκλήσεις για να μπορέσει να αναπτυχθεί με ρυθμούς που θα τη φέρουν πιο κοντά στον μέσο όρο της Ευρωζώνης.
Το δημογραφικό πρόβλημα και η έλλειψη ικανού αριθμού εξειδικευμένου προσωπικού και εργατών γης αποτελούν σημαντικό ανασχετικό παράγοντα για την επίτευξη υψηλότερων ρυθμών ανάπτυξης.
Ένα άλλο πρόβλημα που επισημαίνεται από πολλούς αναλυτές είναι η υπερβολικά μεγάλη συμμετοχή στο ΑΕΠ των κλάδων του τουρισμού, των ακινήτων και των υπηρεσιών, καθώς και η υπερβολικά μικρή συμβολή της μεταποίησης και της βιομηχανίας.
Είναι, βέβαια, λογικό και αναμενόμενο μια χώρα με υπέροχο κλίμα και καταπληκτική φύση να στηρίζει πολλά στον τουρισμό, αλλά η μεταποίηση και η βιομηχανία είναι οι κλάδοι που καθιστούν τις οικονομίες προηγμένες και τις προστατεύουν από αστάθμητους παράγοντες, όπως είναι οι γεωπολιτικές συγκρούσεις, οι ενεργειακές ανακατατάξεις και η κλιματική κρίση.
Σε αυτόν τον τομέα, η κυβέρνηση κυρίως, όπως και ο ιδιωτικός τομέας, έχουν πολλά ακόμη να κάνουν, καθώς τα γραφειοκρατικά εμπόδια για την ίδρυση και λειτουργία μιας βιομηχανίας στην Ελλάδα είναι ακόμη πολύ μεγάλα, αλλά και το επενδυτικό ενδιαφέρον των επιχειρηματιών είναι σχετικά μικρό, παρότι υπάρχουν σημαντικά ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα ενισχύσεων.
Εν τούτοις, παρά τα δομικά και συγκυριακά προβλήματα, είναι φανερό εδώ και χρόνια ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε θετικό μονοπάτι. Οι δημοσιονομικοί κίνδυνοι έχουν ελαχιστοποιηθεί και η χώρα τηρεί απαρέγκλιτα τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και του ESM, το δε δημόσιο χρέος μειώνεται σταθερά ως ποσοστό του ΑΕΠ και έχει πολύ ευνοϊκό προφίλ εξόφλησης.
Το μεγάλο, όμως, έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου και το «άνοιγμα» μεταξύ των επενδύσεων και των αποταμιεύσεων αποτελούν τα άλλα δύο σημαντικά προβλήματα της χώρας. Για να τα αντιμετωπίσουμε, χρειάζεται εθνικό σχέδιο με τη συμμετοχή όλων: κυβέρνησης, επιχειρήσεων και κοινωνικών φορέων.