Αμα ο κόσμος σε πάρει στο ψιλό, μέτρα μέρες!
Στο διαδίκτυο, έγινε γλέντι με το «φιάσκο Ριχάρδος». Από το “αυτόν θα κατεβάσει υποψήφιο δήμαρχο στην Αθήνα- υποψηφιότητα που δεν ξέρει να χάνει!», μέχρι το «ρε Πολάκη, εδώ τον Ριχάρδο δεν βάλατε φυλακή, πώς θα κερδίστε εκλογές;», κι’ από το «χρυσάφι πιάνει ο Αλέξης, χώμα γίνεται...», μέχρι το «την πάτησε με τα Σκόπια, τα’ κανε μούσκεμα με τους παπάδες, έφαγε στα μούτρα τον Ριχάρδο- μήπως να κάνει κανένα εξορκισμό;»!
Αχάριστος ο κόσμος. Με το που ολοκληρώθηκαν “οι πραγματικές πρώτες 100 μέρες του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, μετά το τέλος του μνημονίου τώρα κυβερνάμε εμείς!», όπως διακήρυξε στην Βουλή ο πρωθυπουργός, κι’ άρχισαν τις μεμψιμοιρίες, έστω πασπαλισμένες με... χρυσόσκονη χιούμορ.
Κι’ όσο θα συνεχίζει να «γράφει μέρες» (μετά τις...100 πρώτες του) στην εξουσία, τόσο θα μεγαλώνει ο περίγελως της κοινωνίας, τόσο θα ξεφτίζει η φτιασιδωμένη με επιμέλεια εικόνα που έφτιαχνε τα... 3,5 χρόνια που κυβερνάει, πριν αρχίσουν οι 100 «πραγματικές μέρες».
Ο ψεύτης και ο κλέφτης, τον πρώτο χρόνο χαίρονται, κατά πως λέει και η λαϊκή θυμοσοφία. Και η «πρώτη φορά αριστερά...», κι’ αν φλόμωσε τον κόσμο στα ψέματα, κι’ αν του έκλεψε τις ελπίδες που με... αυταπάτες του καλλιέργησε. Το τερμάτισε, και τώρα στα στερνά, θερίζει (έστω με καθυστέρηση) τα όσα έσπειρε.
Στην κατρακύλα της απο- νομιμοποίησής και απαξίωσης του στην κοινωνία, ο κ. Τσίπρας μ’ έκδηλα τα σημάδια αμηχανίας και πανικού, ενεργεί σύμφωνα με τον... ορισμό της τρέλας: εξακολουθεί να κάνει τα ίδια και τα ίδια, αναμένοντας κάθε φορά... διαφορετικό αποτέλεσμα. Ή δεν καταλαβαίνει ότι δεν περνάει πια η «δεξιοτεχνία» του, ή δεν είναι σε θέση, δεν ξέρει να κάνει διαφορετική πολιτική.
Με τον... Ριχάρδο, νόμισε ότι βρήκε το«χρυσό φλουρί» για να παίξει το... παιδί του λαού, τον Ρομπέν των Φτωχών που παίρνει από «τις ελίτ” και τα δίνει στους αδυνάτους. Και ταυτόχρονα, πίστεψε ότι η «επιτυχία» (που αποδείχθηκε πρωτοφανής προχειρότητα, αν όχι σε φιάσκο) της αστυνομίας, τον βολεύει μια χαρά «να τρίψει στα μούτρα» του Μητσοτάκη όλες τις... συκοφαντίες που επιμένει να λέει για ανομία, παραβατικότητα, βία, ανασφάλεια της κοινωνίας! Και βγήκε να κατηγορήσει, και μάλιστα επώνυμα, από του βήματος της Βουλής, έναν άνθρωπο τις δραστηριότητες του οποίου ερευνούσε η δικαιοσύνη. Ως, όχι μόνο μη ώφειλε, αλλά και καταστρατηγώντας το Σύνταγμα και την διάκριση των εξουσιών!
Με το... θριαμβικό, «αυτός, που έχει ξεζουμίσει δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας!”, και για να μείνει ο ίδιος, ο «αντιμνημονιακός», απ’ έξω πρόσθεσε «... ιδίως τα πρώτα χρόνια της κρίσης!» Ενώ στα δικά του χρόνια της κρίσης, ο Ριχάρδος... φαλίρισε!
Ο Ριχάρδος, μπορεί τελικά ν’ αποδειχθεί ένοχος για χίλια-δυο πράγματα και να κληθεί, όπως πρέπει, να πληρώσει. Αλλά αυτό δεν είναι δουλειά του... πρωθυπουργού, ο οποίος εκμεταλλεύεται την όποια (θεωρεί ο ίδιος...) ευκαιρία για να κάνει προεκλογικούς επικοινωνισμούς, να δημιουργεί ψεύτικες εντυπώσεις, να κινείται στην δική του «πραγματικότητα».
«Σκάει» τώρα στα χέρια του, και η υπόθεση με τα Σκόπια. Και με τις δηλώσεις Ζάεφ και τις επιμονές του στα αλυτρωτικά, κινδυνεύει ένα εθνικό θέμα που έπρεπε να επιλυθεί, να τιναχθεί τελικά στον αέρα. Πάλι εξ αιτίας του καιροσκοπισμού του κ. Τσίπρα, της εμμονής του στο «εμείς οι καλοί και οι προηγούμενοι οι κακοί!” Το ονοματολογικό, έπρεπε να έχει λήξει από χρόνια. Εθνικισμοί και κοντόφθαλμα κομματικά νιτερέσα, δεν το επέτρεψαν. Τώρα, με την πολιτική αλλαγή στα Σκόπια και την γεωπολιτικής στόχευσης πρεμούρα των ευρωατλαντιστών, παρουσιάστηκε μια ευκαιρία. Την οποία ο κ. Τσίπρας, αντί να την εκμεταλλευθεί εθνικά, επέλεξε με το διαστροφικό μυαλό του να την χρησιμοποιήσει για να... διαλύσει την αντιπολίτευση!
Αντί να μιλήσει με τα άλλα κόμματα, ν’ ακούσει τις δικές τους απόψεις, να διδαχθεί από την πείρα των προηγούμενων, και να καλέσει τον πολιτικό κόσμο να λύσει ένα χρονίζον ζήτημα που είναι εναντίον των εθνικών συμφερόντων, τα έκανε όλα κρυφά, θέλησε να εκμεταλλευθεί προσωπικά ο ίδιος την «λύση» και προς τούτο (συν την ανεξήγητη προθυμία του να «κλείσει» ένα θέμα άρον-άρον, προς χάριν συμμάχων και εταίρων...) έκανε ανεπίτρεπτες παραχωρήσεις από πάγιες « εθνικές κόκκινες γραμμές»!
Με μια διαφορετική μεθόδευση, και με κύριο στόχο την σύνθετη ονομασία erga omnes με μια ανάλογη συνταγματική αλλαγή στην γειτονική χώρα, είναι πλέον ή βέβαιο ότι θα συναινούσε και ο Μητσοτάκης και όλα τα ( κανονικά...) κόμματα στην Ελλάδα. Η αντιπολίτευση, θα του έλεγε έγκαιρα να προσέξει τα επίμαχα και επικίνδυνα θέματα της γλώσσας και της εθνότητας, που είναι βέβαιο ότι μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα μεγαλύτερα από το όνομα, και να αποφασισθεί γι’ αυτά μια εθνική γραμμή.
Αλλά ο κ. Τσίπρας, έτσι κι’ αλλιώς τα ξέρει όλα. Σκέφτεται μόνο κοντόφθαλμα και ωφελιμιστικά, ενεργεί και πολιτεύεται μόνο με βάθος... μέχρι τις εκλογές, κάθε τι το «εθνικό» του προκαλεί αλλεργία, όπως επίσης και η οποιαδήποτε συναίνεση, ακόμη και για κρίσιμα εθνικά ζητήματα.
Κολλημένος ιδεοληπτικός ωφελιμιστής στο «εμείς, οι νέοι, οι καλοί» «οι άλλοι, οι παλιοί, οι κακοί”. Στο εμφυλιοπολεμικό, ψυχωτικό «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν!»
Μόνο που καμιά φορά, οι εμμονές του παρελθόντος και οι ιδεοληψίες του παρόντος, γυρίζουν μπούμερανγκ...