Δεν μπορεί. Κάτι δεν πάει καλά με την κοινωνία μας. Κάτι δεν πάει καλά μέσα στις ίδιες μας τις οικογένειες...
Και δεν είναι η κρίση. Είναι έρπουσα, χρόνια τώρα, παρακμή μας. Ο ευτελισμός και οι περιφρόνηση κάθε αξίας, η μη αντίδραση, η συγκατάβαση σε φαινόμενα διαλυτικά του κοινωνικού ιστού. Που μας οδήγησαν στην απάθεια. Σ’ ένα παθητικό τρόπο ζωής, που κανοναρχείται από την υιοθέτηση και αποδοχή της «άποψης», ότι μας συμβαίνουν όσα μας συμβαίνουν νομοτελειακά, «κι’ εμείς, ε τι να κάνουμε;»...
Μπούκαρε στην Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών, ομάδα 50 φοιτητών (μεταξύ των οποίων και «φοιτητές»...), και εγκλώβισαν επί ώρες 30 πανεπιστημιακούς καθηγητές που συνεδρίαζαν. Κυρίαρχο αίτημά τους να... επανεξετασθεί η απόφαση της Συγκλήτου, με την οποία (απλώς...) «ζητήθηκε» (ευγενικά και με τον προσήκοντα σεβασμό, λόγω φόβου...) από τον Ρουβίκωνα να εγκαταλείψει το «γραφείο» του που έστησε με το έτσι θέλω στο κτίριο της Φιλοσοφικής Σχολής!
«Εδώ φέρατε τον Μητσοτάκη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και δεν θα έρθει ο Ρουβίκωνας;» κατσάδιασαν τους καθηγητές τους τα καλόπαιδα. Πάλι καλά που δεν τους... έχτισαν στον τοίχο, κατά τον συνήθη «σωφρονισμό» των τελευταίων ετών...
Η ομοσπονδία συλλόγων του καθηγητικού και ερευνητικού προσωπικού, λίγο πριν είχε καλέσει την Πολιτεία «να αναλάβει τις ευθύνες τις και να εκτελέσει το συντομότερο το καθήκον της, τα δε αρμόδια όργανα και οι θεσμοί της να ενεργήσουν αποτελεσματικά, προστατεύοντας την πανεπιστημιακή κοινότητα από έκνομες ενέργειες και τον πανεπιστημιακό χώρο από εισβολείς απαιτώντας συγκεκριμένα «να αποχωρήσουν άμεσα τα μέλη της οργάνωσης «Ρουβίκωνας» καθώς και να αποδοθούν πίσω στα Πανεπιστήμια όλοι οι χώροι που παράνομα, αυθαίρετα και χωρίς τη βούληση ή τη συναίνεση της Πανεπιστημιακής κοινότητας έχουν χρόνια καταλάβει οι κάθε είδους καταληψίες σε όλα τα ιδρύματα». Αφελείς αιθεροβάμονες...
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κυρίτσης, κληθείς να σχολιάσει το «μπουκάρισμα» των φοιτητών και την υπέρ Ρουβίκωνα... παρέμβασή τους, έκανε απλά λόγο για «φοιτητικές διαδικασίες», και εξέφρασε την άποψη ότι ,είναι καλύτερα τα θέματα της ακαδημαϊκής κοινότητας, να τ’ αφήνουμε στην ακαδημαϊκή κοινότητα...»! Τι έκτακτος αριστερός ντιλετάντε...
Και καλά ο Κυρίτσης. Συνεπής βουλευτής του κυβερνητικού κόμματος, που έχει... θεσμοθετήσει το γενικό μπάχαλο, οι κατά καιρούς υπουργοί του στην Παιδεία... ποινικοποίησαν την αριστεία, επανέφεραν επισήμως τον κομματισμό στα πανεπιστήμια, μονιμοποίησαν τους «αιώνιους φοιτητές» (άγνωστη έννοια παγκοσμίως!), κατήγγειλαν και κατήργησαν την αξιολόγηση, επανέφεραν τους φοιτητές στην διαδικασία λήψεως αποφάσεων, επανέφεραν το...«άσυλο» για την προστασία και την.. στέγαση στα πανεπιστημιακά κτίρια, αναρχικών, μπαχαλάκηδων, εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου, τρομοκρατών, ναρκεμπόρων, μικροπωλητών και παντός... «κατατρεγμένου»! Κατήργησαν τις εξετάσεις, μείωσαν το ωράριο στα σχολεία για... να μην κουράζονται τα παιδιά, τώρα πάνε να βγάλουν εκτός διδακτέας ύλης μαθηματικά, φυσική, χημεία, βιολογία, Και Κύριος οίδε τι έπεται στο «πρωτοποριακό» μυαλό τους...
Καλά αυτοί οι ιδεοληπτικοί στόκοι, που ζουν σ’ ένα δικό τους παράλληλο σύμπαν... Οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα, οι οικογένειες που ξοδεύουν ένα σκασμό χρήματα σε φροντιστήρια, ιδιαίτερα,(κάποιοι ακόμη περισσότερα για ιδιωτικά σχολεία) για να «μπει το παιδί...» και να πάρει «το χαρτί», πώς και δεν αγανακτούν, δεν αντιδρούν, δεν βγαίνουν στους δρόμους με τεράστια συλλαλητήρια;
Πώς ανέχονται να πληρώνουν φόρους για την «δημόσια παιδεία», και η Παιδεία ν’ απαξιώνεται με συνέπεια και επιμονή για πολλά χρόνια; Γιατί, ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αποδιάλυσε πανεπιστήμια, να υποβάθμισε συστηματικά (και με ιδεολογικό στόχο...) τα πανεπιστήμια, μπορεί να έχει υπουργούς που υποστηρίζουν ότι «τα φαινόμενα ανομίας και παραβατικότητας στα πανεπιστήμια θα αντιμετωπισθούν μόνο αν υπάρξει... ρωμαλέο φοιτητικό Κίνημα, με γραφεία, καφετέριες και χώρους διασκέδασης μέσα στα πανεπιστημιακά κτίρια...»(!), αλλά η απαξίωση των πανεπιστημίων, η καταστροφή των υποδομών τους, οι βανδαλισμοί των κτιρίων τους, δεν... ξεφύτρωσαν επί των ημερών του! Το κατάλληλο «έδαφος» υπήρχε, η σημερινή κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση, το... λίπανε και το πότισε, και σήμερα πιά... απολαμβάνει τους «καρπούς» του!
Λέμε όλοι ότι η παιδεία, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να διεκδικήσουμε ως χώρα μέλλον, ανάπτυξη, επίπεδο ζωή, δικαίωμα στην ελπίδα! Αλλά την διάλυσή της, την παρακολουθούμε ως γονείς, οικογένεια, κοινωνία με χαρακτηριστική απάθεια και μοιρολατρία!
Που μια τεράστια διαδήλωση των «νοικοκυραίων» για να περισωθεί και ν’ αναπτυχθεί η δημόσια παιδεία; Που ο κακός χαμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (σ’ αυτά που κατακλύζονται καθημερινά από σχόλια και παρατηρήσεις για την Α ή την Β «καλλιτέχνιδα», τα διαζύγια και τα κερατώματα των celebrities, την συμπεριφορά παικτών και παρουσιαστών των χυδαίων τηλεοπτικών realities...) για να ξαναγίνει η παιδεία, σ’ όλες τις βαθμίδες της, αυτό που πρέπει να είναι σε μια κανονική (αυτό, τίποτε περισσότερο...) χώρα; Τόση απάθεια, τέτοια παρακμή, τόσος αυτοκαταστροφικός οίστρος;
Δεν αρκεί (και δεν αποτελεί άλλοθι...) το να τα βάζουμε παθητικά με την εκάστοτε εξουσία. Στο κάτω-κάτω, έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν...