Δεν νομίζω να υπάρχει στον πλανήτη δημοκράτης που να μην αισθάνεται θυμό, αηδία και αποστροφή γι’ αυτό το παρανοϊκό και αδίστακτο καθεστώς του Μαδούρο στη Βενεζουέλα.
Ένας πρώην οδηγός του ΚΤΕΛ Βενεζουέλας, εντελώς αστοιχείωτος, με σωματότυπο Πολάκη, εντελώς ακατοίκητος ανθρωπολογικά, που μέσα από τις χαοτικές «καραμπόλες» μιας εγκληματικής αριστεροφασιστικής γραφειοκρατίας βρέθηκε να κυβερνάει μια χώρα.
Εντάξει, θα πει κανείς, πρόκειται για μια πολιτική και κοινωνική μπανανία της λατινικής Αμερικής, μιας ηπείρου δηλαδή που εδώ και δύο αιώνες οι κοινωνίες λειτουργούν με όρους συμμοριών τύπου Μεντεγίν και τώρα δειλά-δειλά προσπαθούν να ανακαλύψουν τη δημοκρατία.
Η γενιά μου θεοποίησε το καθεστώς Κάστρο, που στην πορεία αποδείχθηκε μια στυγνή και αδίστακτη δικτατορία, όπου οι κομμουνιστές αντικατέστησαν τον διεφθαρμένο Μπατίστα και στο τέλος κατέληξαν χειρότεροι από αυτόν. Απλώς, ο Κάστρο κοινωνικοποίησε τη μιζέρια, την κρατική αυθαιρεσία και τη διαφθορά.
Η γενιά μου ηρωοποίησε και τον Τσε Γκεβάρα, που αν είχε ριζώσει κάπου θα είχε στείλει κόσμο και κοσμάκη στον αγύριστο.
Η ευρωπαϊκή Αριστερά, πλην των διάφορων λαϊκιστών τύπου Μελανσόν, τα έλυσε αυτά τα ζητήματα από τη δεκαετία του '80 και πήγε με τον Μιτεράν.
Ο φουκαράς ο Ρεζί Ντεμπρέ, που κατηγορήθηκε ότι κατέδωσε τον Τσε, γύρισε στη Γαλλία και μετά αποκήρυξε όλους αυτούς που στο όνομα της «επανάστασης» διέπραξαν εγκλήματα.
Όλη η πολιτισμένη Ευρώπη θέλει να τελειώνει με τον εγκληματία Μαδούρο και οι μόνοι που τον στηρίζουν είναι ο Ερντογάν και ο Πούτιν. Δύο ηγέτες που κινούνται στα όρια της εγκληματικής οργάνωσης.
Α, ξεχάσαμε και τον Σκουρλέτη, τον Κατρούγκαλο, τον Παπαδημούλη, την Κούνεβα, τον (δημοκράτη) Κούλογλου και τον σύντροφο Αλέξη, που δεν λέει λέξη, αλλά αφήνει τους άλλους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά.
Μπορεί να μαζεύει τα διάφορα ρετάλια του ΓΑΠ, να μας παραμυθιάζει για τη νέα Κεντροαριστερά, αλλά για τον Μαδούρο λέξη. Μέχρι και βέτο βάζει στην Ευρώπη για να μην ενοχλήσουν τον Νικολάς τον Μαδούρο.
Και επειδή δεν είμαστε κουτοί, το μυαλό μας πάει αλλού για τη μούγκα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη.
Μήπως -λέμε τώρα- η μούγκα του ΣΥΡΙΖΑ κρύβει τίποτα προεκλογικά νταραβέρια τύπου Ποδέμος και έχει πέσει αφωνία στην κυβέρνηση;
Γιατί αν υπάρχουν προεκλογικά χαρτζιλίκια, μάλλον δεν μπορούν να πουν κουβέντα...