Το κοινωνικό πρόβλημα του εργασιακού εκφοβισμού θα αντιμετωπιστεί μέσα από τις νέες ρυθμίσεις του ποινικού κώδικα αναφέρει η βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης της ΝΔ Αννα Ευθυμίου, μιλώντας στο iefimerida.gr.
Αναλυτικά η δήλωσή της για την παρενόχληση στον εργασιακό χώρο:
«Η ηθική και ψυχολογική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο (mobbing) πρόκειται για μία από τις πιο σημαντικές μορφές παρενόχλησης και αποτελεί σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα τόσο για την ψυχοπνευματική ισορροπία των εργαζομένων, όσο και για την εύρυθμη λειτουργία των οργανισμών. Συμβαίνει στο πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ συναδέλφων ή μεταξύ ανωτέρου και κατωτέρου στην ιεραρχία.
Αποτελέσματα ερευνών καταδεικνύουν ότι οι γυναίκες απειλούνται ιδιαιτέρως από τη βία στο χώρο εργασίας. Συγκεκριμένα, μελέτη του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση της Ζωής και της Εργασίας έδειξε οι εργαζόμενες γυναίκες είναι περισσότερο εκτεθειμένες στον εκφοβισμό (bullying) στο χώρο εργασίας, σε σημαντικό βαθμό σε σχέση με άνδρες συναδέλφους τους. Η διαφορά είναι ακόμα μεγαλύτερη στην περίπτωση της σεξουαλικής παρενόχλησης, όπου 3 φορές περισσότερες γυναίκες εργαζόμενες αναφέρουν ότι έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους.Μάλιστα, σύμφωνα με σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε η Ελλάδα κατέχει την τρίτη θέση στην Ευρώπη στον εργασιακό εκφοβισμό.
Επιτέλους, λοιπόν, τα στόματα άνοιξαν και στη χώρα μας και η «omerta» έσπασε, τόσο για σεξουαλικές επιθέσεις, όσο και για εκφοβισμό και βία σε χώρους εργασίας. Η ελληνική κοινωνία επέδειξε άμεσα αντανακλαστικά και απέδειξε ότι την απασχολεί στο σύνολό της. Η κοινωνική, ακριβώς, αναγκαιότητα της αντιμετώπισης του θέματος αυτού καταδεικνύει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για πολιτικό εκτροχιασμό του δημόσιου διαλόγου. Οι θύτες τέτοιων έκνομων πράξεων είναι πρόσωπα επικίνδυνα για την κοινωνία. Γι’ αυτό και χρειάζεται συντονισμένη πολιτική δράση, που απαιτεί ευρεία πολιτική συναίνεση, προκειμένου να ληφθούν αποτελεσματικότερα μέτρα για την αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού.
Στο πλαίσιο αυτό, η κυβερνητική πρόθεση για να επιτευχθεί το παραπάνω είναι εμπράκτως εκπεφρασμένη. Μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία είναι η νομοθέτηση των αλλαγών στον ποινικό κώδικα με σχετικό νομοσχέδιο η συζήτηση του οποίου ξεκινάει σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής.
Συγκεκριμένα, σήμερα για την καταγγελία του αδικήματος της προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας στον εργασιακό χώρο απαιτείται έγκληση, δηλαδή καταγγελία της πράξης εντός προθεσμίας τριών μηνών. Με την προτεινόμενη αλλαγή η δίωξη γίνεται αυτεπάγγελτη. Ειδικότερα, ο χρόνος καταγγελίας του αδικήματος είναι πέντε έτη και ο εισαγγελέας ασκεί την δίωξη κατόπιν αναφοράς, μήνυσης ή άλλης πληροφορίας ότι διαπράχθηκε το αδίκημα, χωρίς να απαιτείται η διαδικαστική προϋπόθεση της τρίμηνης προθεσμίας για την υποβολή έγκλησης.
Επιπρόσθετα, με τις νέες ρυθμίσεις γίνεται αναμόρφωση της διάταξης για την κατάχρηση σε γενετήσια πράξη (άρθρο 343 ΠΚ) και διεύρυνση της τιμωρίας δραστών, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τη θέση του θύματος ως προσώπου που αναζητά εργασία. Σήμερα, τιμωρείται ο δράστης που εκμεταλλεύεται την άμεση ανάγκη του θύματος να εργασθεί.
Οι εμπειρίες μου τόσο ως βουλευτή και μάχιμη εργατολόγου, όσο και ως διατελέσασα εντεταλμένη σύμβουλος σε θέματα νεολαίας στο Δήμο Θεσσαλονίκης και πρόεδρος της οργάνωσης Νέοι Ευρωπαίοι Οργανωμένοι Ικανοί (Ν.Ε.Ο.Ι.) μου δημιουργούν την πεποίθηση μου ότι οι διατάξεις αυτές σε επίπεδο καταστολής του αδικήματος του εργασιακού εκφοβισμού και της εκμετάλλευσης προσώπων που αναζητούν εργασία είναι σωστές και ικανές να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του.
Ήδη από τα μέσα Ιανουαρίου είχα τοποθετηθεί και καταθέσει αρμοδίως προτάσεις, προκειμένου να ληφθεί κοινοβουλευτική δράση για το θέμα αυτό. Είναι ένα πολυδιάστατο κοινωνικό πρόβλημα που απαιτεί πολύπλευρη αντιμετώπιση τόσο σε επίπεδο πρόληψης όσο και σε επίπεδο καταστολής.
Συγκεκριμένα, αυτές συνίστανται στην αντιμετώπιση των θεμάτων ανεπαρκούς καταγγελίας με τη θέσπιση επίσημων διαδικασιών για την καταγγελία της παρενόχλησης και του εργασιακού εκφοβισμού, στο πλαίσιο των οποίων θα εντάσσονται και οι ανώνυμες καταγγελίες, την αντιμετώπιση θεμάτων κοινωνικού στιγματισμού. Παράλληλα, η πλήρης εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, καθώς και η ενσωμάτωση της Σύμβασης 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, που έγινε με τον πρόσφατο εργασιακά νόμο, αποτελούν ισχυρά νομοθετικά εφόδια. Επιπρόσθετα, καθίσταται δε αναγκαία η ανάληψη πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση αναδυόμενων μορφών βίας, όπως για παράδειγμα στον κυβερνοχώρο, που εκτείνεται από την ανεπιθύμητη επικοινωνία, το «τρολάρισμα» και τον κυβερνοεκφοβισμό έως τη σεξουαλική παρενόχληση και τις απειλές βιασμού.
Η αποκάλυψη ενός τέτοιου γεγονότος θέλει πολύ θάρρος και δύναμη. Ο εργασιακός εκφοβισμός δεν είναι κάτι περιστασιακό ή μια τάση που εμφανίζεται ανά τα χρόνια και μετά εξαφανίζεται. Και όταν τα στόματα είναι κλειστά, δε σημαίνει ότι αυτά σταματούν.
Ας μη χαθεί η ευκαιρία αυτή. Ας επιδειχθούν τα κατάλληλα αντανακλαστικά και στην περίπτωση της νομοθέτησης των παραπάνω αλλαγών του Ποινικού Κώδικα για την αντιμετώπιση του σε επίπεδο καταστολής, με συντονισμένη πολιτική δράση και πολιτική συναίνεση και από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Διότι την αντιμετώπιση του κοινωνικού αυτού προβλήματος την επιβάλει η ίδια η κοινωνία. Αλλά η κοινωνία επιβάλει και τη συναίνεση και την ωριμότητα που οφείλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να επιδείξουν σε μια σημαντική νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, έμπρακτης απόδειξης ότι και αφουγκράζεται την κοινωνία και έχει και άμεσα αντανακλαστικά».