«Το παιχνίδι θα κριθεί στο κρίσιμο και θολό 13%-15%, των ''αναποφάσιστων, ΔΞ/ΔΑ, λευκό, άκυρο, αποχή'', το μόνο ποσοστό που σχεδόν μένει αναλλοίωτο, και πάντως με μικρές διακυμάνσεις, σε όλες τις δημοσκοπήσεις…».
Η διαπίστωση-πρόβλεψη ανήκει στους ειδικούς επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ... Αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι στην ίδια εκτίμηση (αν και από διαφορετική αφετηρία και με ποικίλλουσα επεξεργασία των δημοσκοπικών αποτελεσμάτων) ομονοούν και οι αντίστοιχοι αναλυτές της Νέας Δημοκρατίας!
Για τον πολύ κόσμο, το ενδιαφέρον και οι εντυπώσεις εστιάζονται στις διαφορές στην «πρόθεση ψήφου», τον «καταλληλότερο πρωθυπουργό», την «αξιολόγηση του έργου της κυβέρνησης» (πανδημία, οικονομία κ.λπ.) -έτσι γίνεται πάντα.
Στα συγκεκριμένα ευρήματα των ερευνών, η ΝΔ σε όλες τις φετινές δημοσκοπήσεις διατηρεί ένα εντυπωσιακό προβάδισμα 10-14 μονάδων έναντι του ΣΥΡΙΖΑ (ο Μητσοτάκης προηγείται εκκωφαντικά του Τσίπρα στην «καταλληλότητα»), κι αυτό παρά το γεγονός ότι στην αξιολόγηση του έργου της, συνολικά, αλλά και κατά τομέα, η κυβέρνηση καταγράφει εντυπωσιακή πτώση.
Αυτή η διαφορά στην πρόθεση ψήφου, που είναι σημαντικά μεγαλύτερη από την εκλογική διαφορά του 2019, δυόμισι χρόνια μετά τις εκλογές, δυόμισι χρόνια κολοσσιαίων κρίσεων, είναι κάτι περισσότερο από εντυπωσιακή, και αποτελεί τον μόνιμο… πονοκέφαλο της Κουμουνδούρου. Μπορεί δημόσια να λέει «ας είναι καλά η λίστα Πέτσα και ο ύποπτος προσεταιρισμός των εταιρειών δημοσκοπήσεων…», αλλά τα στελέχη της δεν είναι ανόητα. Καταλαβαίνουν ότι μπορεί ο κυβερνητικός γιαλός «να είναι στραβός», αλλά είναι πλέον ή βέβαιον ότι το κόμμα τους… στραβά αρμενίζει. Δεν πείθει ως ρεαλιστική και αποτελεσματική εναλλακτική, στερείται αξιόπιστων και εφαρμόσιμων προτάσεων, δεν έχει κατορθώσει 2,5 χρόνια να υιοθετήσει μια διαφορετική λογική και φιλοσοφία αντιπολίτευσης, και σπαταλιέται στα… περσινά ξινά σταφύλια του 2012-2015, τη σκληρή αντιμνημονιακή και αντισυστημική αντιπολίτευση. Δεν συνεκτιμά, όμως, ότι οι συνθήκες άλλαξαν, ο ΣΥΡΙΖΑ απογοήτευσε ως κυβέρνηση, και έχασε πανηγυρικά τρεις εκλογικές αναμετρήσεις…
Η ποιοτική ανάλυση του συνόλου των δημοσκοπήσεων αναδεικνύει αυτό το κατά μέσο όρο «γκρίζο» και αδιευκρίνιστο 14 % ως εν δυνάμει «δεξαμενή», από την οποία αν, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ, κατορθώσουν να προσελκύσουν εκλογείς, είναι πολύ πιθανό να κριθούν οι εκλογές... Τόσο οι πρώτες με την «απλή», όσο και οι αμέσως επόμενες -αυτές κυρίως για το αν θα εξασφαλίσουν «κυβερνησιμότητα».
Οι ειδικοί των δημοσκοπήσεων λένε ότι αυτό το … επίμαχο 14% αποτελείται από ψηφοφόρους του 2015 που προέρχονται και από τα δύο κόμματα, ενώ μια σημαντική μερίδα είναι νέοι.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμάται ότι είναι δύσκολο να προσεγγίσει τους «κεντρώους». Δύο χρόνια υποτίθεται ότι το επιχειρεί (με αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες πολιτικές, όμως…), χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Και οι εξελίξεις στο ΚΙΝ.ΑΛ. (που δημοσκοπικά το «ανέβασαν» σε διψήφιο ποσοστό), δείχνουν ότι προσώρας, τουλάχιστον, είναι σχεδόν αδύνατον.
Τι τους μένει; Να «τσιμεντώσουν» το ποσοστό που εμφανίζουν στις δημοσκοπήσεις (που δεν αρκεί, φυσικά, να τους ξαναβάλει στο παιχνίδι της εξουσίας), και να επιχειρήσουν να πάρουν ψηφοφόρους από αυτό το 14%.
Κατά τους δημοσκοπικούς αναλυτές, τους τελευταίους 16 μήνες, ο «πληθυσμός» που προέρχεται από ψηφοφόρους της ΝΔ το 2015 έχει αυξηθεί ποσοστιαία, ενώ έχουν μειωθεί οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, του 2019. Παραμένουν, βεβαίως, πλειοψηφία οι τελευταίοι, με περίπου 7 ποσοστιαίες μονάδες, έναντι των «κοψοχέρηδων» της Νέας Δημοκρατίας.
Συγκεκριμένα, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι ψηφίσαντες ΝΔ το 2019 αυξήθηκαν κατά 3,4%, ενώ οι αντίστοιχοι του ΣΥΡΙΖΑ μειώθηκαν κατά 1,9%. Σ’ αυτό, βεβαίως, συμβάλλει και το ότι η «συσπείρωση» της ΝΔ έχει μειωθεί αισθητά (είναι σήμερα γύρω στο 73%) τους τελευταίους μήνες. Χωρίς, πάντως, να έχει αυξηθεί αξιοπρόσεκτα η αντίστοιχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά οι αριθμοί επιτρέπουν στην Κουμουνδούρου την «αισιοδοξία» ότι αν πείσουν τους προερχόμενους από τον ΣΥΡΙΖΑ (και θεωρεί ότι του είναι πιο εύκολο να προσεγγίσει τους «αντιμνημονιακούς» του 2015) ίσως μπορέσει να γύρει την πλάστιγγα τόσο όσο να αλλάξουν συσχετισμοί και ισορροπίες.
Αυτά… αναδεικνύουν τα νούμερα και οι θεωρητικές προσεγγίσεις και προβολές στο μέλλον. Ομως, για να πετύχει τέτοιες δύσκολες ανατροπές ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει στο άμεσο μέλλον (για να προλάβει να αφομοιωθεί από την κοινωνία…) να καταγάγει και να επικοινωνήσει κάποια «νίκη» του…
Αλλά με την τακτική που επιμένει να συνεχίζει, την κάθετη και απόλυτη αντιπολίτευση του «όχι σε όλα», τις λαϊκίστικες προσεγγίσεις και «κριτικές» στο θέμα της πανδημίας, τις εσωτερικές του διαμάχες και αντισυσπειρώσεις και τα… πυροτεχνήματα τύπου «επιτροπή σοφών» που θα συμβουλεύουν τον Τσίπρα, κάποια τέτοια «νίκη» δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Και ο χρόνος κυλάει…