Με τα βλέμματα στραμμένα στη φετινή βραδιά απονομής, κλείνει η αυλαία των φετινών Όσκαρ, με γενναίες υποψηφιότητες, ιστορικές μονομαχίες και μια μοναδική κινηματογραφική βραδιά.
Η 95η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ θα μεταδοθεί ζωντανά από την COSMOTE TV, στις 02.00 τα ξημερώματα, σήμερα Κυριακή προς Δευτέρα.
Εν όψει της απονομής των διασημότερων κινηματογραφικών βραβείων, ο Guardian θέτει πέντε μεγάλα ερωτήματα που περιμένουμε να απαντηθούν στη φετινή τελετή.
1. Θα τα κερδίσει όλα το «Everything All At Once»;
Είναι πολύ σπάνιο να υπάρχει τέτοια συναίνεση και αποδοχή γύρω από μία υποψηφιότητα , όπως συμβαίνει με την ταινία «Τα πάντα όλα», ένα υβρίδιο οικογενειακής κωμωδίας και επιστημονικής φαντασίας. Το «Everything All At Once» έχει κερδίσει όλα τα βραβεία της συντεχνίας (Παραγωγών, Ηθοποιών, Σεναριογράφων και Σκηνοθετών), και καμία ταινία δεν το έχει επιτύχει αυτό χωρίς να κερδίσει και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, στο τέλος.
Πράγματι, σε αυτό το στάδιο, αντί να κερδίσει το συγκεκριμένο αγαλματίδιο, η ομάδα πίσω από την ταινία μπορεί κάλλιστα να κοιτάζει προς κάτι ακόμα μεγαλύτερο, δηλαδή τον μεγαλύτερο αριθμό νικών στα Όσκαρ που έχει κερδίσει ποτέ μια ταινία. Αυτό το ρεκόρ το κατέχουν από κοινού, μέχρι στιγμής οι θρυλικές ταινίες, Ben-Hur, ο Τιτανικός και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Επιστροφή του Βασιλιά, το τρίτο μέρος της περίφημης τριλογίας.
Για να το πετύχει αυτό, το «Everything All At Once» θα πρέπει να κερδίσει και στις 11 κατηγορίες για τις οποίες είναι υποψήφιο. Αυτό μοιάζει δύσκολο καθώς η ταινία θεωρείται αουτσάιντερ στην πρωτότυπη μουσική και στο σχεδιασμό κοστουμιών για αρχή, αλλά όχι ακατόρθωτο. Πολύ σύντομα θα μάθουμε.
2. Ποιος θα κερδίσει τα βραβεία καλύτερου/ης ηθοποιού;
Αρκετές από τις φετινές κατηγορίες φαίνονται ήδη να έχουν τον τίτλο του απόλυτου φαβορί, κυρίως χάρη στην κυριαρχία του «Everything All At Once», αλλά οι κατηγορίες των καλύτερων ηθοποιών φαίνονται ενδιαφέροντα ισορροπημένες. Στην πρώτη κατηγορία, η Μισέλ Γέο του «Everything All At Once» αναμετράται με την Κέιτ Μπλάνσετ, η οποία είναι υποψήφια για το Tár. Η Μπλάνσετ θεωρούνταν σίγουρη νικήτρια μόλις πριν από μερικές εβδομάδες, αλλά στη συνέχεια η Γέο κέρδισε το βραβείο καλύτερης ηθοποιού της Screen Actors Guild, που συνήθως αποτελεί έναν αρκετά αξιόπιστο προάγγελο για το αντίστοιχο των Όσκαρ.
Στην κατηγορία καλύτερου άντρα ηθοποιού είναι ευρέως δεκτό ότι η μονομαχία θα είναι ανάμεσα στον Μπρένταν Φρέιζερ για την ερμηνεία του στην ταινία «The Whale» και τον Όστιν Μπάτλερ για το «Elvis». Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα σύγκρουση γενεών: Θα θελήσουν οι ψηφοφόροι να γιορτάσουν έναν παλαιότερο, υποτιμημένο ηθοποιό ή θα «στεφανώσουν» ένα ανερχόμενο αστέρι;
3. Θα μπορούσε το φιλοουκρανικό αίσθημα να βοηθήσει κάποιους υποψηφίους;
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η Ακαδημία απέρριψε το αίτημα του Βολοντίμιρ Ζελένσκι να εμφανιστεί στη φετινή τελετή μέσω βιντεοσύνδεσης, αφού το είχε κάνει πέρυσι. Παρά τον φετινό αποκλεισμό του Ζελένσκι όμως, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει μια κάποια παρουσία μεταξύ των υποψήφιων ταινιών. Στην κατηγορία του καλύτερου ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους περιλαμβάνεται το βαθιά συγκινητικό «A House Made of Splinters», ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθεί τον αγώνα ενός ορφανοτροφείου στην κατεχόμενη περιοχή του Ντονμπάς στην Ανατολική Ουκρανία, καθώς και το εξαιρετικό «Navalny», για τη δυσχερή θέση του φυλακισμένου Ρώσου ηγέτη της αντιπολίτευσης, με το τελευταίο να είναι και το φαβορί για τη νίκη στην συγκεκριμένη κατηγορία.
Και, αν και δεν σχετίζεται, τόσο ως θέμα όσο και ως έμπνευση, με την εισβολή, το αντιπολεμικό αίσθημα του «All Quiet on the Western Front» το έχει ωθήσει στην πρώτη θέση των υποψηφίων για την καλύτερη διεθνή ταινία, και μάλιστα στην κούρσα για την καλύτερη ταινία στα Όσκαρ.
4. Τελικά Θα παρακολουθήσει κανείς τα φετινά Όσκαρ;
Την ώρα που η προσοχή του κοινού στα Όσκαρ φαινόταν να φτάνει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, ο Γουιλ Σμίθ ξεσπάθωσε με ένα ιστορικό χαστούκι, πέρυσι. Το χαστούκι του Σμιθ δεν βοήθησε τόσο πολύ τα νούμερα τηλεθέασης της περσινής τελετής, ήταν η δεύτερη λιγότερο παρακολουθούμενη μετάδοση των βραβείων Όσκαρ στην ιστορία, πίσω μόνο από την πανδημία του 2021. Παρ΄όλα αυτά, ξαφνικά, αναζωπύρωσε το γενικό ενδιαφέρον για τα Όσκαρ, και μπορεί να βοηθήσει στην αύξηση της τηλεθέασης της φετινής τελετής.
Το θέμα βέβαια είναι ότι η Ακαδημία ως οργανισμός ταπεινώθηκε από το χαστούκι, αναγνωρίζοντας δικαίως ότι έβλαψε την αξιοπιστία των Όσκαρ, και έτσι έκανε ό,τι μπορούσε τους μήνες που μεσολάβησαν για να διασφαλίσει ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί. Έτσι, αυτή είναι πιθανό να είναι μια ιδιαίτερα ριψοκίνδυνη τελετή από αυτή την άποψη, η οποία μπορεί να απομακρύνει για άλλη μια φορά τους απλούς θεατές που αναζητούν το ακραίο, το «τηλεοπτικό μπαμ», όπως ένα χαστούκι. Έτσι, μακροπρόθεσμα, το γενικό ενδιαφέρον για τα Όσκαρ είναι πιθανό να συνεχίσει την καθοδική του πορεία.
Αλλά υπάρχουν και καλά νέα για όσους πραγματικά τους αρέσει η πολύωρη τελετή. Αφού οι συντελεστές πέταξαν έξω ένα σωρό κατηγορίες για την περσινή τηλεοπτική μετάδοση, φέτος θα μεταδώσουν και πάλι όλες τις κατηγορίες. Επιτέλους δικαιοσύνη για το Όσκαρ Kαλύτερου Σχεδιασμού Κοστουμιών, επισημαίνει ο Guardian.
5. Μήπως είναι πλέον ξεπερασμένη η ιδέα μια «οσκαρικής ταινίας»;
Δέκα χρόνια πριν, το «Argo», το δράμα του Μπεν Άφλεκ για ένα σχέδιο διαφυγής Αμερικανών διπλωματών από το Ιράν την εποχής Ιρανικής Επανάστασης με το πρόσχημα της κινηματογράφησης μιας άθλιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας, κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στα Όσκαρ.
Θεωρήθηκε ως μια μικρή έκπληξη εκείνη την εποχή, αλλά εκ των υστέρων η νίκη του μοιάζει απολύτως προβλέψιμη. Το Argo ήταν μια τέλεια «ταινία για τα Όσκαρ»: Ευθέως καλοφτιαγμένη, αποφεύγοντας να πει οτιδήποτε βρώμικο ή διφορούμενο. Αντίθετα, έδενε έναν τακτοποιημένο χολιγουντιανό φιόγκο σε ένα πολύπλοκο θέμα, χωρίς πολλά πολλά. Και ήταν μια ταινία για τη δημιουργία ταινιών, κάτι το οποίο οι ψηφοφόροι των Όσκαρ τρελαίνονται να βλέπουν.
Στη δεκαετία που μεσολάβησε από το θρίαμβο του «Argo», το κόσνεπτ της ταινίας που κερδίζει το βραβείο καλύτερης ταινίας έχει αλλάξει δραματικά, με νίκες για τολμηρές ταινίες όπως το «Moonlight», το «Parasite» και το «Nomadland».
Αλλά, αν το «Everything All At Once»- μια ιλιγγιώδης, συχνά τρελή ταινία του είδους που τα προηγούμενα χρόνια δεν θα είχε φτάσει ούτε καν κοντά στη λίστα με τις υποψηφιότητες για καλύτερη ταινία, πόσο μάλλον να κερδίσει-θριαμβεύσει φέτος, αυτό θα υποδηλώνει ότι η περσινή νικήτρια ταινία «Coda» είναι η εξαίρεση και ότι οι πιο τολμηρές, πιο παράξενες ταινίες που κερδίζουν μπορεί πλέον να είναι ο κανόνας.