Φαντάζομαι ότι δεν είμαι ο μόνος που έχω μπουχτίσει από την… υπερβολική δόση «επικαιρότητας φρίκης» που μας σερβίρουν καθημερινά, με επαγγελματική «συνέπεια», τα κανάλια.
Δυστυχώς, θα αντιτάξετε, «αυτή είναι η επικαιρότητα». Πράγματι. Αλλά ο τρόπος που την προβάλλουν, την… προμοτάρουν και την αναπαράγουν με γκεμπελική μεθοδολογία δεν εξυπηρετεί την ενημέρωσή μας. Καλλιεργεί ψυχοπαθολογικές εμμονές, διεγείρει ταπεινά, αρχέγονα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης, αποπροσανατολίζει από το τι πράγματι συμβαίνει, και με την υποδόρια μεταμόρφωση της ενημέρωσης σε… τηλεοπτική σειρά «Νόρμα» δημιουργεί συνειδητά εξάρτηση κοινού και μέσου. Υποθέτω με ανείπωτο στόχο την τηλεθέαση, τα νούμερα, το οικονομικό όφελος.
Πανδημία, τρομολαγνεία με νεκρούς και «ουρές θανάτου» στις ΜΕΘ, προβολή φανατικών αντιεμβολιαστών (έστω και υπό τον μανδύα της… καταδίκης τους). Στη συνέχεια, πόλεμος των Ρώσων στην Ουκρανία (σχεδόν σε… συνεχή ροή «ενημέρωσης» -που σε πολλά κανάλια, αν όχι σε όλα, είναι... επανάληψη προηγούμενων «συνδέσεων»), και πάντα με… μουσική υπόκρουση, λες και προβάλλεται ταινία φρίκης και τρόμου! Λες και οι ειδήσεις και οι εικόνες δεν είναι αρκετά σοκαριστικές, ανατριχιαστικές από μόνες τους, και θέλουν βοήθεια… κατάλληλης μουσικής υπόκρουσης για να διεγερθεί το ένστικτο του τηλεθεατή.
Πρέπει να αποτελεί ελληνική… παγκόσμια «επιτυχία» η μουσική επένδυση των τηλεοπτικών ειδήσεων και της σχολιογραφίας. Δεν το έχω συναντήσει σε καμιά τηλεόραση ξένης χώρας! Είναι η σύγχρονη ελληνική εκδοχή του... infotainment στα δελτία ειδήσεων, προγραμματισμένα και έκτακτα, αν και από την έναρξη του πολέμου στις 24 Φεβρουαρίου και μετά, σε συγκεκριμένα «με άποψη» κανάλια το πρόγραμμά τους έχει γυρίσει σε «ζωντανή πολεμική ανταπόκριση» επί 24ώρου βάσεως! Και ο άμοιρος (;) τηλεθεατής αποβλακώνεται μπροστά στην οθόνη του, ακούγοντας απίθανους «ειδικούς», από απόστρατους μέχρι αυτόκλητους «διεθνολόγους αναλυτές» (μωρέ μπράβο επιστημονικό «πάγκο» που διαθέτει η Ελλαδίτσα μας!) να εξηγούν και να αναλαμβάνουν ευθύνες… «δεξιότερα Κουρουπάτκιν!», μαζί με «έγκυρους»… ανταποκριτές στη Μόσχα, που (κάποιοι) έχουν αναλάβει… εργολαβικά την παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα του πατερούλη Πούτιν.
Και ύστερα, ήρθε η «μάνα-φόνισσα» της Πάτρας! Η «σατανική Ρούλα» (όλοι έχουν δικαίωμα στην άποψη, ακόμη και την αυθαίρετη, αλλά τα ΜΜΕ οφείλουν να σέβονται το τεκμήριο αθωότητας, όχι να «ανάβουν» τον κόσμο καλλιεργώντας του ζωώδη ένστικτα … λιθοβολισμών και «νόμου του Λιντς»). Πάλι ατέλειωτες «ενημερώσεις» ακόμη και από ευτελή «πρωινάδικα» και «μεσημεριανά», υποθέσεις ενστίκτων που στηρίζονται σε «κάποιες πληροφορίες», στρατιές απόστρατων αστυνομικών να λένε με ύφος χιλίων καρδιναλίων την «εκ πείρας συγκροτημένη» άποψή τους.
Φτάνει πια, γκώσαμε! Υπάρχει λόγος για τόσο πολλή και «έγκυρη» («άκουσα», «νομίζω», «κάποιοι λένε», «δεν μπορεί να μην είναι η μάνα-τέρας»…) ενημέρωση; Βοηθάει την αστυνομική, ανακριτική, δικαστική διερεύνηση ενός αποτρόπαιου εγκλήματος, ή απλώς «φτιάχνει» φανατικό κοινό που δίνει «νούμερα» στα κανάλια;
Δεν αντιλαμβάνονται οι όποιοι «υπεύθυνοι» την ευτέλεια, το λαϊκίστικο κατρακύλισμα, το άκρως επικίνδυνο (και μάλιστα σε μια κοινωνία που υποφέρει οικονομικά, αγωνιά για το μέλλον της, είναι πρόσφορη για «εκδίκηση» σε όποιον… πρόσφορο ή υποδεικνυόμενο «εχθρό») ντοπάρισμα και την καλλιέργεια ποταπών συναισθημάτων κοινωνικού αυτοματισμού;
Και «καπάκι» οι από τηλεοράσεως κόντρες, συχνά επί τούτου χυδαίες και κατινίστικες, μεταξύ συνηγόρων υπεράσπισης και πολιτικής αγωγής αλλά και μεταξύ αντίστοιχων μαρτύρων στις (πολύ σοβαρές, ώστε να μη χρήζουν… πιπεράτων προσθηκών) υποθέσεις βιασμών και κακοποίησης από λαμπερές καλλιτεχνικές προσωπικότητες…
Σίγουρα όλα αυτά αποτελούν θέματα ενημέρωσης, προσεκτικού σχολιασμού, ανάλυσης από εξακριβωμένα ειδικούς και όχι… από τις συνήθεις τηλεπερσόνες επί παντός του επιστητού. Είναι επικαιρότητα, όζουσα, ερεβώδης, απωθητική, που πρέπει ν’ ασχοληθούμε μαζί της... Αλλά όχι κι έτσι! Όχι τέτοια εμμονική μονομέρεια. Υπάρχει (πρέπει να υπάρχει!) χώρος και χρόνος και για άλλα θέματα, που απασχολούν ίσως περισσότερο την καθημερινότητα της κοινωνίας, υπάρχουν ολιγωρίες και παραλείψεις της κυβέρνησης (πραγματικές, όχι οι… κατασκευασμένες στα υπόγεια της Κουμουνδούρου), που απαιτούν επισήμανση, κριτική, σχολιασμό…
Μόνο στις εφημερίδες (και όχι όλες) πέρασε η είδηση, λ.χ., ότι προγραμματίζεται η εφαρμογή του… πολυδιαφημισμένου μέτρου τής αστυνομίας ΑΕΙ να αφορά αποκλειστικά και μόνο τα κάμπους των πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης τα εκτός πόλεως, και όχι τα εντός του αστικού κύκλου πανεπιστημιακά ιδρύματα! Με άλλα λόγια, μόνο τις αθηναϊκές πανεπιστημιουπόλεις του ΕΚΠΑ και του Πολυτεχνείου, σε Γουδί και Ζωγράφου, και την αντίστοιχη του Αριστοτέλειου στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή, εκτός φρούρησης και ελέγχου το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, το Πολυτεχνείο, η Νομική Αθηνών! Τα πανεπιστημιακά «κέντρα», δηλαδή, που προτιμούν για τις… επαναστατικές ασκήσεις τους κουκουλοφόροι και μπαχαλάκηδες, τα κτίρια που κρύβουν τον… οπλισμό και τη ναρκωτική πραμάτεια τους, τα… συνήθη μέτωπα πολεμικής συγκρούσεως με την αστυνομία!
Έχει καμιά λογική, κάποια σκοπιμότητα -πλην, ίσως, του φόβου της κυβέρνησης για το πολιτικό κόστος από την αριστερή αντίδραση στο μέτρο, που είχε εξαγγελθεί ως… πρωταρχικής σημασίας για τη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση το 2019; Πέρασαν τρία χρόνια κωλυσιεργίας και απραξίας, για να… πανηγυρίσουμε που η πανεπιστημιακή αστυνομία (κάποια στιγμή…) θα φυλάει… μπαξέδες και λουλούδια στα προάστια;