Είναι μόνο η ξετσιπωσιά και ξεδιαντροπιά που έχουν στο DNA τους, ή τους έχει έρθει και ...ντουβρουτζάς από την ανασφάλεια και αγωνία που τους έχει καταλάβει εν όψει εκλογών;
Γιατί, πώς αλλιώς εξηγείται ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του (αν και όχι ολόκληρο, για να λέμε την αλήθεια...), από την 4ετή συνεργασία τους με τους ακροδεξιούς ψεκασμένους του Καμμένου, από την αγαστή κοινοβουλευτική (αλλά και... δικαστική) σύμπλευση τους με τους ναζιστές Χρυσαυγίτες, ξαφνικά να το γύρισαν στην «απεύθυνση ενός πλατιού καλέσματος» στις «προοδευτικές δυνάμεις», για μην έρθουν στα πράγματα οι... ακροδεξιοί νεοφιλελεύθεροι;
Κι’ όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη -ευρωεκλογές, γαρ...
Και να’ σου «Μέγαρα», και να’ σου «Γέφυρες», και να’ σου... προσκλητήρια «νεκρών» και σεσηπότων, μποναμάδες υπουργείων σε... ανανήψαντες «γερμανοτσολιάδες» και υβριστές (μέχρι προχθές, διάολε!) τους. Ελάτε, γιατί χανόμαστε...
Και καλά, ας πούμε ότι οι τριτοκλασάτοι προστρέχοντες, σπεύδουν λόγω πολιτικής ανυπαρξίας, ελπίζοντες ότι τα 15 λεπτά δημοσιότητας θα τους εξασφαλίσουν κάποιο, υποτυπώδες έστω, ρόλο κομπάρσου στις «εξελίξεις» που ονειρεύονται. Θα λειτουργήσει ως αντίδοτο της απελπισίας και της κατάθλιψης που έχουν περιέλθει.
Αλλά, ο κόσμος; Οι ψηφοφόροι; Γιατί, ας μην γελιόμαστε, σ’ αυτούς στοχεύει η «απεύθυνση» του πρωθυπουργού, αυτούς θέλει να γητεύσει ο κ. Τσίπρας. Για να σταματήσουν να λακίζουν από την «πρώτη φορά...», αν όχι για να παραπλανηθούν και να την ξαναψηφίσουν οι εκατοντάδες χιλιάδες κοψοχέρηδες.
Οι κοινωνίες, θέλουν τον χρόνο τους για να διαμορφώσουν απόψεις και υιοθετήσουν στάσεις και επιλογές. Το διαπιστώνουν οι δημοσκοπήσεις, το επιβεβαιώνουν και οι κοινωνιο-ψυχολόγοι. Το εκλογικό σώμα, χρειάστηκε έξη χρόνια κρίσης, για να γυρίσει την πλάτη στο παλιό πολιτικό κατεστημένο. Η «επικαιρότητα», πολύ λίγο το επηρεάζει. Απόδειξη, ότι μετά το αλλοπρόσαλλο και καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του ‘15 που λίγο έλλειψε να ρίξει την χώρα στον γκρεμό, ξαναψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, έστω και πιο επιφυλακτικά, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Του έδωσε μιαν ακόμη ευκαιρία.
Την οποία, όμως, όχι μόνο δεν εκμεταλλεύθηκε θετικά και προς την σωστή κατεύθυνση η κυβέρνηση, αλλά την εξέλαβε με οίηση και ως πολιτικό... γαϊδουρόδεμα για τις επόμενες τετραετίες. Ψέμματα, προκλητικά επαναλαμβανόμενες «αυταπάτες», καταστροφικές πολιτικές υπερφορολόγησης για να μπορεί κάθε τόσο να μοιράζει... χαρτζιλίκια υποπολλαπλάσια των όσων είχε αφαιμάξει με τους φόρους, αποδιάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους, καθεστωτική υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών, ερασιτεχνική εξωτερική πολιτική και πάει λέγοντας.
Ο κόσμος τα βίωσε επώδυνα και σε απελπισία όλα αυτά τα «επιτεύγματα». Θύμωσε με την απροκάλυπτη υποτίμηση της νοημοσύνης του, φούντωσε με την εγκληματική επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης πάνω σε πνιγμένους στην Μάνδρα και απανθρακωμένους στο Μάτι, μάνιασε με την χυδαιότητα του Τσίπρα στους άστεγους «μα, και να σας δώσω βοηθήματα και επιδόματα, θα... τα φάτε!». Φασούλι το φασούλι, γέμισε το σακούλι της απαξίωσης, της αποστροφής προς τον ξεδιάντροπο κυβερνητικό θίασο. Ήρθε και η απάτη της «καθαρής εξόδου», κόλλησε με την κακιά και -κυρίως-μικροκομματικής ωφελιμιστικής σκοπιμότητας συμφωνία των Πρεσπών και το επικοινωνιακό περιτύλιγμα μιας χαμένης αναιτίως 5ετίας σκίστηκε.
Αυτό που επιδιώκει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι να... ξεχαστεί ότι κυβερνάει πέντε ολόκληρα χρόνια και να μην επιχειρηθεί καν ο καταστροφικός κυβερνητικός απολογισμός του. Θέλει να ξαναγυρίσουμε στις παλιές... κόντρες του τύπου «φως- σκότος», «προοδευτικές δυνάμεις- συντήρηση», πασχίζει να πείσει πως η ΝΔ είναι... ακροδεξιά (ποιοι, αυτοί συνεργάστηκαν με τον Καμμένο και «εξυπηρετούν» με το αζημίωτο της ΧΑ!), και το ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝ.ΑΛ, έστω...) έρμαιο του Μητσοτάκη.
Προσπαθεί να το διαλύσει, το συκοφαντεί (αφού απέτυχε να το προσεταιριστεί), μαζεύει τα άνευ αντικρίσματος απολειφάδια του μπας και κοροϊδέψει ψηφοφόρους του. Τρικυμία εν κρανίω...
Ο κόσμος έχει πλέον 5ετή πείρα από τα καραγκιοζιλίκια, τα ψέμματα, τις αναξιοπρέπειες, το αντιδημοκρατικό αμοραλισμό του κ. Τσίπρα. Οι φιγούρες του τις τελευταίας στιγμής, οι απελπισμένες παρακλήσεις και... «απευθύνσεις», δεν αποτελούν παρά απόδειξη ντουβρουτζά, εν όψει ενός τέλους μιας θλιβερής εποχής...
* Ντουβρουτζάς: (αργκό) «Κεραμίδα στο κεφάλι». Έκφραση που έχει χρησιμοποιήσει και ο Πολάκης στην Βουλή...