Διάβασα προσεκτικά το πρόσφατο άρθρο του Νίκου Αλιβιζάτου στην «Καθημερινή», για τον ΣΥΡΙΖΑ, και είδα τον καθηγητή πολύ θυμωμένο. Του ήταν δύσκολο να καταλάβει γιατί ο Αλέξης Τσίπρας, μετά από 4,5 χρόνια στην εξουσία, και ενώ έδειξε «σοβαρά δείγματα ωρίμανσης», συμπορεύεται πάλι ανοιχτά με τους Κουφοντίνες και τους «θιασώτες της βίας» -είναι τα λόγια του.
Ο κ. Αλιβιζάτος, στο άρθρο του, κατακεραυνώνει, μάλιστα, τον ΣΥΡΙΖΑ για τη σύμπλευση με τους τρομοκράτες της «17Ν» και ζητάει, ουσιαστικά, από τον κ. Τσίπρα να απομακρυνθεί από ένα περιθωριακό «ρεύμα ιδεών κάποιων αμετανόητων υποστηρικτών της ένοπλης βίας», ώστε να βγει η χώρα μας από το σπιράλ της έντασης.
Χωρίς να παρεξηγηθώ, και, φυσικά, χωρίς καμία διάθεση σύγκρουσης, θα ήθελα να θυμίσω ότι ο καθηγητής, το 2019, άλλα έλεγε για τον Αλέξη Τσίπρα. Μιλώντας, τότε, στη δημοσιογράφο Κατερίνα Ανέστη, δήλωνε ότι ο κ. Τσίπρας «πιάνει πουλιά στον αέρα», ότι θα κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ κεντροαριστερό κόμμα, και συμπλήρωνε, εντυπωσιασμένος από τη γνωριμία μαζί του: «Έχει το μεγάλο προσόν που είχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου να είναι πολύ γοητευτικός στη συνομιλία. Και πολύ συμπαθής».
Πόσο άτοπα ακούγονται αυτά τα εγκώμια, μετά από μόλις δύο χρόνια! Και πόσο πικραμένος θα πρέπει να νιώθει ο κ. Αλιβιζάτος που όταν απέτυχε το εγχείρημά του να δημιουργήσει τον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς, το 2017, με Φώφη, Σταύρο Θεοδωράκη, Μεταρρυθμιστές, ΚΙΔΗΣΟ και ΔΗΜΑΡ, στήριξε, όπως φαίνεται (αλλά μάταια, όπως αποδεικνύεται), τις ελπίδες του στον Αλέξη Τσίπρα.
Έτσι, σήμερα, ένας κεντροαριστερός, υποτίθεται, Τσίπρας, που πιάνει πουλιά στον αέρα, έφτασε να συμπορεύεται με τον Κουφοντίνα και να υποδαυλίζει την πολιτική βία -ο Αλιβιζάτος τα λέει. Πέφτει, λοιπόν, οριστικά η αυλαία στην παράσταση ή φαντασίωση που πολλοί εξέθρεψαν (κάποιοι επιμένουν ακόμη) του κεντροαριστερού ΣΥΡΙΖΑ: ποτέ ο κ. Τσίπρας δεν έδειξε «σοβαρά δείγματα ωρίμανσης» και είναι δύσκολο, έως αδύνατο, να γίνει Ανδρέας Παπανδρέου ο δεύτερος. Ας το καταλάβουμε, ώστε να διαγνώσουμε γρήγορα το εν εξελίξει φαινόμενο στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Όσα έγιναν πριν και μετά τα έκτροπα της Νέας Σμύρνης τι δείχνουν; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια άνεση που αξιοποίησε τους Αγανακτισμένους για να πάρει την εξουσία το 2015, τώρα ποντάρει στους οπαδούς του Κουφοντίνα και στις εφεδρείες του αντάρτικου πόλης για να μπετονάρει την εκλογική του βάση. Αυτό δεν το λες ούτε Κεντροαριστερά, ούτε πολιτική ωρίμανση. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο άλλοθι για τη διαιώνιση της αστυνομικής βίας από το να προσφέρει η αξιωματική αντιπολίτευση πολιτική κάλυψη στα τάγματα εφόδου του αντιεξουσιαστικού χώρου και στους χούλιγκανς.
Όσο για την όλη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα Κουφοντίνα, δείχνει μάλλον το οριστικό διαζύγιο με τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του χώρου που κάποιοι «γεφυροποιοί» ονειρεύτηκαν, και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας επιδίωξε κάποια στιγμή: θυμηθείτε όταν σύχναζε στις συνόδους των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, στις Βρυξέλλες, και στεκόταν αμήχανος σε μια γωνιά, κάπου πίσω από τη Φώφη. Τελικά, καμία μετακίνηση δεν υπάρχει, ούτε ένα εκατοστό.
Αυτή τη στιγμή, αν πιστέψουμε τον Παναγούλη (;), ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να ταυτίζεται με μια διαθέσιμη δύναμη «επαγγελματιών μπαχαλαίων», περίπου 2-3 χιλιάδες άτομα, μαζί με γηπεδικούς και χουλιγκάνους, που δημιουργούν, με κάθε πρόσχημα, από μικροεπεισόδια έως ανεξέλεγκτο σπιράλ βίας, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική αποσταθεροποίηση. Και εδώ συμφωνώ με τον κ. Αλιβιζάτο, όταν διαπιστώνει ότι αυτό οξύνει επικίνδυνα την πολιτική αντιπαράθεση και απομακρύνει τις συναινέσεις, τις τόσο αναγκαίες για να προχωρήσουν ορισμένα πράγματα.
Αλλά ενώ όλοι καταλαβαίνουμε γιατί ποινικοί, τρομοκράτες, αντιεξουσιαστές και παραβατικοί, που διαδηλώνουν, είναι υπέρ της κατάργησης της αστυνομίας, της έννομης τάξης και της κανονικότητας, έρχονται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με δηλώσεις τους, να ρίξουν σπίρτο στο μπαρούτι: Κάποιοι απειλούν με «κάθε μέρα Νέα Σμύρνη» (Κυρίτσης), άλλοι απειλούν την «ασφάλεια του κράτους» (Κούρτοβικ), αρκετοί έχουν για καραμέλα τη «χούντα», λες και την εύχονται! Ο αθεόφοβος Κούλογλου, στο ερώτημα πώς γίνεται να καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε διαδήλωση εν μέσω πανδημίας, απάντησε (στα σοβαρά) «δηλαδή, αν γίνει πραξικόπημα δεν θα κατέβουμε να διαδηλώσουμε»; Κάποιος συριζαίος, φίλος του Πολάκη, ζωγράφισε τον Μητσοτάκη ως Χίτλερ, ενώ τα πιο γκροτέσκα μυαλά βλέπουν στην Ελλάδα του 2021 επανάληψη της «Νύχτας των Κρυστάλλων» και του Άουσβιτς.
Με άλλα λόγια, κάποιοι χαλασμένοι εγκέφαλοι παλεύουν να θέσουν την Ελλάδα σε ομηρεία: κάπου ανάμεσα στον Εμφύλιο, τον Άρη Βελουχιώτη και τη χούντα των συνταγματαρχών. Αντί για την Κεντροαριστερά του Αλιβιζάτου, εδώ ζούμε την αντεπίθεση της Παλαβής Αριστεράς, όπως έγραψε και η «Πανδώρα» στα «Νέα»!