Το εμβολιαστικό πρόγραμμα τις τελευταίες εβδομάδες «τρέχει» με πολύ υψηλούς ρυθμούς και καθημερινά γίνονται περίπου 100 χιλιάδες εμβολιασμοί πολιτών.
3 εκ. 600 χιλιάδες έχουν λάβει τουλάχιστον μία δόση εμβολίου, ενώ η είσοδος του μονοδοσικού της Johnson & Jonshon έχει βοηθήσει να ξεπεράσουν τα 2 εκ. όσοι είναι πλήρως εμβολιασμένοι απέναντι στον κορωνοϊό. Το άνοιγμα της πλατφόρμας για τους την ηλικιακή ομάδα 18-30 με το συγκεκριμένο εμβόλιο δίνει νέες προοπτικές για να αυξηθούν σύντομα αυτά τα νούμερα και να πλησιάσουμε ως χώρα τον στόχο που είναι το περιβόητο τείχος ανοσίας.
Αρκεί όμως αυτό; Σταδιακά κλειδί για την πορεία του εμβολιαστικού προγράμματος παύει να είναι η διαθεσιμότητα των εμβολίων και καθίσταται η συμμετοχή των πολιτών. Η ταχύτητα εμβολιασμού που καταγράφεται αυτή τη στιγμή, πέραν της δυνατότητας του συστήματος να ανταποκριθεί, απολύτως κρίσιμος και καθοριστικός παράγοντας, είναι η προθυμία ενός σημαντικού κομματιού της κοινωνίας να κάνει το εμβόλιο. Η λαχτάρα πολλές φορές των ανθρώπων να πάρουν πίσω τη ζωή τους, να προστατεύσουν τον εαυτό τους και τους δικούς τους, να επανέλθουν στην κανονικότητα. Αυτός ο αριθμός όμως είναι πεπερασμένος. Όπως δείχνουν τα στοιχεία, με βάση τις ηλικίες για τις οποίες είναι εδώ και καιρό ανοιχτά όλα τα εμβόλια και τα κλεισμένα ραντεβού που υπάρχουν, σε αυτή την κατηγορία ανήκει περίπου το 65% των πολιτών. Αυτό σημαίνει ότι ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας δεν είναι διατεθειμένο να κάνει το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. Το ίδιο έχει καταγραφεί και στο Ισραήλ – χώρα που είναι πολύ μπροστά στο εμβολιαστικό πρόγραμμα παγκοσμίως- καθώς όταν προσέγγισαν το 70% των πολιτών, παρότι υπήρχαν εμβόλια δεν υπήρχε διάθεση από το υπόλοιπο 30% να τα κάνει.
Πλησιάζει λοιπόν η ώρα για την συζήτηση γύρω από τα κίνητρα για όσους έχουν κάνει το εμβόλιο. Να γίνει θεσμικά και με πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Διότι στις παρέες και την κοινωνία έχει ήδη ξεκινήσει. Όσοι προσέτρεξαν να κάνουν το εμβόλιο αναρωτιούνται γιατί θα πρέπει να υπόκεινται στους ίδιους περιορισμούς με κάποιους οι οποίοι επιδεικνύοντας αντικοινωνική συμπεριφορά το αρνούνται. Υπεκφεύγουν της προσπάθειας για επιστροφή στην κανονικότητα ή την θέλουν κρυπτόμενοι πίσω από όσους προθυμοποιήθηκαν να κάνουν το εμβόλιο. Η συζήτηση δεν είναι εύκολη. Προφανώς. Όμως είναι επιτακτική. Ειδικά μετά την έγκριση του εμβολίου της Pfizer για ηλικίες 12 έως 18 ετών. Ο Σεπτέμβριος μοιάζει μακρινός αλλά δεν είναι. Και ειδικά όσων αφορά τα παιδιά δεν είναι εύκολη και η συζήτηση. Διότι είναι άλλο να αποφασίσει η κυβέρνηση ότι όσοι έχουν κάνει το εμβόλιο δεν χρειάζεται να φορούν μάσκα στο γυμναστήριο και άλλο να αποφασίσει για το υπό ποιες προϋποθέσεις θα γυρίσουν οι μαθητές στα σχολεία. Έχει πολλές νομικές, κοινωνικές και ηθικές προεκτάσεις.
Ρόλο σε αυτό μπορεί να διαδραματίσει η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής και Τεχνοηθικής η οποία συστάθηκε τον Απρίλιο και υπάγεται στον πρωθυπουργό και μεταξύ των αρμοδιοτήτων που έχει είναι να παρέχει συμβουλές και γνωμοδοτήσεις για παρόμοια ζητήματα, χωρίς όμως ακόμα να έχει συνεδριάσει.