Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είχε πει προεκλογικά και επανέλαβε εμφατικά μετεκλογικά ότι “ούτε θα ζητήσει ούτε θέλει περίοδο χάριτος, ούτε ανοχής…”.
Και όντως, δεν ζήτησε. Αντίθετα, ο ίδιος και το νέο κυβερνητικό σχήμα αποδείχθηκαν από τα πρώτα 24ωρα εντυπωσιακά διαβασμένοι και “σαν έτοιμοι από καιρό…” να σηκώσουν μανίκια και να ριχτούν στην δουλειά. Προεπεξεργασμένα και λεπτομερή νομοσχέδια ανά υπουργείο, ριζοσπαστική κυβερνητική σύνθεση πολυκομματικό αμάλγαμα πολιτικών και τεχνοκρατών, εσπευσμένες ψηφοφορίες στην Βουλή.
Αυτή την ετοιμότητα και την σπουδή, την αναγνώρισαν ακόμη και καλοπροαίρετοι μη φίλα προσκείμενοι στην ΝΔ. Μόνος “αστερίσκος”, ότι στην πολιτική, όπως και στην… μαγειρική, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και ο καιρός, θα δείξει…
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε να περάσουν παρά λίγα 24ωρα από την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης και άρχισε αμέσως την σκληρή και σε μεγάλο βαθμό άδικη αντιπολιτευτική κριτική. Και δεν παρέλειψε ,ταυτόχρονα, να καταφύγει στις προσφιλείς στην αριστερά θεωρίες… συνωμοσίας. Διέγνωσε μέχρι να πεις κύμινο ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα καταχθόνιο σχέδιο διαπλοκής, με κύριο “αποδεικτικό” στοιχείο την… σκανδαλώδη ανοχή και παντελή έλλειψη κριτικής των ΜΜΕ πρός την νέα κυβέρνηση!
Κάποια στελέχη του, μάλιστα, δεν παρέλειψαν να μιλήσουν για “κύκλωμα της ενημέρωσης”, ακόμη και… “νταβατζήδες”, που σπεύδουν να εκδηλώσουν την ύποπτη στήριξή τους στην “νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά” του Μητσοτάκη. Ναι, ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταμαρτυρεί όλα αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ που από το 2012 και μετά, ως αντιπολίτευση, και ιδίως στους (καταστροφικούς) πρώτους μήνες του στην εξουσία, απήλαυσε μιας πρωτοφανούς και σκανδαλώδους ανοχής από ΜΜΕ και εφημερίδες. Παρέλκει να ψάξουμε το “γιατί”, και μένουμε στην διαπίστωση. Και στην υπενθύμιση ότι όσα ΜΜΕ δεν έσπευσαν να “δοξάσουν” την νέα κατάσταση, φρόντισε ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ είτε να τα “συνετίσει”, είτε… να τα κλείσει! Κι’ αμέσως μετά, άρχισε δια χειρός Παππά η επιχείρηση “να στήσουμε τα δικά μας μέσα”! Γνωστά τα καραγκιοζιλίκια με τις τηλεοπτικές άδειες, την προκλητική στήριξη λαθρόβιων συκοφαντικών φυλλάδων, την κατακόρυφη αύξηση των κομματικών τρολ, το δίκτυο των οποίων είχε αρχίσει μετά τις εκλογές του 2012…
Θα λέγαμε ότι τα ΜΜΕ γενικώς (και εκτός κραυγαλέων εξαιρέσεων κομματικής εξάρτησης…) αφουγκράζονται την περιρρέουσα αίσθηση της κοινωνίας, και προσαρμόζουν το ύφος της κριτικής (όχι την πολιτική τους) ανάλογα. Παρατηρούν, γραδάρουν, κρίνουν και δεν διστάζουν, αν και όταν το κρίνουν, ν’ αλλάξουν τακτική. Ξαναλέμε, γενικώς.
Αμφιβάλλει κανείς ότι η διάθεση της κοινωνίας έναντι της νέας διακυβέρνησης χαρακτηρίζεται από ανοχή, προσδοκίες, καλοπροαίρετη αναμονή, ακόμη και από ανθρώπους που ούτε ψήφισαν ΝΔ ούτε ξαφνικά έγιναν “δεξιοί”. Μπουχτισμένοι από τους προηγούμενους, δίνουν περιθώριο στο καινούργιο, κρίνουν, αξιολογούν δράσεις, μετρούν το αποτέλεσμα και… εδώ είναι ν’ αλλάξουν άποψη. Ίσως και ψήφο, αν σκεφθεί κανείς ότι το 40% που στις 7 Ιουλίου ψήφισαν Μητσοτάκη (γιατί, Μητσοτάκη ψήφισαν…) δεν είναι δεδομένοι δεξιοί ψηφοφόροι. Ας το έχουν υπ’ όψη τους και στην κυβέρνηση…
Μέσα σε λιγότερο από δυο μήνες, η κυβέρνηση έχει κάνει πολλά. Ίσως όσα καμιά προηγούμενη δεν πέτυχε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ταυτόχρονα, όμως, κατέγραψε και συγκεκριμένες εντυπωσιακές αστοχίες, σε επικοινωνιακό αλλά και ουσιαστικό επίπεδο. Θα μπορούσε, λ.χ, να αποφύγει τις τροπολογίες της τελευταίας στιγμής σε άσχετα νομοσχέδια, για τα οποία στηλίτευε και ορθώς την προηγούμενη κυβέρνηση. Ο Πρόεδρος τη Βουλής κ. Τασούλας, μετά τις αντιδράσεις που σημειώθηκαν, δικαιολόγησε την κυβέρνηση λόγω του “κατεπείγοντος της ψήφισης κάποιων μέτρων…”, και δεσμεύθηκε από την έδρα του πως “δεν θα επαναληφθεί…”. Μόνο που… επανελήφθη, στην περίπτωση της αλλαγής του συστήματος αδειών οδήγησης. Σιγά το… κατεπείγον!
Είναι αναμενόμενο η κάθε κυβέρνηση να τοποθετεί επικεφαλής της δημόσιας (όχι κρατικής) τηλεόρασης, άνθρωπο τον οποίον εμπιστεύεται για τις ικανότητες, την αξιοπιστία του και την διάθεση καινοτόμου προσφοράς. Ο κ. Ζούλας, είναι μια πρώτης τάξεως επιλογή (και όχι μόνο… συγκριτικά με τον κ. Τσακνή!) και επειδή είναι έξυπνος και ικανό άνθρωπος θεωρούμε βέβαιο ότι θα επιδιώξει να διαψεύσει την αρνητική φόρτιση που προκάλεσε ο διορισμός του, λόγω της προηγούμενης θέσης του. Αλλά, λογικό δεν είναι ν’ απορεί κανείς γιατί η κυβέρνηση επέλεξε πρώτα να ανακοινώσει αυτήν της την επιλογή, και… μετά να προκηρύξει τον κατά νόμο δημόσιο διαγωνισμό για την συγκεκριμένη θέση;
Ο κ. Μητσοτάκης αλλά και συνολικά η αντιπολίτευση, είχαν επικρίνει σκληρά τον κ. Τσίπρα για την… καινοτομία του να συστήσει “ Πρωθυπουργικό Γραφείο Θεσσαλονίκης” για να… βολέψει την κ. Νοτοπούλου. Υπήρχε κάποιος πολύ σοβαρός λόγος που ο νέος πρωθυπουργός, παρά τις προηγούμενες επικρίσεις του, διατήρησε το συγκεκριμένο (άχρηστο) γραφείο, και τοποθέτησε μάλιστα επικεφαλής του και μια συγκεκριμένη κυρία που προκάλεσε αντιδράσεις;
Τόσο δύσκολο ήταν το νομικό γραφείο του πρωθυπουργού να ψάξει τους νόμους να
δει ποια τυπικά προσόντα απαιτούνται για τον διορισμό του επικεφαλής της ΕΥΠ, ότι χρειάζεται αναγνωρισμένο πτυχίο ανώτατης σχολής, πριν ανακοινώσει το όνομα του κ. Κοντολέοντος, ώστε να μην αναγκασθεί (τόσο πια μοναδικός για την θέση είναι ο κ. Κοντολέων;) να… αλλάξει πάλι με τροπολογία τον νόμο;
Όμως το… “αστείο” (και αποστομωτική απάντηση στις αιτιάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για “ύποπτη ανοχή του Τύπου” προς την νέα κυβέρνηση!) είναι σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ, ακόμη και των θεωρούμενων φίλα προσκείμενων στην ΝΔ, άσκησαν κριτική, κάποια μάλιστα και έντονη, για τα συγκεκριμένα “φάουλ” της νέας διακυβέρνησης. Που, επιτέλους, δεν συνιστούν και… πολιτικά εγκλήματα καθοσιώσεως, αλλά σίγουρα θαμπώνουν την εικόνα της κυβέρνησης. Όπως κριτική από πολλά ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης, έγινε και για την στάση συγκεκριμένης νοοτροπίας κυβερνητικών βουλευτών, να προκαλούν εντός της Βουλής με “ατάκες” του τύπου “εσείς τελειώσατε, τώρα θα τ’ ακούτε!”, αλλά και για την (περιορισμένη, πάντως) τακτική κάποιων υπουργών να απαντάνε στην κριτική της αντιπολίτευσης με παραλλαγές της “λογικής” του “ κι’ εσείς τα ίδια κάνατε…”.
Δεν λείπει, λοιπόν, η κριτική των μέσων ενημέρωσης προς την κυβέρνηση. Και άριστα πράττουν και την ασκούν όσα την ασκούν, γιατί η εξουσία είναι παιγνίδι που παρασύρει. Οι τωρινοί, ήρθαν με τις καλύτερες προθέσεις και τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα τους είναι θετικά. Δεν κάνει κακό να τους θυμίζουν ότι ο κόσμος περιμένει πολλά από αυτούς και θα πρέπει να κατανοήσουν έγκαιρα ότι πολύ συχνά, οι εντυπώσεις βαραίνουν περισσότερο από την ουσία. Να το κατανοήσουν τώρα, πριν προκύψουν (μοιραίο είναι) τα δυσκολότερα και οι “στραβές” της επικαιρότητας.
Ας διδαχθούν από το “νικήσαμε τους λέοντες, κινδυνεύουμε να ηττηθούμε από τα ποντίκια”…