Τον Πάνο Καμμένο και την πολιτική συμπεριφορά του, είναι χαμένος χρόνος να προσπαθεί κανείς να τον προσεγγίσει και ερμηνεύσει με όρους πολιτικής λογικής, έστω και ακραίως χαμηλού επιπέδου...
Όσα κάνει και λέει (αλλά και το «πώς» τα λέει και τα κάνει...) είναι σημάδι προσωπικού αμοραλισμού, απελπισμένη προσπάθεια προσωπικής πολιτικής επιβίωσης, σ’ ένα σύστημα εξουσίας που βρίσκεται σε παρακμή και αποσύνθεση.
Γιατί, δεν είναι μόνο αυτή καθ’ αυτή η στάση του κ. Καμμένου σ’ όλο το φάσμα της ετερόκλητης συγκυβέρνησης. Είναι και η ανοχή που επιδεικνύει απέναντί του, ανοχή στα όρια της ξετσιπωσιάς, ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο κ. Τσίπρας.
Στο κομβικό «αδιαπραγμάτευτο ζήτημα αρχών» για τον υπουργό άμυνας και τους ΑΝΕΛ, το Σκοπιανό, ο κ. Καμμένος που απειλούσε urbi et orbi πως θα ρίξει την κυβέρνηση αν διανοηθεί καν να υπογράψει συμφωνία, πήρε πίσω όλους τους λεονταρισμούς του και...«στα τέσσερα», κατά την προσφιλή έκφρασή του για την αντιπολίτευση, ακολούθησε ουσιαστικά σαν σκυλάκι τις πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ. Για να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία, να λογίζεται αρχηγός (συγ)«κυβερνητικού κόμματος» και να εξαργυρώνει πολιτικά την υποταγή του με... αύξηση της αριθμητικής παρουσίας των ΑΝΕΛ στα κυβερνητικά σχήματα...
Το κόστος που κλήθηκε να πληρώσει για την συμπεριφορά του αυτή, ήταν η δραματική πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών των ΑΝΕΛ, καθώς απογοητευμένοι οι εθνικοπατριώτες ψηφοφόροι του για την «κωλοτούμπα» τον εγκτέλειπαν. Γιατί, ενώ μπορούσε όντως να ρίξει την κυβέρνηση όταν αποκαλύφθηκε το περιεχόμενο της συμφωνίας Κοτζιά-Ζάεφ, αποσύροντας τους βουλευτές του από την κυβέρνηση και διακόπτοντας την κοινοβουλευτική του στήριξη πρός την μειοψηφική κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, τα γύρισε με ένα δικολαβίστικο «άσε να έρθει η συμφωνία την Βουλή, και βλέπουμε...»
Όταν διαπίστωσε ότι η στάση του κόστισε πολιτικά και μέτρησε τις επιπτώσεις της διαρροής ψηφοφόρων του, δεν είχε κανένα πρόβλημα να το γυρίσει στο... «επιχείρημα» ότι η ΝΔ του Μητσοτάκη, είναι... ακροδεξιά, και η πραγματική ΝΔ, η έκφραση της παράταξης είναι ο ίδιος! Τον σιγοντάρισε, κι’ όλας, και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, χαρακτηρίζοντάς τον «συνεπή κεντροδεξιό»! Οποίο θέατρο του απόλυτου παραλόγου...
Ο Καμμένος, πόνταρε στην μη έγκριση της συμφωνίας από τα Σκόπια. Τόσο στο δημοψήφισμα (που φαίνεται να επικρατεί το «ναι») όσο και στην Βουλή. Τώρα που βλέπει τις... ελπίδες του να εξανεμίζονται, τον ΣΥΡΙΖΑ ραγδαία αποδυνάμωση, τα ποσοστά των ΑΝΕΛ να εκμηδενίζονται, το... ξαναγύρισε στο τσάμικο!
Φτου κι’ απ’ την αρχή «θα ρίξει την κυβέρνηση και θα προκαλέσει εκλογές, πριν έρθει η συμφωνία για κύρωση στην Βουλή!» (εκδοχή κάποιων σεναρίων που εκπονεί και η κυβέρνηση για να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές, κυρίως εξ αιτίας της εκκρεμότητας με τις συντάξεις), κάτι όμως που δεν φαίνεται να βρίσκει σύμφωνους αρκετούς από την κοινοβουλευτική του ( τους... μη υπουργοποιηθέντες, αλλά και κάποιους από τους «γλυκαμένους» από την συμμετοχή τους στην κυβέρνηση, και πιθανόν προσβλέποντες σε συριζαϊκή μεταγραφή!). Κι’ από κοντά, νέες «καταγγελίες» εναντίον της «ακροδεξιάς του Μητσοτάκη»!
Προσέξτε, όμως. Τις τελευταίες ώρες στην ρητορική του κ. Καμμένου έναντι της ΝΔ, καταγράφεται μια ειδοποιός διαφορά: την... καταγγέλλει μεν, αλλά ταυτόχρονα διαισθανόμενος και φοβούμενος το προσωπικό πολιτικό του μέλλον, επιχειρεί και... ανοίγματα, (νομίζει ότι...) χτίζει γέφυρες για ενδεχόμενη (αν είναι ποτέ δυνατόν) επανάκαμψη του στο συγκεκριμένο κόμμα!
Σε τηλεοπτική του συνέντευξη, πρότεινε... μειλίχια: «Εγώ αυτό που θα ήθελα από τον Κυριάκο και του το λέω ευθέως και να αφήσει τα «Σημιτικά» «τζάμπα μάγκες». Να κοιτάξει να έρθει κοντά να πάρει τους σοβαρούς που είναι στη ΝΔ να πετάξει έξω όλα αυτά τα φασισταριά που έχει μαζέψει,να φέρει στην παράταξη πίσω ανθρώπους οι οποίοι υπηρέτησαν σε κυβερνήσεις της ΝΔ με σοβαρότητα, να κοιτάξει να συμφιλιωθεί με τα άλλα κόμματα (σσ:ποια... συγκεκριμένα εννοεί ο ποιητής;) που αυτή την στιγμή κυβερνούν και να γίνουμε μια κυβέρνηση η οποία θα βγαίνει προς τα έξω και θα στηρίζει το εθνικό συμφέρον. Τότε ναι, θα μπορούσα να μιλήσω μαζί του...»!
Και η επιστήμη, σηκώνει τα χέρια. Γιατί, την ίδια ώρα που δήλωνε δημόσια τα συγκεκριμένα, όταν ρωτήθηκε αν με τούτα και μ’ εκείνα κάνει άνοιγμα στην ΝΔ, απάντησε... αγέρωχα: «Η ΝΔ είμαι εγώ και όχι αυτοί. Δεν είναι τα άκρα που δεν συνεργάζεται ο Καραμανλής (σσ: αυτό, που κολλάει;), ούτε οι νεοφιλελεύθεροι που τους διέγραψε ο ίδιος ο Μητσοτάκης»!