Δεν νομίζω να υπάρχει αντίστοιχο παράδειγμα (τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο) όπου τρεις υπουργοί (εκ των οποίων οι δύο σε κορυφαία υπουργεία -Άμυνας και Εξωτερικών) να τσακώνονται -λυπάμαι που το λέω- με όρους συμμορίας.
Τα sms του Καμμένου στον Κοτζιά («αλήτη, θα σε τελειώσω») και η αδιανόητη συμπεριφορά του Πολάκη, που μαγνητοφωνεί στην ψύχρα και απειλεί τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας, μόνο θλίψη και οργή μπορούν να προκαλέσουν σε κανονικούς πολίτες. Προφανώς, στα εκδοροσφαγεία της επικράτειας μπορεί να προκαλεί ενθουσιασμό, αλλά στους κανονικούς ανθρώπους μάλλον φέρνει εμετό.
Το παράδοξο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση, που αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερά, μάλλον πρέπει να είναι σε σύγχυση, γιατί η κανονική Αριστερά συμπεριφέρεται εντελώς διαφορετικά. Τουλάχιστον η Αριστερά που γνώρισα εγώ στα νιάτα μου, γιατί η σημερινή Αριστερά φέρνει πιο πολύ σε Μαδούρο και σε συμμορίες συνοικιακών νταήδων, παρά σε αριστερούς.
Δεν μπορώ να ξέρω τι σκέφτονται στο Μαξίμου ή πώς αισθάνονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Νίκος Φίλης (και κάποιοι άλλοι που σέβονται ακόμη το παρελθόν τους), αλλά αυτές οι συμπεριφορές -σε καθημερινή βάση πλέον- διώχνουν και τους τελευταίους «νοικοκυραίους» που πίστεψαν κάποτε στο «πρώτη φορά Αριστερά».
Γιατί αν υποθέσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ χρεοκόπησαν τη χώρα, το παράδειγμα που δίνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πολύ χειρότερο.
Μια κυβέρνηση χωρίς αρχές, βαριά κυνική και αδίστακτη, που για να μείνει στην εξουσία είναι ικανή να κάνει τα πάντα. Από το να μαζέψει ό,τι πιο χυδαίο και παρασιτικό ξέβρασαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και οι ΑΝΕΛ, έως να συναγελάζεται χωρίς καμία αναστολή με έναν γαλαξία κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που λεηλάτησαν διαχρονικά τη χώρα.
Νομίζω ότι στο τέλος αυτής της αδίστακτης πορείας για να κατακτήσει πραγματικά την εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να ρίξει στην πίστα και τη Μιμή του. Με ή χωρίς αστρολόγους και μάγους...