Μεγάλο, πολυσυλλεκτικό κόμμα είναι η ΝΔ. Και λογικό είναι να επιδιώκει να προσελκύσει και να βάλει κάτω από τις φτερούγες της όσους περισσότερους και «διαφορετικότερους» μπορεί.
Αυτή είναι η λογική αλλά και η δύναμη των κομμάτων εξουσίας. Ιδίως σε προεκλογικές περιόδους, σαν αυτή που διανύουμε, με άγνωστο χρόνο λήξεως…
Με αυτό το σκεπτικό, προφανώς, αρκετοί και εντός του κόμματος αλλά και αναλυτές και αρθρογράφοι επιχείρησαν να δικαιολογήσουν οι πρώτοι και να αποκωδικοποιήσουν οι δεύτεροι την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στο συνέδριο της ΝΔ, μια ομιλία που αντικειμενικά ήταν η πιο… juicy από όλες τις άλλες. Και επειδή την εκφώνησε ένας πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος, αλλά και γιατί υποτίθεται ο Σαμαράς όσα πιστεύει και λέει «τα λέει τσεκουράτα!», χωρίς αναστολές και φερετζέδες. Ας πούμε…
Τι είπε ο κ. Σαμαράς; Ότι η ΝΔ «δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνει Ποτάμι!». Απ’ όσο γνωρίζω, ποτέ κανείς δεν έθεσε τέτοιο ζήτημα δημοσίως ή στα κομματικά όργανα, αλλά και το ελπιδοφόρο πείραμα του «Ποταμιού», όπως κατέληξε, κάθε άλλο παρά ελκυστικό παράδειγμα αποτελεί, για να «πρέπει» κανείς να το επιχειρήσει.
Προφανέστατα ο πρώην πρωθυπουργός, με τη συγκεκριμένη αναφορά (αλλά και άλλους υπαινιγμούς, στην ομιλία του) θέλησε να κατακρίνει τα ανοίγματα της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ στο κέντρο, ακόμη και στην κεντροαριστερά, και την ύπαρξη στην κυβέρνηση εξωκοινοβουλευτικών «μη ακραιφνών δεξιών». Να παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι πλέον αποτελεσματικοί υπουργοί εμπίπτουν ακριβώς σ’ αυτή την κατηγορία. Κι ας προσπεράσουμε επίσης και το ότι ο Κ. Μητσοτάκης έγινε πρόεδρος της ΝΔ και ξανάφερε το κόμμα στην εξουσία, μετά την εκλογική του συντριβή στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015, ακριβώς επειδή ευαγγελίστηκε τη διεύρυνση της ΝΔ, την κεντρώα φιλελεύθερη, προοδευτική μεταρρυθμιστική προοπτική της.
Ο κ. Σαμαράς είπε ακόμη πως «δεν υπάρχει κεντροδεξιά χωρίς δεξιά!» -σιγά την… αποκάλυψη! Η σύνθεση της Κ.Ο. της ΝΔ, αλλά και τα ψηφοδέλτια των εκλογών του 2019 αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο πρωθυπουργός το γνωρίζει καλά, κρατά ισορροπίες (ακόμη και αντίθετες με τα πιστεύω του), φροντίζει να ικανοποιούνται όλες οι «αποχρώσεις» των οπαδών και ψηφοφόρων του κόμματος. Αλλά δεν παραβλέπει το γεγονός ότι το άνοιγμα και σε μη κλασικές «παραταξιακές» κατηγορίες ψηφοφόρων όχι μόνον απέδωσε, αλλά και έδωσε στη ΝΔ τη δυνατότητα να ξανάρθει στην εξουσία.
Ο πρώην πρωθυπουργός είπε ότι «κάποια κέντρα σχεδιάζουν να σύρουν την Ελλάδα σε συνολική συνθηκολόγηση με την Τουρκία!» (ένας πρώην πρωθυπουργός δεν μιλάει με… συνωμοσιολογίες και αφοριστικά «κάποια κέντρα» -λέει ποια και παραθέτει στοιχεία), επικρίνοντας τη στρατηγική που ακολουθεί η κυβέρνηση, παράλληλα όμως με την ενίσχυση των ενόπλων μας δυνάμεων και την ενδυνάμωση των συμμαχιών μας. Δεν θέλει τον διάλογο με την Τουρκία ο πρώην πρωθυπουργός. Δεν θέλει και σύγκρουση, πόλεμο -ας πει όμως και… τι ακριβώς θέλει και προτείνει, για να καταλάβουμε…
Ο κ. Μητσοτάκης τόνισε στο συνέδριο ότι «οι λαϊκιστές λένε εύκολα ''όχι'' σε όλα και ''ναι'' σε τίποτε!» Βασικά, αναφερόταν στον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, εξ ου και το «δίλλημα» που έθεσε εν όψει των εκλογών «λαϊκισμός ή υπευθυνότητα, συντήρηση ή πρόοδος!». Αλλά εκ των υστέρων θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος ότι «απαντούσε» και στον κ. Σαμαρά και όποιους υποτίθεται εκφράζει μέσα στη ΝΔ ο πρώην πρωθυπουργός.
Και σίγουρα απευθυνόταν και στο εσωτερικό του κόμματος, όταν τόνισε ότι «εκτός από λαϊκιστές και πατριώτες του 19ου αιώνα, υπάρχουν και οι πατριώτες του 21ου αιώνα», αναγνωρίζοντας ότι υπάρχουν… αναχρονιστικές γραμμές και στη Νέα Δημοκρατία.
Αυτό που έχει σημασία είναι ποιοι τελικά δίνουν τον τόνο και το στίγμα στη ΝΔ, αλλά και τι θέλει και προσδοκά η μεγάλη πλειοψηφία (και όχι μόνον οι ακραιφνείς νεοδημοκράτες) που εμπιστεύθηκε τον Μητσοτάκη. Θέλει την πρόοδο, την υπευθυνότητα, την ειλικρίνεια, ή τον λαϊκισμό και τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ και τις φοβίες κάποιων ορκισμένων «δεξιών»;
Εν ανάγκη, ας ρωτήσουν και τον… Άγιο Παΐσιο, ο οποίος προφανώς εμπνέει και τον κ. Σαμαρά, που έκανε ειδική αναφορά στη συνεδριακή ομιλία του, λέγοντας ότι «τον εγκαρδιώνει το γεγονός ότι εκατομμύρια Έλληνες παρακολουθούν στην τηλεόραση το σίριαλ με τη ζωή του Αγίου…»!
Πόσο ακόμη πιο κάτω, Θεέ μου;