Ότι το ΚΚΕ υπήρξε ανέκαθεν κόμμα… παλαιολιθικό, ιδεοληπτικό και άκρως συντηρητικό το γνωρίζαμε όλοι.
Του αναγνώριζαν πολλοί, όμως, ότι οι αναλύσεις που έκανε για τα σύνθετα προβλήματα ήταν σε θεωρητική βάση αποδεκτές και συζητήσιμες, παρά το γεγονός ότι δεν προσέγγιζε ποτέ ούτε πρότεινε λύσεις ρεαλιστικές και αποτελεσματικές για τον κόσμο που ζούμε, και όχι για τον… άλλον, στο παράλληλο σύμπαν που γύριζε το Κόμμα του Λαού…
Οι δημόσιες τοποθετήσεις του ήταν πάντα τεκμηριωμένες (για τα δικά του… σταθμά σκέψης και λογικής), πάντα συνεπείς με το «συννεφάκι» που πετούσε, με επιμονή επαγγελματία ινστρούκτορα, που αδιαφορούσε παγερά αν πορευόταν στο… αντίθετο ρεύμα της λεωφόρου της ζωής.
Οι εμφανίσεις των στελεχών του και ιδίως του εκάστοτε Γενικού Γραμματέα στη Βουλή, απολύτως θεσμικές, τηρούσαν με ευλάβεια τους κανονισμούς, με σεβασμό στους αντιπάλους, χωρίς ακρότητες και λαϊκισμούς, χωρίς προσωπικές επιθέσεις, χυδαιότητα και τοξικότητα. Απευθύνονταν πάντα στους «πεπεισμένους», όσους πιστεύουν στην αξία του «συγκεντρωτισμού», τη ζωογόνα δύναμη του «επαναστατικού ρεαλισμού», τον Λένιν, έστω όπως… τον κατάντησε ο Στάλιν.
Tέλος πάντων, ένα απολιθωμένο κόμμα, με συγκεκριμένο κοινό (περί το 10% και κάτω, συνήθως…), που ο αείμνηστος Φλωράκης το έκανε αν όχι συμπαθές, πάντως αποδεκτό στη μεγάλη αστική τάξη, με τις… γραβάτες που πρώτος κομμουνιστής ηγέτης φόρεσε, το χιούμορ και την καταδεκτικότητά του.
Το ΚΚΕ δεν προβληματίστηκε ποτέ στα σοβαρά γιατί ενώ είναι «στη σωστή πλευρά της ιστορίας», ενώ εκφράζει «τον λαό, τον εργάτη, τον βιοπαλαιστή, τον μικρομεσαίο… και κάτω» δεν κατάφερε να πείσει και προσελκύσει ευρύτερες μάζες υποστηρικτών και ψηφοφόρων. Ίσως και να μην ενδιαφέρεται, του αρκεί να εκπροσωπεί το ιστορικό απολίθωμα προσδοκώντας τη… Δευτέρα Παρουσία, να… κάνει μπίζνες (με τις τεράστιες εκδοτικές εγκαταστάσεις του στον Περισσό, εισαγωγές χαρτιού παλιότερα από «συντροφικές χώρες» κ.λπ.
Στο «προτσές» των αλλαγών προέκυψε και ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Μια κάπως διαφορετική μορφή κομμουνιστή ηγέτη, που κάνει λογοπαίγνια, αστειάκια, σχηματίζει καρδούλες με τα χέρια του στις συνεντεύξεις που δίνει, ένας σκληροπυρηνικός με επικοινωνιακή μάσκα «χαριτωμένου». Ας μη θεωρηθεί ύβρις, ένα είδος… Κασσελάκη στον περίκλειστο χώρο της παραδοσιακής κομμουνιστικής Αριστεράς, μπας κι ανοίξει κάποια ρωγμή και μπει φρέσκος αέρας…
Μόνο που αν… δεν το ’χει η κούτρα σου, αν απλώς μιμείσαι, αν κατ’ ανάγκην καταφεύγεις σε «εξυπνάδες», το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό, και απλώς επιβεβαιώνει τον βαθύτατο συντηρητισμό του ΚΚΕ, την πλήρη εξομοίωσή του με τον άνυδρο θρησκευτικό δογματισμό (τυχαίο είναι που και στο θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών η θέση του κόμματος ήταν ταυτόσημη με αυτήν της Εκκλησίας, ότι τέτοιες «παρεκκλίσεις»… αντιστρατεύονται τη φύση και απειλούν το ανθρώπινο είδος) και, τελικά, σε μετατρέπουν σε χυδαίο, ατάλαντο σεξιστή και ρατσιστή stand up performer, που για να αντιπολιτευτείς τη μεταρρύθμιση των ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας, ξεφωνίζεις από βήματος Βουλής ότι πρόκειται για σατανικό σχέδιο του… καπιταλισμού, που θα αναγκάσει τις φοιτήτριες που δεν έχουν χρήματα να εκπορνευθούν για να εξασφαλίσουν τα δίδακτρά τους, να ψάξουν να… αράξουν σε λιμανάκια sugar daddies!
Και δεν ήταν μια ατυχής σαχλαμάρα του performer Κουτσούμπα. Ήταν μια… κεντρική πολιτική θέση του κόμματος, που την παπαγάλισαν μετά τον Γενικό Γραμματέα και ένα σωρό... στελέχια! Ακόμη και η Αλέκα Παπαρρήγα, η κόρη της οποίας, μετά το Αμερικανικό Κολλέγιο, σπούδασε στο ιδιωτικό κολλέγιο Deree! Ευχόμαστε χωρίς την ανάγκη sugar daddy…
Τουλάχιστον να μην απορούν γιατί κινδυνεύουν να τους περάσει και ο ακροδεξιός Βελόπουλος!