Τις προβλέψεις του για τις προσεχείς εκλογές διατυπώνει ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Αλιβιζάτος σε άρθρο του στην «Καθημερινή», που έχει τίτλο «Τι κυβέρνηση προσδοκούμε;».
Κατά την άποψη του κ. Αλιβιζάτου, «είναι μάλλον ισχνή» η πιθανότητα να εκλεγεί αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είτε στις πρώτες εκλογές (21/5) είτε στις δεύτερες.
«Πολλά βέβαια μπορεί να γίνουν έως τότε. Εντούτοις, λόγω εκλογικών νόμων, και του βαρύτατου κλίματος που επικρατεί μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, η πιθανότητα να σχηματιστεί μια κυβέρνηση που να στηρίζεται σε ένα και μόνο κόμμα -ακόμη και ''πολύχρωμο'', όπως θα το ήθελε ο κ. Μητσοτάκης- είναι μάλλον ισχνή», γράφει ο Νίκος Αλιβιζάτος.
Ο καθηγητής αναλύει ότι, στη νεότερη ιστορία μας, όλες οι συμμαχικές κυβερνήσεις που κατά καιρούς σχηματίστηκαν ήταν κυβερνήσεις ειδικού σκοπού και σχηματίστηκαν για να εκπληρώσουν μια βασική κάθε φορά αποστολή.
Όπως αναφέρει, η κυβέρνηση Τζαννετάκη, το 1989, σχηματίστηκε για να μην παραγραφούν τα υπουργικά αδικήματα που συνδέονταν με το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Η κυβέρνηση Ζολώτα, το 1989-1990, σχηματίστηκε για να μην ξαναγίνουν τέταρτες συνεχόμενες εκλογές, το 1990, λόγω μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Τέλος, η κυβέρνηση Παπαδήμου, το 2011-2012, για να ψηφιστεί το PSI.
«Όσο το δυνατόν οικουμενικότερη κυβέρνηση»
Ο κ. Αλιβιζάτος θεωρεί δεδομένο ότι μια συμμαχική κυβέρνηση θα προκύψει και στις επόμενες εκλογές και θα έχει σύντομη διάρκεια, ενός έτους. Για τον ίδιο, «αναγκαία προϋπόθεση είναι η νέα κυβέρνηση να μην είναι απλώς συμμαχική, αλλά όσο το δυνατόν ''οικουμενικότερη''».
«Θα τολμήσουν άραγε τα τρία τουλάχιστον μεγάλα κόμματα να κάνουν το αποφασιστικό βήμα;», γράφει, καλώντας τη Νέα Δημοκρατία, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να συμμετάσχουν σε αυτή.
Προχωράει, μάλιστα, ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας ότι «η κυβέρνηση συνασπισμού που θα σχηματιστεί μετά τις 2 Ιουλίου» θα μπορούσε να πάρει γενναίες αποφάσεις: από μεταρρυθμίσεις σε Δικαιοσύνη και ΕΥΠ ως τον φιλόδοξο επανακαθορισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων -«Συμφωνία του Αιγαίου» την αποκαλεί.
Γράφει συγκεκριμένα:
«Το μεσοδιάστημα που θα μεσολαβήσει έως την πιθανή επάνοδο στην πεπατημένη των μονοκομματικών κυβερνήσεων, μήπως προσφέρεται για να ληφθούν από την κυβέρνηση συνασπισμού που θα σχηματιστεί μετά τις 2 Ιουλίου κάποιες αποφάσεις που κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορεί, υπό τις σημερινές τουλάχιστον συνθήκες, να πάρει από μόνο του; Πέρα από τις μείζονες εσωτερικές εκκρεμότητες, όπως η εκ βάθρων αναδιοργάνωση των μυστικών υπηρεσιών, η ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών και η πολυαναμενόμενη δικαστική μεταρρύθμιση, μήπως είναι ιδανική περίοδος για έναν φιλόδοξο επανακαθορισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων, για μια ''Συμφωνία του Αιγαίου'', στον δρόμο που χάραξαν Ελευθέριος Βενιζέλος και Κεμάλ Ατατούρκ το 1930;»