Εάν η 3η του Σεπτέμβρη ήταν αθλήτρια, θα ανέβαινε στο πιο ψηλό ολυμπιακό σκαλί. Εάν ήταν άρωμα, θα ήταν σίγουρα το πιο μεθυστικό. Κι αν ήταν γυναίκα, θα ήταν εκείνη που αγαπήθηκε όσο καμία άλλη. Κάποιοι την θεωρούν ιστορική στιγμή, επετειακή γιορτή ή ιδρυτική ημερομηνία. Για μένα η 3η Σεπτέμβρη είναι τομή στην σύγχρονη ελληνική ιστορία: μία πολιτική παράταξη άλλαξε την μοίρα της κοινωνίας και της χώρας.
Όταν ασπάστηκα τη Σοσιαλδημοκρατία και τα προτάγματα της εκσυγχρονιστικής ελληνικής Κεντροαριστεράς και οργανώθηκα στο ΠΑΣΟΚ, το κείμενο της 3ης Σεπτέμβρη αποτέλεσε το καταστατικό κείμενο και της δικής μου πολιτικής συμμετοχής. Είχα, όμως, αρχίσει να καταλαβαίνω την ιστορικότητα, όχι απλώς την ιστορία, των εννοιών, των διακηρύξεων, των πολιτικών προταγμάτων. Έτσι δεν επιχειρούσα να περάσω από έλεγχο τις διατυπώσεις του κειμένου, αλλά να μείνω στα μηνύματά του. Σήμερα, αυτό ακριβώς προτείνω σε κάθε αναγνώστη του.
Το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που άλλαξε την Ελλάδα. Παρακαταθήκη του είναι η δημιουργία της μεγάλης και ικανοποιημένης μεσαίας τάξης, ο πατριωτισμός που είναι ένας και αδιαίρετος και φυσικά δεν διακρίνεται σε νέο και παλιό, σύγχρονο και πεπαλαιωμένο, η Tοπική Aυτοδιοίκηση όλων των βαθμών, η ένταξη στην ΟΝΕ, το ΕΣΥ, ο ΕΟΠΥΥ, το πανελλήνιο ΙΚΑ, η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και πάρα πολλά άλλα. Ίσως, πλην της ένταξης στην ΕΟΚ, δεν υπάρχει μεγάλο επίτευγμα που να μην έχει γίνει επί ημερών του ΠΑΣΟΚ. Πανεπιστήμια, οδικά δίκτυα, κλειστά γυμναστήρια, νοσοκομεία και μικρότερες μονάδες υγείας κλπ κλπ. Είμαι πολύ υπερήφανος που ανήκω σε αυτό το κόμμα.Και γι΄αυτό ένα μήνυμα στέλνω σε όλους όσοι πίστεψαν στο ΠΑΣΟΚ, σε όλους όσοι έμειναν στο ΠΑΣΟΚ αλλά και σε όλους όσοι επιζητούν την ολική επαναφορά του για ένα καλύτερο αύριο για την πατρίδα: Ελλάδα χωρίς ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται.
Εορτάζουμε φέτος την επέτειο την 47η της 3ηςΣεπτεμβρίου. Ο πραγματικός εορτασμός αυτής της επετείου ούτε χωράει ούτε περιορίζεται σε εκδηλώσεις. Ο πραγματικός εορτασμός θα πρέπει να συντελεστεί στη συνείδηση κάθε σοσιαλδημοκράτη, κάθε προοδευτικού, κάθε πατριώτη πολίτη και να μετουσιωθεί σε πολιτική πράξη που θα πάει το κόμμα μας μπροστά σπάζοντας την αιχμαλωσία των χαμηλών ποσοστών στην οποία έχουμε καθηλωθεί. Η 3η Σεπτέμβρη δεν απευθύνεται σε νοσταλγούς. Ναι, όποιος γνωρίζει το παρελθόν μπορεί να βαδίσει στο παρόν και το μέλλον. Αλλά επειδή η νοσταλγία δεν αποτελεί λόγο πολιτικής ύπαρξης, επειδή οι νοσταλγοί πολιτικοί δεν είναι ελκυστικοί, επειδή ο χρόνος είναι ανίκητος δεν αρκεί να υπενθυμίζεις τί έκανες. Είναι επιβεβλημένο να λες τί θα κάνεις. Είχα επισημάνει σε παρελθόντα χρόνο ότι «οφείλουμε την 3η Σεπτεμβρίου να την γιορτάζουμε όχι ως παλαίμαχοι του Β’ Παγοσμίου Πολέμου που παρελαύνουν, όσοι απέμειναν γεμάτοι παράσημα, αλλά ως σύγχρονοι πολιτικοί».
Η αποστροφή του ιδρυτή μας για χρονοντούλαπο είναι η καλύτερη απόδειξη για το χρέος που μας αντιστοιχεί. Για μένα είναι ζήτημα ακριβής τιμής να γίνουμε εμείς ο προοδευτικός πρωταγωνιστής που αναζητά η πολιτική σκηνή της Ελλάδος. Λένε ότι ο στρατιώτης δεν πρέπει να έχει μετόπισθεν. Η 3η Σεπτέμβρη 1974 δεν είχε. Τράβηξε μπροστά.Αυτό είναι το χρέος μας σήμερα. Να τραβήξουμε μπροστά. Να στήσουμε το ΠΑΣΟΚ του 21ου αιώνα. Να γίνουμε ξανά δύναμη εξουσίας. ΠΑΣΟΚ! Ούτε βήμα πίσω!