Την ένδειά του να αρθρώσει σύγχρονο, πειστικό και ρεαλιστικό πολιτικό λόγο διατρανώνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν λίγες μέρες πριν από τις κρισιμότερες, ίσως, εκλογές μετά τη μεταπολίτευση καταφεύγει σε κακές μιμήσεις για να καπηλευθεί ψηφοθηρικά τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ ανήκει στην Ιστορία, που τον έχει αποτιμήσει και θα συνεχίσει να αποτιμά και τη λαμπερή όπως και τη μουντή πλευρά της προσωπικότητας και της πολιτικής παρουσίας του.
Ο «Αντρέας» κατάφερε να είναι μύθος, όσο ακόμη ζούσε. Γητευτής και δημεγέρτης, παρέσυρε τα πλήθη, ενέπνεε, φανάτιζε όχι μόνο τον σκληρό πυρήνα των οπαδών του (αυτών που συναπάρτιζαν τη «φυλή ΠΑΣΟΚ») αλλά και τους πολίτες που προσδοκούσαν εκείνες τις δύσκολες μέρες της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, μιαν «Αλλαγή». Αλλαγή να 'ταν και ό,τι να 'ταν…
Και είναι σίγουρα εντυπωσιακό ότι 27 χρόνια μετά τον θάνατό του εξακολουθεί σε σημαντικό βαθμό να είναι «παρών» και αντικείμενο διεκδίκησης και ιδιοποίησης της «κληρονομιάς» και της επιφώτισης! Έστω και υπό μορφή κακέκτυπης πλαστογραφίας…
Δεν μπορεί να εκτιμήσει κανείς με βεβαιότητα πόσοι έχουν απομείνει από την αρχική «φυλή του ΠΑΣΟΚ», κι αν έστω σ’ αυτούς τους εναπομείναντες ο διαδραμών χρόνος και οι κοσμογονικές αλλαγές δεν δίδαξαν και δεν οδήγησαν σε αναθεωρήσεις και επανεκτιμήσεις.
Είναι, λοιπόν, απορίας άξιον (απόγνωσης, αλλά και έλλειψη πολιτικής αυτοπεποίθησης ταυτόχρονα) ποιους σκοπεύει να «σαγηνεύσει» και να… ψαρέψει εκλογικά ο κ. Τσίπρας, μιμούμενος τον Ανδρέα σε ύφος, τόνο φωνής, κινήσεις.
Ποιους θα «κοροϊδέψει» ότι αποτελεί τη… μετενσάρκωση του Αντρέα κλέβοντας και καπηλευόμενος τα ευφυή και θελκτικά (για τότε που πρωτολέχτηκαν…) συνθήματα;
Όσα στελέχη του Ανδρεϊκού και πρώιμα μετα- Ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ διαπίστωσαν μετά το 2012 ότι… στέρεψαν οι ευκαιρίες για εκμετάλλευση και εξαργύρωση της «κομματικής πίστης», λάκισαν κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά, μαθημένοι να είναι «με τον «ισχυρό»! Και παρέσυραν και παλιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Οι εκλογές του 2015 απέδειξαν ότι εκείνο το «άνοιγμα» απέδωσε εκλογικά. Σήμερα, όμως;
Πόσοι απέμειναν προς άγραν;
Και πόσοι από τους προστρέξαντες «πράσινους» ψηφοφόρους παραμένουν πιστοί στο νέο μαντρί, δεν διαψεύσθηκαν οι ελπίδες τους; Οι εκλογές του 2019, αλλά και οι τωρινές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μια μεγάλη μερίδα… ανένηψε.
Η «Αλλαγή» έκανε αισθητή την παρουσία της (παρά τις εξωγενείς και εθνικές απανωτές κρίσεις) στα τέσσερα χρόνια που κυβερνά η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και η κοινωνία έχει δεδομένα σύγκρισης αυτής της διακυβέρνησης από την αμέσως προηγούμενη, της «πρώτης φοράς αριστερά».
Η αντοχή της κυβέρνησης, παρά τις συνεχείς κρίσεις, που αποτυπώνεται στις προεκλογικές δημοσκοπήσεις, και η ταχεία ανάκαμψή της μετά την τραγωδία των Τεμπών αποδεικνύουν ότι ο κόσμος νοιάζεται για το μέλλον του, την ασφάλειά του, βαρέθηκε τους πειραματισμούς και τις ιδεοληπτικές χίμαιρες.
Η εποχή και οι απαιτήσεις της, οι προκλήσεις που ακολουθούν, δεν έχουν καμιά σχέση με την απόγνωση και την ανασφάλεια της κοινωνίας του 2010, που οδήγησαν (με την… αριστοτεχνική συνθηματολογία και σκηνοθεσία ΣΥΡΙΖΑ!) στις «πλατείες» και τους «αγανακτισμένους». Άλλα τα αιτήματα και τα διακυβεύματα σήμερα…
Αφήστε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους.
Οι ανιστόρητες, αμήχανες και πανικόβλητες τυμβωρυχίες θα γυρίσουν μπούμερανγκ στους εμπνευστές τους. Θα το λουστεί ο κ. Τσίπρας, κι ας αλαλάζει 11 μέρες πριν από τις κάλπες για τον… επερχόμενο εκλογικό του «θρίαμβο»!