Δεν ξέρω αν η κυβέρνηση το έχει καταλάβει, αλλά έχω την υποψία ότι όλα αυτά τα αλισβερίσια που έγιναν στη Βουλή με τους «δανεικούς» βουλευτές, με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, προκαλούν ανατριχίλα στους σκεπτόμενους ψηφοφόρους. Για το τι θα γινόταν στην περίπτωση που η χώρα έπεφτε στο δόκανο της απλής αναλογικής.
Φανταστείτε μια Βουλή όπου θα έμπαινε ο κάθε ψεκασμένος ή τυχοδιώκτης και γέμιζε το Κοινοβούλιο με μικρά κόμματα και βουλευτές χωρίς ειρμό και κυρίως χωρίς αρχές και ηθική. Φανταστείτε ένα Κοινοβούλιο γεμάτο ημίτρελους, αδίστακτους αριβίστες, κλόουν ή βλαμμένους. Πήραμε, άλλωστε, μια γεύση όλων αυτών των πολιτικών ζόμπι, που πουλούν ηθική, παριστάνουν τους σωτήρες του έθνους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα 7.000 ευρώ συν τις ευκολίες που διασφαλίζει η βουλευτική έδρα. Δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη για να σε πιάσει κατάθλιψη με όλα αυτά που είδαμε τις κρίσιμες ημέρες με τις γνωστές ψηφοφορίες. Εδώ, τώρα που υποτίθεται ότι λόγω του δικομματισμού έχουμε ισχυρά κόμματα και δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη. Πολύ περισσότερο στην περίπτωση της απλής αναλογικής θα γινόταν το έλα να δεις, αφού θα γεμίζει το Κοινοβούλιο με Σώρρες και ό,τι άλλο φαντάζεται κανείς.
Η Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση έκανε κάποια βήματα λόγω των ισχυρών κυβερνήσεων και των εκλογικών νόμων που διασφαλίζουν τη σταθερότητα και παρ' όλα αυτά καταλήξαμε στη χρεοκοπία και στη ζητιανιά στους ξένους. Με ισχυρές κυβερνήσεις διαλύσαμε την παιδεία, την υγεία, την επιχειρηματικότητα. Γενικεύσαμε τη διαφθορά και την παραβατικότητα.
Με την απλή αναλογική θα ήταν σαν να αυτοκτονούμε. Πέρα από το ότι θα γέμιζε η Βουλή με νούμερα και απατεώνες (εντάξει, θα διασκεδάζαμε…), είναι σίγουρο ότι θα ήταν το μεγάλο πάρτι για τους ολιγάρχες. Με πενταροδεκάρες θα είχαν όσες κοινοβουλευτικές ομάδες γούσταραν, θα έριχναν για χαβαλέ τις κυβερνήσεις για να εξυπηρετήσουν τους χορηγούς τους. Μια τέτοια Βουλή δεν θα ήταν Κοινοβούλιο δυτικού τύπου, αλλά χρηματιστήριο συμμοριών όπου θα πουλούσαν και θα αγόραζαν συμβόλαια. Προφανώς, οι οπαδοί της απλής αναλογικής θα μας έλεγαν τις γνωστές αφέλειες περί δημοκρατικότητας και άλλα ανέκδοτα. Είναι άλλο οι καταλήψεις και άλλο να κυβερνάς μια χώρα.
Άκουγα προ καιρού ορισμένους ανιστόρητους βουλευτές της πλειοψηφίας, που δεν μοιάζουν να έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους, ότι άλλες χώρες της Ευρώπης ευημερούν με συμμαχικές κυβερνήσεις. Προφανώς οι Ολλανδοί, οι Δανοί ή οι Βέλγοι έχουν άλλη πολιτική παράδοση και άλλη πολιτική παιδεία. Στην Ιταλία οι κυβερνήσεις συνεργασίας οδήγησαν μια μεγάλη Δημοκρατία και μια μεγάλη βιομηχανική χώρα σε αυτό που είναι σήμερα. Να την κυβερνούν οι αντίστοιχοι ΑΝΕΛ και οι αντίστοιχοι χρυσαυγίτες (με νοοτροπία ΣΥΡΙΖΑ). Τόσο απλά.