Μπορεί, τελικά, ο κ. Παπαγγελόπουλος ν΄ αποδειχθεί... και προφητικός και μαρτυριάρης!
Και η υπόθεση Novartis, να ανακηρυχθεί πράγματι στο «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους!»
Σημασία έχει, βεβαίως, τι εννοεί με το «σκάνδαλο» και με το «κράτος». Ο... ρέκτης αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, προφανώς αναφερόταν σε πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο των «άλλων», όταν εκείνοι κουμάνταραν το κράτος. Αυτό τον βόλευε. Κι’ αυτό μεθόδευε.
Σήμερα, πλέον, η όζουσα υπόθεση της Novartis, αναδεικνύεται όντως στο μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο. Αλλά αυτής της κυβέρνησης, που κυβερνάει το συγκεκριμένο «κράτος» όπως πάει να το στήσει, στην απεγνωσμένη προσπάθειά της εκτός από την διακυβέρνηση, να κατακτήσει (για να κατσικωθεί σ’ αυτήν...) και την πολυπόθητη απόλυτη και ανεξέλεγκτη «εξουσία», κατά πως την οραματίζεται η δακρύβρεκτη κ. Μπαζιάνα...
Κατά μία (διόλου περίεργη...) ιστορική συγκυρία, Novartis και «Μακεδονικό» ακολουθούν μια παράλληλη διαδρομή. Την πρώτη, την προετοίμαζε η κυβέρνηση από καιρό (οι φανατικοί αναγνώστες του «Documento», το γνωρίζουν καλά...), και μεθόδευε να την ξεφουρνίσει την κατάλληλη στιγμή, ως προεκλογικό επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Αλλά, τον Μάρτη του ‘18, «έσκασαν» τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, που δεν τα περίμενε η κυβέρνηση, κι’ αποφάσισε εσπευσμένα να... ρίξει στην πολιτική πιάτσα για αντιπερισπασμό το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους».
Αν είχε τον χρόνο να εφαρμόσει τον σχεδιασμό της με μεγαλύτερη άνεση, όπως αρχικά μεθόδευε, θα τα είχε καταφέρει καλύτερα. Μέσα στην βιασύνη της, όμως, λόγω συγκυρίας, ξαμόλησε το «σκάνδαλο» με ατέλειες και παραλείψεις, πρόχειρους κατεπείγοντες χειρισμούς που τελικά και αποκάλυψαν σ’ όλο τους το μεγαλείο τις ύποπτες και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις της...
Τώρα που μπήκαμε στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, με πρώτη πιθανή «λακκούβα» (κυρίως για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της κυβέρνησης...) την επικύρωση της συμφωνία των Πρεσπών, ξαφνικά και άτσαλα η «πρώτη φορά...», ξαναρίχνει στο πολιτικό σκηνικό την Novartis, που πέρα από αποπροσανατολισμό τυ κόσμου από το «Μακεδονικό», την βολεύει κι’ όλας για να σύρει «λασπωμένους» τους αντιπάλους της μέχρι τις κάλπες.
Α, και «να χώσει κανέναν στην φυλακή, για να κερδίσει τις εκλογές...» κατά τον χρησμό του μάντη Πολάκη. Αν δεν μπορεί τον Γεωργιάδη ή τον Σαμαρά, ας είναι και ο Μανιαδάκης. Βολεύει και... το επώνυμό του για να αναστηθούν τα αντιδεξιά αντανακλαστικά του πυρήνα της εκλογικής πελατείας του ΣΥΡΙΖΑ!
Οι παρεμβάσεις Πολάκη, που με... «Χίτηκη» νοοτροπία δακτυλοδεικτεί και απειλεί δικαστικούς λειτουργούς και προστατευόμενους μάρτυρες (μωρέ, που τους ξέρει;), σίγουρα αποκαλύπτει την απολυταρχική νοοτροπία και τον καθεστωτισμό αυτής της κυβέρνησης, το στήσιμο -όχι μόνο την ανοχή- κανονικού παρακράτους. Και εκ των πραγμάτων, οι επί σκοπό μεθοδεύσεις της κυβέρνησης (γιατί τον Πολάκη, τον χρησιμοποιούν ως... χρήσιμο «δόρυ», γι’ αυτό και τον καλύπτει ο Τσίπρας) απειλούν θεσμούς και την ίδια την Δημοκρατία.
Αλλά, για να στηθεί παρακράτος, για να υπάρξει πολιτικό-δικαστική μεθόδευση και εκβιασμός, κατά πως καταγγέλλει σύσσωμη η αντιπολίτευση, για να χορέψουν την «θεσμική εκτροπή» που καταγγέλλει η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων χρειάζονται και καλεί τον πρωθυπουργό να την αποτρέψει και τώρα και στο μέλλον, χρειάζονται... δύο!
Η οξύτατη ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών- Εισαγγελέων, είναι αναντίρρητα χρήσιμη και επιβεβλημένη. Αλλά το συγκεκριμένο συνδικαλιστικό όργανο (γιατί τέτοιο είναι), μήπως θα έπρεπε να ψέξει όχι μόνο τον συγκεκριμένο Πολάκη με τις αντιθεσμικές και αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις, αλλά να εγκαλέσει -με όποιο πρόσφορο και θεσμικά προβλέψιμο τρόπο- και συγκεκριμένους δικαστικούς λειτουργούς που εμπλέκονται στην υπόθεση Novartis;
Γιατί, από όλες αυτές τις... διαπλεκόμενες και αντιδημοκρατικές συμπλεύσεις πολιτικής και δικαστικής εξουσίας (δύσμοιρε Μοντεσκιέ...), αυτό που μένει στον απλό πολίτη, και είναι ολέθριο, είναι η εντύπωση ότι τελικά δεν μπορεί να έχει καμιά εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη, το ύστατο καταφύγιο προστασίας του! Και μια τέτοια εντύπωση, πέρα από καταστροφική, είναι και άδικη για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων λειτουργών της Θέμιδας!
Ας πούμε, η αρμόδια εισαγγελέας που αναγόρευσε τον κ. Μανιαδάκη σε «προστατευόμενο μάρτυρα», αποδεικνύεται ότι γνώριζε ότι ο συγκεκριμένος βαρύνεται με κατηγορίες για... εμπλοκή και ανάμειξη στην υπόθεση! Και παρά το γεγονός ότι ο νόμος απαγορεύει ρητά σε τέτοιο ύποπτο να δοθεί η προστασία του «μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος», του τον έδωσε! Καίτοι άλλος «προστατευόμενος μάρτυρας» τον είχε «καρφώσει» πριν καν κληθεί από την εισαγγελέα!
Ένα χρόνο πως... εκινείτο η αρμόδια δικαστική λειτουργός; Που γνώριζε και τις κατηγορίες εναντίον του «προστατευόμενου» Μανιαδάκη, αλλά και τις συχνότατες επισκέψεις του στο εξωτερικό- χωρίς ποτέ να «υποψιαστεί» ότι ενδεχομένως να την... κοπανούσε; Γιατί τώρα, σχεδόν ένα χρόνο μετά, και μετά τις πληροφορίες ότι του ζητήθηκε να δώσει «στοιχεία» για χρηματισμό Σαμαρά, Γεωργιάδη και Στουρνάρα και αυτός αρνήθηκε (για τους όποιους λόγους- αδιάφορο...) να τον... μπουζουριάσουν στο αεροδρόμιο παραμονές πρωτοχρονιάς;
Είναι, λοιπόν, άδικες οι υποψίες (και του κόσμου...) της αντιπολίτευσης, ότι πρόκειται για στημένο εκβιασμό, με «πολιτικό-δικαστική» συνέργεια που συνιστά «θεσμική εκτροπή;
Εδώ που έφθασαν (τα έφθασε, δηλαδή, η σε πανικό και αμηχανία κυβέρνηση με την βοήθεια «πρόθυμων» λειτουργών...) τα πράγματα, μόνη λύση είναι την υπόθεση ν’ αναλάβει από δω κι’ εμπρός Ειδικός Εφέτης Ανακριτής, κοινής διακομματικής εμπιστοσύνης (έτσι καταντήσαμε!), και όποιες κατηγορίες εναντίων όποιων πολιτικών προσώπων διατυπωθούν τελικά, να είναι στηριγμένες σε αδιάσειστα στοιχεία, και όχι... οσφυοκάμπτες αμφιλεγόμενους «κουκουλοφόρους» μάρτυρες!
Και κάποιες... «μικρολεπτομέρειες» σχετικές με την πορεία διερεύνησης της υπόθεσης: εδώ και πάνω από έξη μήνες, η αρμόδια εισαγγελέας διέταξε ( και προβλήθηκε πανηγυρικά από... επίσημα και περιθωριακά κυβερνητικά έντυπα) το άνοιγμα των λογαριασμών των εγκαλουμένων πολιτικών στη υπόθεση. Οι λογαριασμοί ανοίχθηκαν. Και... δεν βρέθηκε τίποτε-αλλιώς οι καθ΄ων ο έλεγχος, θα είχαν διωχθεί. Γιατί δεν έγινε καμιά δημόσια ανακοίνωση, να φύγει η ρετσινιά από τα πολιτικά πρόσωπα;
Κι’ ακόμη: το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να χαρακτηρίσει «τυπική διαδικασία» τον εκβιασμό (όπως ο ίδιος τον χαρακτηρίζει) στον Μανιαδάκη να «δώσει» Σαμαρά, Στουρνάρα και Γεωργιάδη, και αρνείται την οποιαδήποτε «υπόδειξη» στο έργο των αρμοδίων. Ναι πράγματι, δεν... «του ταιριάζουν» του ΣΥΡΙΖΑ τέτοιες σκοτεινές μεθοδεύσεις...
Κι’ ας έχει αποκαλυφθεί (από τον ίδιο τον πρώην υπουργό) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε «πλησιάσει» τον κατηγορούμενο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και του πρότεινε να«καρφώσει» τον Βενιζέλο, για να τύχει προνομιακής μεταχείρισης στην Προανακριτική! Όπως έχει επίσης αποκαλυφθεί ότι και στον προφυλακισμένο Γ. Παπαντωνίου είχε υποσχεθεί «προσγείωση στα μαλακά», με αντάλλαγμα να «δώσει» τον Κώστα Σημίτη...
Κι με τούτα κι με τ’ άλλα, το αποτέλεσμα (πέραν του χλευασμού και της περιφρόνησης των δημοκρατικών θεσμών-μ’ ότι ολέθριο αυτό συνεπάγεται μακροπρόθεσμα), θα είναι τελικά... οι πραγματικοί ένοχοι για το ΤΕΡΑΣΤΙΟ φαρμακευτικό-ιατρικό σκάνδαλο Novartis (επίορκοι γιατροί, φαρμακοποιοί, στελέχη της επιχείρησης και διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι) να... μείνουν ατιμώρητοι!
Αντίθετα με ότι συνέβη στην υπόλοιπη Ευρώπη και τον κόσμο!
Έτσι είναι, όμως, επί ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν... «δίκαιο», έγινε πράξη!