Το τεράστιο κύμα που σηκώθηκε σε όλες τις μεγάλες ελληνικές πόλεις στην επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών δεν είναι κύμα «αγανακτισμένων», παρά το γεγονός ότι είχε στοιχεία οργής και αγανάκτησης για όσα έχουν συμβεί. Όποιος βρέθηκε στο δρόμο, διαπίστωσε ότι οι διαδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου ήταν συγκεντρώσεις στις οποίες συμμετείχαν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ουδεμία σχέση είχε η σύνθεση των διαδηλωτών με τους αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος στα χρόνια του μνημονίου.
Η προσπάθεια που κάνουν ορισμένοι να ταυτίσουν τους διαδηλωτές των Τεμπών με τους αγανακτισμένους του μνημονίου είναι επιεικώς απαράδεκτη. Οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές των Τεμπών έστειλαν ηχηρό μήνυμα, ζητώντας αυτονόητα πράγματα: Δικαιοσύνη, ανάληψη ευθυνών, αποκάλυψη όλης της αλήθειας. Το έστειλαν μαζικά από παντού: από την Αθήνα, από την Θεσσαλονίκη, από την Πάτρα, από τα Ιωάννινα, τη Λάρισα, τον Βόλο, την Μυτιλήνη, από ολόκληρη την Ελλάδα και ταυτόχρονα από το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο και άλλες πόλεις εκτός Ελλάδος.
Παρά τις θεωρίες ορισμένων, σε τίποτα δεν θυμίζουν τους αγανακτισμένους που είχαν κάνει κατάληψη της πλατείας Συντάγματος επί μνημονίου - ένα μείγμα ακραίων και ανορθολογιστών. Ας θυμηθούμε τα συνθήματα των αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος («Πουλάτε, πουλάτε! Ξύλο που θα φάτε», «Να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή», «Η χούντα δεν τελείωσε το ’73») κι ας τα συγκρίνουμε με αυτά των ανθρώπων της διπλανής πόρτας που πλημμύρισαν τους δρόμους για τα Τέμπη: «Δεν έχω οξυγόνο», «Δικαιοσύνη», «57 ψυχές εκατομμύρια φωνές».
Αυτοί που επιχειρούν να ταυτίσουν τους σημερινούς διαδηλωτές με τους τότε αγανακτισμένους πρέπει να αντιληφθούν ότι παίζουν με τη φωτιά. Οι πολίτες που διαδήλωσαν απαιτώντας Δικαιοσύνη για τα Τέμπη στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι ούτε «ψεκασμένοι», ούτε θύματα κομματικού λαϊκισμού, ούτε ακραίοι που επιδιώκουν μέσω ενός διχασμού να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα. Αντιθέτως, μάλιστα, απαιτώντας Δικαιοσύνη, αλήθεια και λογοδοσία λειτουργούν ενωτικά για την κοινωνία - για αυτό είναι και τόσοι πολλοί.
Η κυβέρνηση πρωτίστως αλλά και όλα τα πολιτικά κόμματα τους οφείλουν σεβασμό, κατανόηση και κυρίως πειστικές απαντήσεις. Αν δεν αντιμετωπίσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές όπως τους αρμόζει, θα τους μετατρέψουν σε πραγματικά αγανακτισμένους. Και τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα.