Δεν αντέχεται άλλο αυτή η καταρράκωση θεσμών, η παρωδία...«δημοκρατικής» καθημερινότητας!
Και μπορεί κάποιοι να γελάμε με τις γελοιότητες του... συνεργαζόμενου κυβερνητικού θιάσου, αλλά η γλίτσα, η αποφορά, ο συγγνωστός εξευτελισμός κάθε έννοιας δημοκρατικής ευπρέπειας και κανονικότητας μένει. Κολλάει στο πολιτικό σύστημα, δημιουργεί επικίνδυνους μύκητες που σωρεύονται και κινδυνεύουμε να τους βρούμε ως μόνιμα καρκινώματα μπροστά μας «αύριο», όταν οι επιπτώσεις τους θα ξεπερνάνε τις θεραπείες...
Ο μέχρι χθες «τίμιος και ειλικρινής» κυβερνητικός εταίρος, με το που την έπαθε όπως ο βάτραχος που δέχθηκε να περάσει στην απέναντι όχθη τον σκορπιό για να δεχθεί το θανάσιμο χτύπημα του, άρχισε ν’ απειλεί, ν’ αφρίζει και στους επιθανάτιους σπασμούς του βρίζει, απειλεί, καταγγέλλει το... παιδάκι που προεκλογικά διαφήμιζε ότι θα το προσέχει για να μην εκτροχιασθεί το τρένο!
Τσίπρας και Καμμένος, αγκαλιά και «συντρόφια» πανηγύριζαν πως τάχαμου με έβγαλαν από τα μνημόνια και δρομολόγησαν για τα καλά την «κάθαρση» και την πάταξη της διαφθοράς. Και μόλις ήρθε το χτύπημα του σκορπιού, ο βάτραχος στα... τέσσερα είχε ξαφνικά το φως το αληθινό: καταγγέλλει υπουργικές διαφθορές και χρηματισμούς, αποκαλύπτει παραδικαστικά κυκλώματα που κατευθύνονται από το Μέγαρο Μαξίμου, μιλάει για εθνικές προδοσίες. Όλα αυτά, μ’ άλλα λόγια, που χρόνια τώρα καταγγέλλουν αντιπολίτευση και ΜΜΕ. Που πάει να πει πως ο «τίμιος και ειλικρινής» τα’ ξερε, αλλά... τα προσπερνούσε για χάρη της εξουσίας. Και της νομής της...
Το δίδυμο που... «θα μας τάραζε στην νομιμότητα!», κορόϊδεψε το σύμπαν με το περιβόητο... δημοψήφισμα της κωλοτούμπας, εξευτέλισε και χειραγώγησε αισχρά θεσμούς ( Σύνταγμα, Δικαιοσύνη, Ανεξάρτητες Αρχές, Βουλή), επινόησε μια δική του ιδιότυπη... «δημοκρατική λειτουργία», περιφρονώντας την κατοχυρωμένη δημοκρατική καθημερινότητα (που επέζησε, μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις εκάστοτε κυβερνητικές ορέξεις, τραγικά σφάλματα και υστερόβουλες σκέψεις...), όπως άλαλοι βλέπουμε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας τις τελευταίες μέρες με τα παρακμιακά καραγκιοζιλίκια που συμβαίνουν εντός και εκτός Βουλής..
Ο... πολύφερνος Παπαχριστόπουλος αφού είπε, πεσμένος στα τέσσερα, «ναι σε όλα!», κάθε τέσσερις μέρες παραδίδει με... δημοκρατική ευαισθησία την έδρα του, και την πέμπτη μέρα το... αναβάλλει κι’ αρχίζει το μέτρημα πάλι από την αρχή! Να βρουν τρόπους ο Αλέξης και ο Βούτσης να παραμείνει... αρχηγός ο Καμμένος (παραβιάζοντας τον κανονισμό της Βουλής- ποιος νοιάζεται...) για να μην συνεχίσει τις απειλές αποκαλύψεων. Χθες, οριστικά πλέον, κι’ αφού καθυστέρησε γιατί... του χάλασε το αυτοκίνητο, πήγε στον Πρόεδρο της Βουλής με την παραίτηση ανά χείρας, και8 με το που μπήκε στο γραφείο του βγήκε πάλι... με ανά χείρας την παραίτηση! Του ζήτησε ο κ. Βούτσης ακόμη μια ολιγοήμερη παράτα...
Εξωθεσμικά ύποπτα και όζοντα αλισβερίσια, εξαγορές με... την «καλή έννοια» αλλά και την χείριστη, πλαστές εκβιαστικές «πλειοψηφίες», πολιτικές της... γκαζόζας και των WC. Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, η κοινωνία εμβρόντητη και υποταγμένη υφίσταται το... μαρτύριο της μιας ευτελιστικής( θεσμών, δημοκρατίας, κανονικού κράτους) σταγόνας μετά την άλλη. Ο δημόσιος βίος καταρρακώνεται και απαξιώνεται, η δημόσια εικόνα (εντός και εκτός συνόρων...) κουρελιάζεται για πρόσκαιρα μικροκομματικά οφέλη και παιχνίδια ισορροπιών και εξουσίας.
Και το χειρότερο και πλέον, δυνάμει, επικίνδυνο; Η κοινωνία, εν απογνώσει και ηττοπαθής ήδη από την κρίση, εθίζεται σ’ αυτή την νέα «πρώτη φορά αριστερά...» καθημερινότητα, την εκλαμβάνει ανήμπορη ως... κανονικότητα, βουλιάζει και με την μέθοδο του... Μυθριδάτη προετοιμάζεται όλα αυτά να τα καταπιεί ως «φυσιολογικά» και στο μέλλον...
Μια χώρα, ένας λαός σε τέτοια παρακμή και παθητικότητα, δεν έχει καμιά ελπίδα, κανένα μέλλον. Θα συνηθίσει στην σουρεάλ εικόνα της, θ’ αφεθεί να βυθίζεται στην καταβόθρα. Θα χαζεύει... γκαζόζες, θα εξουσιοδοτεί ρίχνοντας λευκή πετσέτα τον τελευταίο τυχάρπαστο να την διαφεντεύει...
Το επειγόντως ζητούμενο, δεν είναι η... πλάκα και τα επιθεωρησιακά χάχανα, η δολερή απάθεια την οποία ποτίζει και λιπαίνει μεθοδικά το κυβερνητικό τσούρμο για να αποχαυνώνει την κοινωνία ώστε νακάνει ανενόχλητο την «δουλειά» του.
Ασχολούμεθα με τους Παπαχριστόπουλους (και είναι και ο πλέον ανώδυνος γραφικός, ο τάλας...), αντί να πανικοβαλλόμαστε και να πιέζουμε για σχέδιο ανάταξης της οικονομίας που καταρρέει, για νέο αποτελεσματικό παραγωγικό μοντέλο, αντί ν’ απαιτούμε οργισμένοι σεβασμό θεσμών και δημοκρατικής τάξης.
Τούτο δω το κυβερνητικό τσούρμο, νοιάζεται για την εξουσία και την μετεκλογική επιβίωσή του.
Η κοινωνία, ας νοιαστεί για ο μέλλον της. Και την δημοκρατία.