Δύσκολο να κατανοήσει κάποιος την ψυχολογία ή τα κίνητρα κάποιων πρώην εκσυγχρονιστών του Σημίτη που κατέληξαν φαν κλαμπ του Τσίπρα.
Πώς να εξηγήσεις, δηλαδή, ότι άνθρωποι του «προοδευτικού» χώρου, σοσιαλδημοκράτες, αποφάσισαν στα στερνά τους να δώσουν μάχες για να μη χάσουν την καρέκλα ο Σκουρλέτης, η Μεγαλοοικονόμου και ο Τέρενς Κουίκ.
Απορώ, ειλικρινά, με την περίπτωσή τους. Και λέω στα στερνά τους όχι από ηλικιακό ρατσισμό, βέβαια, αλλά επειδή η ματαιοδοξία, η υπαρξιακή αγωνία ή το άγχος για πέντε λεπτά δημοσιότητας υποτίθεται ότι αμβλύνονται μετά τα 60-70.
Δύσκολο να καταλάβεις, τέλος πάντων, πώς βρέθηκαν στο ίδιο φαν κλαμπ η Αντζυ Σαμίου και ο Νίκος Μουζέλης. Μπρούταλ συριζαία η μία, σοφιστικέ σημιτικός ο άλλος. Αυτοί θα σχεδιάσουν τώρα μαζί το μέλλον του Τσίπρα;
Τα 5-6 στελέχη που έστησαν την πρωτοβουλία «Γέφυρα», υπέρ της δημιουργίας μιας ευρύτερης κεντροαριστερής συσπείρωσης γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά, ούτε ιδιαίτερα δημοφιλή στον δημόσιο βίο. Ο Μπίστης, για παράδειγμα. Αν δεν τον είχε διορίσει υπουργό ο Σημίτης δεν θα τον ήξεραν ούτε οι θαμώνες του By the glass.
Αλλά και οι υπόλοιποι δεν εκπροσωπούν -σαν μεγέθη εκλογικής απήχησης ή πολιτικής δύναμης- κάτι παραπάνω από τον οικογενειακό τους κύκλο. Κάποιοι είναι στελέχη της ελληνικής εμπνεύσεως μπλα-μπλαδίστικης Αριστεράς, τύπου «Φίλιον», που έχει ήδη εξαντληθεί σαν δυνατότητα στο εγχείρημα ΔΗΜΑΡ και έκλεισε τον κύκλο της. Η «Γέφυρα» θα ήταν το ανέκδοτο με την Αριστερά και το ασανσέρ, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την έκανε πρωτοσέλιδο.
Οι συμμετέχοντες ισχυρίζονται ότι η αγάπη για την Συμφωνία των Πρεσπών τους ώθησε στη «Γέφυρα». Κατανοητό, αλλά θα αρκούσε και ένας Σύλλογος Φίλων του Ζάεφ, δεν χρειαζόταν τόσα «Ωσαννά» στον ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί δεν το λες «νέα κεντροαριστερά» αυτό που προτείνουν οι «γεφυροποιοί». Δεν γίνεται στην κεντροαριστερά να προσκυνάς τον Μαδούρο και τον Μακρόν ταυτόχρονα. Να τσουβαλιάζεις την Παπακώστα με την Ρεπούση. Να κάνεις «απεύθυνση πλατιού καλέσματος» στη Φώφη και να στηρίζεις τον Πολάκη. Και καλά να κάνει ελιγμούς ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια δύσκολη προσπάθεια να περιορίσει την διαφαινόμενη εκλογική του ήττα, αλλά να παριστάνουν τις Ρουβίτσες κάποιοι που θεωρούσαμε σοβαρούς σημιτικούς, τουλάχιστον ξαφνιάζει.
Αν ο Τσίπρας ήθελε να κάνει μαζί τους την σοσιαλδημοκρατική στροφή είχε χρόνο, τον Σεπτέμβριο του 2015. Αντίθετα, επέλεξε συνειδητά τον Καμμένο, τον διχασμό και τον ακραίο λαϊκισμό.
Κι όμως, παρότι βλέπουν ότι ο Τσίπρας τους φωνάζει τώρα προεκλογικά για να κερδίσει πολιτικό χρόνο και να κάνει το κομάτι του, ορισμένοι από τους «γεφυροποιούς» έχουν γίνει ΣΥΡΙΖολάτρες σε σημείο παροξυσμού. «Κάποιοι χρεοκόπησαν τη χώρα!...» φώναζε προχθές ο Παν Παν σε κανάλι, ξεχνώντας ότι για πάνω από 20 χρόνια ο ίδιος ήταν στο πασοκικό σύστημα.
Δεν θέλω να πιστεύω ότι το προσωπικό βόλεμα κινητοποίησε το εγχείρημα των «γεφυροποιών». Βέβαια δεν ξεχνώ ότι η Αριστερά τρελαίνεται για ρουσφέτια και θεσούλες. Ο Κώστας Τσουκαλάς και η Μυρσίνη Ζορμπά (πρώην σημιτικοί) πρώτοι απαίτησαν θέσεις και υπουργείο για τη μεταγραφή τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που λειτουργεί με όρους εταιρείας συμφερόντων, ξέρει να προσελκύει απελπισμένους, ακόμη και στην προ ήττας εποχή. Δείτε τι συνέβη στην περίπτωση Μωραϊτη και Τόλκα.
Οπως επίσης φαντάζομαι ότι ο Τσίπρας είναι ικανός να έχει τάξει σε πέντε-έξι το Επικρατείας ή την θέση Επιτρόπου και να έχουμε μαλλιοτραβήγματα!