Όλα δείχνουν ότι την Κυριακή ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κερδίσει αυτό που δεν ανέμενε ούτε ο ίδιος, σε τέτοια έκταση: Μια άνετη πλειοψηφία, μια επιβλητική κυριαρχία στο Κέντρο και ταυτόχρονα μια αποδυναμωμένη αντιπολίτευση. Συν ένα σχετικά σταθερό οικονομικό περιβάλλον.
Πράγματι, η πολιτική επικράτηση της ΝΔ, με αυτά τα χαρακτηριστικά, πρωτοφανής από το 1974 και μετά, αιφνιδίασε ακόμη και τον ίδιο το νικητή. Ο κ. Μητσοτάκης δείχνει, πάντως, να συνειδητοποιεί ότι θα είναι ταυτόχρονα μια νίκη-βατήρας για γενναία βήματα προς το μπρος, αλλά και νίκη-ευθύνης, και θα πρέπει να ανταποκριθεί, χωρίς αλαζονεία, στις προσδοκίες που γέννησε σε πολλές κοινωνικές ομάδες, που δεν ανήκαν παραδοσιακά στη ΝΔ.
Αν επιβεβαιωθεί τελικά αυτή η προβλεπόμενη μεγάλης έκτασης νίκη, εμείς οι πολίτες μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα μας οδηγήσει σε μια άλλη Ελλάδα και θα μας απαλλάξει από τουλάχιστον έξι προβλήματα:
Πρώτον, θα απαλλαγούμε από την απλή αναλογική, ένα εκλογικό σύστημα κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων, που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέστη στρατηγική ήττα στις εκλογές. Όπως ομολόγησε και ο κ. Τσίπρας, «πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια, ίσως και δεκαετίες, για να αποκτήσει εκ νέου νόημα».
Δεύτερον, θα απαλλαγούμε από την τοξικότητα στο δημόσιο διάλογο. Ένα θετικό που μπορεί να αποδώσει κανείς στην αντιπολίτευση είναι ότι δίχασε τόσο πολύ την κοινωνία, ώστε στο τέλος την έκανε να μπουχτίσει. Οι «πολακισμοί» που κάποτε περνούσαν ως ένδειξη αριστεροσύνης και προσείλκυαν κόσμο, τώρα είναι απεχθείς σε όλους. Ενδεικτικό ήταν το συμβάν με τους νεολαίους που μίλησαν προσβλητικά στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η στάση τους καταδικάστηκε ομόφωνα.
Τρίτον, θα απαλλαγούμε από τα ακοστολόγητα προγράμματα των κομμάτων και τις αυταπάτες. Τέλος οι μη ρεαλιστικές και ανεφάρμοστες υποσχέσεις που πληθωριστικά ανεμίζουν οι πολιτικοί ως αντιπολίτευση. Το παράδειγμα Μητσοτάκη, που υλοποίησε πολλές από τις υποσχέσεις του, παρά τις πρωτόγνωρες και δύσκολες καταστάσεις που αντιμετώπισε στην πρώτη θητεία του, θα αποτελεί οδηγό. Στο εξής και οι απαιτήσεις των Ελλήνων θα είναι συγκεκριμένες: καλύτεροι μισθοί, καλύτερο ΕΣΥ, καλύτερο Δημόσιο, πιο ποιοτικό σχολείο και Πανεπιστήμιο, μια εξωστρεφής Ελλάδα. Χωρίς περίοδο χάριτος.
Τέταρτον, θα απαλλαγούμε από το παλαιό δίπολο Δεξιά-Αριστερά. Το ποσοστό εμπιστοσύνης προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη καθώς και η ισχυρή επιθυμία για αυτοδυναμία δεν προέρχονται μόνο από τους ψηφοφόρους της ΝΔ. Προέρχονται και από ψηφοφόρους άλλων κομμάτων, οι οποίοι αξιολόγησαν την κυβερνητική πρόταση της ΝΔ ως την πλέον εφικτή και αξιόπιστη σε πολλούς τομείς και ιδιαίτερα στην οικονομία.
Πέμπτον, θα απαλλαγούμε (εν μέρει) από τον λαϊκισμό. Η επικράτηση του Κέντρου έφερε τα γνωστά αποτελέσματα τον Μάιο και εκεί αναμένεται να κριθεί το εκλογικό αποτέλεσμα και στις 25 Ιουνίου. Η χώρα εισέρχεται στο φάσμα ενός νέου κομματικού συστήματος, το οποίο αλλάζει προφανώς και τον ρόλο της κυβέρνησης και τον ρόλο της αντιπολίτευσης. Ωστόσο, ο λαϊκισμός πάντα καραδοκεί: Το ΚΚΕ, η Ελληνική Λύση, η Πλεύση Ελευθερίας, το ΜέΡΑ25, η ΝΙΚΗ, οι Σπαρτιάτες συγκεντρώνουν περίπου 20%. Κόμματα, δηλαδή, που προβάλλουν οπισθοδρομικές, αντιδυτικές, αντισυστημικές, εμμονικές και ιδεοληπτικές απόψεις και εξακολουθούν να εκφράζουν ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Είναι οι μοχλοί αντίστασης σε κάθε μεταρρύθμιση.
Έκτον, θα απαλλαγούμε από τον «κυβερνώντα αντισυστημισμό». Μια ιστορική αποσύνθεση του ριζοσπαστισμού εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Κάτι τέτοιο δεν έχει ξανασυμβεί και δεν είχε προβλεφθεί σε τέτοια έκταση. Υπήρξαν και στο παρελθόν πρωθυπουργοί με μεγαλύτερη εκλογική και κοινοβουλευτική ισχύ από τον Μητσοτάκη, αλλά ποτέ δεν υπήρξε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τόσο χαμηλό ποσοστό όσο ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, που έχασε πάνω από το 1/3 των ψηφοφόρων του, συγκριτικά με το 2019. Αυτή η ιστορική ήττα είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για την Κεντροαριστερά. Στο εξής, το ζητούμενο είναι να προκύψει ένα κόμμα που θα αντιμετωπίσει τον λαϊκισμό, θα υπερβεί ιδεοληψίες και σκοπιμότητες και θα προχωρήσει μπροστά. Μια Κεντροαριστερά σε συμπόρευση με την ευρωπαϊκή κανονικότητα, την ιδιωτική πρωτοβουλία, την ανάπτυξη.
Έβδομο, θα απαλλαγούμε από τους αρνητές της πραγματικότητας. Από τους πολιτικούς που παρουσίαζαν μια «μαύρη» Ελλάδα, χωρίς προοπτική, προκειμένου να πλήξουν τον αντίπαλο. Οι ψηφοφόροι (ακόμη και οι νέοι) επέλεξαν πλειοψηφικά τη ΝΔ όχι γιατί έγιναν ξαφνικά δεξιοί, ούτε γιατί είδαν στο πρόσωπο του Μητσοτάκη τον Μεσσία. Αλλά γιατί ήταν ο μόνος που «διάβασε» καθαρά την πραγματικότητα: ότι οι κουρασμένοι από τα μνημόνια και την πανδημία Έλληνες δεν θέλουν να γυρίσουν πίσω, αλλά να πάνε μπροστά με αυτόν που δίνει ρεαλιστικές προσδοκίες για το μέλλον.