Απομένει ν’ αποδειχθεί αν ισχύει αυτό που λένε οι παλιές καραβάνες στην πολιτική...
Πως, δηλαδή, τους εκλογείς-πελάτες δεν μπορείς ποτέ να τους θεωρήσεις δεδομένους: άπαξ και αρπάξουν ότι τους πετάξεις, σ’ ευχαριστούν και... πάνε στον επόμενο γητευτή ψήφων! Να μαζέψουν κι’ απ’ εκείνον ...ότι έχει ευχαρίστηση!
Εκτός κι’ αν τους αφήσεις να προσδοκούν ότι αν δεν σε «προδώσουν», όλο και κάτι θα βρεις μετά τις κάλπες να τους πετάξεις...
Ο κ. Τσίπρας, προχωράει σύμφωνα με τον σχεδιασμό του. Μας «έβγαλε από τα μνημόνια» (αλλά τα μνημόνια, πεισματάρικα, δεν βγήκαν από πάνω μας...) υπέγραψε τις Πρέσπες (όπως είχε δεσμευθεί, επ’ ανταλλάγματι, στους όψιμους δυτικούς φίλους του...) και προχωράει με βήμα ταχύ το «κοινωνικό πρόγραμμά του»:
Αύξησε τον κατώτατο μισθό, θα μπουρδουκλώσει με κάποιο τρόπο τις 120 δόσεις, θα κάνει (και πάντως θα εξαγγείλει) προσλήψεις στο δημόσιο, θα κογιονάρει παπάδες και τσιφλικούχο-δεσποτάδες, θα καμωθεί ότι... εκδημοκράτισε το σύνταγμα (και πάντως το προσπάθησε στο πλαίσιο της λαϊκίστικης του αντίληψης περί Δημοκρατίας...), θα συνεχίσει ν’ αποδομεί ότι απέμεινε από τα μικρά κόμματα και να εμπορεύεται τα υλικά κατεδάφισης.
Και θα πάει σ’ εκλογές, έχοντας κάνει το «καλύτερο» απ’ όσα έχει μάθει στο κουρμπέτι ως αντιπολίτευση, και τώρα ως κυβέρνηση...
Ξελαρυγγιάζονται αντιπολίτευση και «βοθροκάναλα» να λένε και ν’ αποδεικνύουν ότι ή «αύξηση» που ανήγγειλε στο υπουργικό συμβούλιο (καταχειροκροτούμενος, σε replay των παλιών,καλών σοβιέτ- θέαμα κι’ αυτό!) όχι μόνο προβλέπεται από νόμο των προηγούμενων «Γερμανοτσολιάδων» κι’ έπρεπε να έχει δοθεί... πριν τρία χρόνια, αλλά και ότι στην τσέπη τους οι «κατώτατοι» δεν θα βάλλουν σχεδόν τίποτε! Από το 70άρι που αναγγέλθηκε, κρατήσεις και φόροι (ιδίως με την μείωση του αφορολόγητου σε 10 μήνες...) δεν αποκλείεται τελικά να... χάσουν κι’ όλας! Ας πούμε, με την αύξηση, κάποιοι που σήμερα δεν πληρώνουν φορολογία εισοδήματος, από 1/1/2020 θα πληρώσουν κάνα 700αρι! Από τα 1000 που θεωρητικά θα πάρουν...
Και το... colpo grosso: τις «αυξήσεις» που αποφάσισε το κράτος (αντί να επιτρέψει τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις των συλλογικών συμβάσεων, όπως επιμένουν τα συνδικάτα-και ισχύει σ’ ολόκληρη την Ευρώπη...), δεν θα τις... πληρώσει ο δημόσιος κορβανάς, αλλά οι ιδιώτες εργοδότες! Μ’ ότι αυτό συνεπάγεται για μια οικονομία τελματωμένη, με αρνητική παραγωγικότητα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Τα χρήματα που θα δώσουν οι ιδιώτες εργοδότες, στο μεγαλύτερο μέρος τους θα... πάνε στα δημόσια ταμεία, μέσω φόρων και εισφορών, και κατά ένα μεγάλο μέρος θα... χρηματοδοτήσουν τις προσλήψεις που σχεδιάζει στο δημόσιο η κυβέρνηση! Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια!
Ο κ. Τσίπρας, ποντάρει στο ότι μέχρι... να πάρουν χαμπάρι οι «πελάτες» τον τελικό απολογισμό των «αυξήσεων», με τις φορολογικές δηλώσεις στο πρώτο τρίμηνο του ‘20, θα έχουν γίνει οι εκλογές, με αυτόν προβαλλόμενο ως «ευαίσθητος φιλολαϊκός” ηγέτης. Μετά τις κάλπες, τρέχα γύρευε...
Το «πακέτο», είναι όμορφα και ωραία αμπαλαρισμένο. Δημιουργεί πρόσκαιρες εντυπώσεις ικανοποίησης και προσδοκίες εκλογικής «ευγνωμοσύνης» από πλευράς χαμηλόμισθων του ιδιωτικού τομέα.
Και, η αλήθεια είναι, ότι και η αντιπολίτευση έχει κατ’ ανάγκην περιορισμένα όπλα. Να βγει και να πει ότι... είναι κατά και δεν ψηφίζει τις «αυξήσεις»; Σε μια κατηγορία της κοινωνίας που και το +20άρικο στον μηνιαίο προϋπολογισμό είναι υπόθεση; Σε ανθρώπους εξαθλιωμένους και «εξαρτημένους» κατά την κυβερνητική σκηνοθεσία σε εφ’ άπαξ επιδόματα-χαρτζιλίκι; Ή να υποκύψει στον λαϊκισμό και να... πλειοδοτήσει σε υποσχέσεις που γνωρίζει ότι δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν;
Η κυβέρνηση, εξ άλλου, φρόντισε την... φιέστα των «αυξήσεων» να την δώσει σ’ ένα σκηνικό αναιτιολόγητης και καθαρά επικοινωνιακής «αισιοδοξίας». Την ίδια μέρα που οι υπουργοί... χειροκροτούσαν τον πρωθυπουργό τους για τη φιλολαϊκή μεγαθυμία του, φρόντισε να ρίξει και ένα ακόμη πυροτέχνημα: αυτό της.... «καθαρής εξόδου» στις αγορές! Για πενταετές, όχι δεκαετές ομόλογο (για όσους καταλαβαίνουν τη διαφορά) και με επιτόκιο 3,6%, όταν η Πορτογαλία το αντίστοιχο το παίρνει με με σκάρτο 1%...
Ο κ. Τσίπρας, θα προκηρύξει εκλογές σε χρόνο που θα κρίνει ότι η ζημιά που θα υποστεί θα είναι η μικρότερη. Το λογικότερο, για τους σχεδιασμούς του, Σεπτέμβριο- Οκτώβριο. Να έχουν «εμπεδωθεί»και τα... φιλολαϊκά του μέτρα («αυξήσεις», 120δόσεις, «κόκκινα δάνεια», προσλήψεις και... υποσχέσεις προσλήψεων κ.λ.π.), να έχουν... ψηθεί όσοι αποδέκτες τους έχουν προδιάθεση να «ψηθούν». Και να συνεχίσουν ν’ αποδυναμώνονται (όπως ελπίζει και μεθοδεύει...) τα ενδιάμεσα κόμματα, αλλά και -από την άλλη πλευρά - να ενισχύονται οι εκείθεν της δεξιάς ακροδεξιοί σχηματισμοί...
Θα... «ξανατσιμπήσει» ο εν απογνώσει ψηφοφόρος -προσκυνητής του «δωσ’ ημίν σήμερον»; Θα αναβιώσει η συμπεριφορά του ψηφοφόρου- πελάτη, όπως τον περιγράφουν οι παλιές καραβάνες, και θα εκπλαγεί ο κ. Τσίπρας; Ή δειλοί, μοιραίοι κι’ άβουλοι αντάμα, θα συνεχίσουμε να προσμένουμε κάποιο «θάμα»;