Πολύς λόγος για το νέο εμπάργκο, αυτή τη φορά απο την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, στην δημόσια τηλεόραση, μετά την απαράδεκτη τοποθέτηση αμαθούς δημοσιογράφου της ΕΡΤ, ο οποίος παρομοίασε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον Σέρτζιο Πανούντσιο, θεωρητικό του φασισμού , ο οποίος στην πραγματικότητα αποτελεί θεωρητικό του Μαρξισμού!
Ασφαλώς ο ανεμπόδιστος δημόσιος διάλογος συμβάλει στη λειτουργία της δημοκρατίας. Υπηρετεί το δικαίωμα των πολιτών στην ενημέρωση και διασφαλίζει τον πλουραλισμό και την πολυφωνία.
Η τήρηση κανόνων κατά την διεξαγωγή του δημόσιου διαλόγου, μέσα μάλιστα από συχνότητες που αποτελούν περιουσιακό στοιχείο του κράτους, συνιστά καθήκον κάθε συγχρονης Ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Γι αυτό και οι αρμόδιες για την τήρηση των κανόνων αυτών αρχές είναι επιφορτισμένες με έναν πολύ σημαντικό ρόλο και θα πρέπει να λειτουργούν με αντανακλαστικά άμεσα και όχι μετά από οχλήσεις και καταγγελίες.
Όμως ακόμη σημαντικότερη από τον ανεμπόδιστο δημόσιο διάλογο για τη λειτουργία της δημοκρατίας, είναι η προστασία των θεσμών και η ύψωση τειχών απέναντι στον θεσμικό κανιβαλισμό και την εκχυδαϊσμένη συκοφαντία.
Όταν από έναν τηλεοπτικό σταθμό, πόσο μάλλον απο τη δημόσια ραδιοτηλεόραση εκσφενδονίζονται ρουκέτες αθλιότητας απέναντι σε θεσμικούς παράγοντες και δεν υπάρχει καμία αντίδραση, κατακρημνιζόμαστε με μιθριδατική συμπεριφορά σε έναν επικίνδυνο κατήφορο. Περνάμε ως μήνυμα σε κάθε πολίτη, πόσο μάλλον στα νέα παιδιά, ότι καμία συνθήκη δεν είναι ικανή να περορίσει και να ανακόψει τα ανεπίτρεπτα. Ότι δεν υπάρχει κανένα ανάχωμα, ότι όλα είναι επιτρεπτά και εν τέλει ανεκτά.
Είναι κατ επέκταση ο ίδιος μιθριδατισμός που μας συμφιλίωσε με τους καθημερινούς βανδαλισμούς στα πανεπιστήμια και τους τραμπουκισμούς εγκληματικών ομάδων. Συνηθίζουμε αυτά που δεν θα έπρεπε να ανεχόμαστε. Παρακολουθούμε αμέριμνοι τον εκτροχιασμό.
Το εμπάργκο ως όριο και ανάχωμα απέναντι σε παρεκτροπές με θεσμικό υπόβαθρο έχει παιδευτικό περιεχόμενο. Στέλνει ένα μήνυμα σε μια κοινωνία που τα έχει δει όλα και τα ανέχεται όλα, ότι ως εδώ και μη παρέκει.
Και όπως είναι γνωστά τα όρια έχουν πάντα ευεργετικά αποτελέσματα.