Όλοι παρακολουθήσαμε συγκλονισμένοι την υπόθεση του βιασμού και της δολοφονίας της 19χρονης Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, το 2018. Προσωπικά, στέκομαι με σεβασμό στο πλευρό των τραγικών γονέων και πιστεύω ότι αποδόθηκε πραγματικά δικαιοσύνη με τα ισόβια που έφαγαν οι δολοφόνοι της άτυχης κοπέλας.
Αλλά το ριάλιτι που έπαιξε η εισαγγελέας Αριστοτελία Δόγκα, η οποία βρήκε ευκαιρία να πλασαριστεί με τον πόνο αυτών των ανθρώπων και, λιγωμένη για δημοσιότητα, να πάρει τα πέντε λεπτά που της αναλογούν, ήταν μεγάλο φάλτσο. Μετέτρεψε ένα δράμα, -κοινωνικό, ανθρώπινο και οικογενειακό-, σε λαϊκή απογευματινή.
Πράγματι, εξέπληξε η αγόρευσή της στη δίκη. Δάκρυσε, μίλησε για την «αφίλητη παρθένα», εγκάλεσε άγρια και προσβλητικά τους συνηγόρους υπεράσπισης. Μετά τη θύελλα που ξεσήκωσε, απείλησε με αποχή. Έκανε ακόμη και ανάρτηση (!) στο Facebook με το λουλούδι που της έδωσε ο πατέρας της άτυχης κοπέλας. «Το ωραιότερο δώρο της ζωής μου» έγραψε.
Διαβάστε ένα απόσπασμα από την αγόρευσή της: «Είπα στον κ. Τοπαλούδη μην ανησυχείτε, εγώ ζω με αυτή την κοπέλα.. Εγώ παιδιά δεν έχω, έχω όμως δικογραφίες για παιδιά… Θα σας την ξαναπώ, λοιπόν, την αλήθεια. Δεν είχα την τιμή να γνωρίσω την Ελένη, όμως θα είναι εφεξής κομμάτι της ζωής μου. Μη φανταστείτε ότι η δίκη τελειώνει και εμείς βγάζουμε από πάνω μας τα πάντα, όπως έκαναν αυτοί οι δυο τύποι.. το παιδί σας, ήχθη ως πρόβατο επί σφαγή και ως αμνός άμωμος. Ας επικρατήσει Δικαιοσύνη και ας χαθεί ο κόσμος όλος, ας γκρεμιστεί».
Παρότι η ουσία της σκέψης της ήταν σωστή (να τιμωρηθούν τα τέρατα), οι φιοριτούρες και τα μελό δεν άρμοζαν στο τραγικό μομέντουμ της οικογένειας Τοπαλούδη. Παράδοξη αγόρευση εισαγγελικού λειτουργού και ανεπίτρεπτη ταύτιση. Τι εννοεί «κομμάτι της ζωής μου» ή «Ζω με αυτή την κοπέλα»; Μπορεί να εγκαλεί τους συνηγόρους υπεράσπισης; Το επεσήμαναν, εμβρόντητοι, και δικαστικοί παράγοντες. Ένας εισαγγελέας πρέπει να παραμένει ψύχραιμος. Μπορεί να γίνει λυρικός, μπορεί να εκφράσει την λαϊκή οργή για ένα απάνθρωπο έγκλημα, αλλά δεν μπορεί να παρεκτρέπεται, μένει στο πλαίσιο του νόμου. Οι φλυαρίες δεν φωτίζουν νομικά μια τραγωδία. Δεν βάζουμε τον Ξανθόπουλο να ερμηνεύσει Ντοστογιέφσκι.
Το θέμα με τις υπερβολές της εισαγγελέως Δόγκα θα είχε μείνει εκεί, αν δεν έκανε σχετική ανάρτηση στο facebook ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Άκης Σκέρτσος. Αφού διευκρίνισε ότι εκφράζει τη «σκέψη ενός πολίτη στην προσωπική του σελίδα», ο κ. Σκέρτσος έγραψε:
«Τον δικαστικό λειτουργό τον θέλουμε ψυχρό και αμερόληπτο πάνω στην έδρα διότι οφείλει να κρίνει ΚΑΙ κόντρα στις προσωπικές του απόψεις, να λαμβάνει ΚΑΙ αντιδημοφιλείς αποφάσεις, πάντα στο πλαίσιο όσων ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι. Διαφορετικά ο δρόμος προς τον δικαστικό λαϊκισμό, σε αποφάσεις δηλαδή που χαϊδεύουν την κοινή γνώμη, είναι ορθάνοιχτος και εξαιρετικά ολισθηρός για το κύρος της δικαιοσύνης και τη λειτουργία του πολιτεύματος. Εύχομαι από καρδιάς οι γονείς της άτυχης κοπέλας να λάβουν την ηθική δικαίωση που τους οφείλει η δικαιοσύνη και η πολιτεία. Και οι ένοχοι την τιμωρία που τους αξίζει» έγραψε ο Άκης Σκέρτσος. Σωστό σκεπτικό, πυλώνας της Δημοκρατίας είναι η απόδοση δικαιοσύνης με την ψύχραιμη ερμηνεία του νόμου και τον σεβασμό του.
Και ξαφνικά, μετά τον δικαστικό λαϊκισμό, ξεχύθηκε ο πολιτικός λαϊκισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την αποπομπή του υφυπουργού 'Ακη Σκέρτσου, με το επιχείρημα ότι η παρέμβασή του αποτελούσε ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη!
«Ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να τον αποπέμψει αμέσως, ώστε να μπορεί επιτέλους ο κ. Σκέρτσος να σχολιάζει την επικαιρότητα στο Facebook ως απλός πολίτης», δήλωσε ο Α. Χαρίτσης.
Θα μου πείτε, δεν περιμέναμε από τον ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει την αμεροληψία, το αδέκαστο κύρος και την ψυχραιμία στην απόδοση της Δικαιοσύνης. Δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες θεσμικές αβρότητες. Στην Κουμουνδούρου δεν έχυσαν ποτέ ένα δάκρυ για την υπόθεση Τοπαλούδη, αλλά τους ενόχλησε ο Σκέρτσος! Αντί να υπερασπιστούν το αυτονόητο, ότι δηλαδή δουλειά του εισαγγελέα είναι να παρουσιάζει τα στοιχεία και να στοιχειοθετεί την κατηγορία σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, άρχισαν τις μεγαλόσχημες καταγγελίες και υπερβολές.
Εξοργιστικό να κάνεις πολιτικά παιχνίδια πάνω στην ανθρώπινη τραγωδία. Ειδικά όταν έχουν προηγηθεί το Μάτι και η Μάνδρα, κρείττον του λαλείν το σιγάν.